Μπορεί το ποδόσφαιρο να θεωρείται και να είναι «ο βασιλιάς των σπορ» ωστόσο κατά την ταπεινή μου άποψη το εν δυνάμει θεαματικότερο άθλημα ανά τον κόσμο ήταν, είναι και θα είναι το basketball.
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε παρακολούθησα τρία παιχνίδια. Π.Α.Ο.Κ.-Περιστέρι, Ο.Σ.Φ.Π.- Άρης και… το All-Star του NBA! Απομονώνοντας τα δύο πρώτα τα οποία και παρακολούθησα ευτυχώς ταυτόχρονα, αφού κατάφερα να μη βάλω τα κλάματα αναπολώντας τις ματσάρες που είδαν τα ματάκια μου στο παρελθόν, έπεισα τον εαυτό μου ότι λόγω αποκριάς ατυχώς βρέθηκαν στα παρκέ πολλοί καρναβαλιστές που ξέφυγαν από κάποια παρέλαση εκεί γύρω. Για την παρακμή του Ελληνικού Πρωταθλήματος και τις αιτίες της μπορώ να μιλάω ώρες, μέσα όμως σε λίγες γραμμές θα περιγράψω την ηδονή που ακόμα νιώθω μετά το All-Star-Game.
Τελικό σκορ 151-149 υπέρ της Δύσης, σύνολο 301 πόντοι το οποίο αποτελεί και ρεκόρ. MVP o Κέβιν Ντουράντ με 36 πόντους και 7 ριμπάουντ για τους νικητές. Ο μεγάλος Κόμπε σταμάτησε στους 27 που όμως ήταν αρκετοί για να ξεπεράσει τον Μιχαλάκη της καρδιάς μας σε σύνολο πόντων σε All Star. Σημειώστε δε ότι από τις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου έπαιζε με σπασμένη μύτη, δωράκι του Ντουέιν Γουέιντ και απόδειξη πως το παιχνίδι αυτό είναι σοβαρή υπόθεση για όλους. Ο Λεμπρόν σκόραρε άλλους 36 πόντους για την Ανατολή με 6 τρίποντα ισοφαρίζοντας το αντίστοιχο ρεκόρ του Πράις. Το θέαμα ήταν απίστευτο και μας κράτησε παρέα από την αρχή μέχρι το τέλος όπως και η αγωνία μιας και το παιχνίδι κρίθηκε κυριολεκτικά στο φινάλε.
Οι πολλαπλοί οργασμοί αποτελούν κάτι το άγνωστο και μυστήριο για το αντρικό φύλο. Νομίζω πως το φετινό All Star με βοήθησε να κατανοήσω αυτό το φαινόμενο, λίγο καλύτερα.
