γράφει ο Λάζαρος Γεροφώτης
Η ταινία “Στενές επαφές με τον Διάβολο” ή όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος “Late night with the Devil”, έκανε πρεμιέρα πριν λίγες εβδομάδες στις Η.Π.Α., αλλά και στην Ελλάδα, που όμως το κοινό ακόμα δεν έχει ανταποκριθεί όπως πολλοί θα περίμεναν. Οι κριτικοί κινηματογράφου από την άλλη, το έχουν εκθειάσει και το χαρακτηρίζουν ως το θρίλερ της χρονιάς και όχι μόνο. O μετρ του είδους Stephen King που του ζητήθηκε να δει την ταινία και να πει την άποψη του, την χαρακτήρισε απόλυτα ευφυή και πως δεν μπορούσε να τραβήξει το βλέμμα του από την ταινία.
Η υπόθεση της ταινίας μας πληροφορεί πως “είναι 31 Οκτωβρίου 1977. Ο τηλεοπτικός αντίπαλος του Τζόνι Κάρσον, Τζακ Ντελρόι, φιλοξενεί το talk show «Night Owls» που εδώ και καιρό είναι ένας έμπιστος σύντροφος όσων ξενυχτούν σε όλη τη χώρα. Ένα χρόνο μετά τον τραγικό θάνατο της συζύγου του Τζακ, τα ποσοστά τηλεθέασης έχουν πέσει κατακόρυφα. Απελπισμένος να ανατρέψει την τύχη του, ο Τζακ σχεδιάζει μία ξεχωριστό εκπομπή για το Halloween όπως καμία άλλη, χωρίς να γνωρίζει ότι πρόκειται να εξαπολύσει το κακό στα σαλόνια της Αμερικής”.
Παρακολούθησα την ταινία πριν μερικές μέρες στην σκοτεινή αίθουσα και η αίσθηση που μου άφησε είναι ότι σε κανένα σημείο της ταινίας δεν ένιωσα φόβο ή τρόμο. Λίγη αηδία σε κάποια σημεία που η ταινία πηγαίνει στο “gore” (αιματηρό, αηδιαστικό), αλλά μέχρι εκεί. Όμως, το σενάριο και η σκηνοθεσία της ταινίας είναι πολύ έξυπνα, δημιουργώντας την αίσθηση ότι παρακολουθείς κάποιο ντοκιμαντέρ ή και κάποιο τηλεοπτικό show, καθώς, σχεδόν όλη η πλοκή διαδραματίζεται σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής εκπομπής τύπου “The tonight show” και χτίζεται με τέτοιο τρόπο δημιουργώντας σου την αγωνία να δεις τι θα γίνει στη συνέχεια, μέχρι την κορύφωση στο τέλος, που όμως αφήνει κάποια αναπάντητα κενά, προφανώς γιατί οι παραγωγοί πάντα έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα sequel, prequel κλπ., αν τελικά η ταινία φτάσει σε σημείο να γίνει μεγάλη επιτυχία. Οι αναφορές στο είδος τρόμου/θρίλερ αρκετές. Από τον εξορκιστή, μέχρι και την ξεκάθαρη αναφορά στο σύμπαν και τους χαρακτήρες του “Conjuring”. Η έναρξη της ταινίας εξαιρετική, σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα ότι αυτό που θα παρακολουθήσεις είναι κάτι που συμβαίνει στην τηλεόραση. Υπάρχει εκφωνητής, σαν σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ, υπάρχουν “πλάνα αρχείου” και η πληροφόρηση πως αυτό που θα δούμε είναι η αυθεντική κασέτα τηλεοπτικής εκπομπής που συνέβησαν ανεξήγητα φαινόμενα. Η σκηνοθετική και μονταζιακή προσέγγιση των Cameron Cairnes και Colin Cairnes, με επιλογές στο format έξυπνες, χρησιμοποιώντας 4 : 3 όταν παρακολουθούμε την εκπομπή και wide screen όταν βλέπουμε τα παρασκήνια, ενώ τα εξωτερικά πλάνα “αρχείου” παρουσιάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να δίνουν την αίσθηση ρεπορτάζ της δεκαετίας του ‘70. Αυτό όμως που ξεχωρίζει από την ταινία, δεν είναι άλλο από την εκπληκτική ερμηνεία του David Dastmalchian. Σαν ένας άλλος “Ευαγγελάτος” (δεν αναφέρομαι στο πρόσωπο φυσικά αλλά στον όρο που έχει περάσει στην αργκό της Ελληνικής κοινωνίας) που θα κάνει τα πάντα για να ανεβάσει τα νούμερα της εκπομπής του, που θα πουλούσε μέχρι και την ψυχή του στον Διάβολο για να κόψει πρώτος το νήμα της τηλεθέασης, φέρνοντας ανθρώπους σε δύσκολη θέση σε live μετάδοση, ο Dastmalchian το κάνει αριστουργηματικά, είναι μέσα στον ρόλο, είναι κατά την άποψη μου ένας βασικός λόγος να δει κάποιος αυτή την ταινία, καθώς εδώ αναδεικνύεται το ταλέντο ενός ηθοποιού που έχει κάνει πολλά στην καριέρα του (Dune, Oppenheimer, Blade Runner 2949, Ant-Man, The Dark Knight κ.ά.), αλλά δεν έχει πάρει την αναγνώριση που του αντιστοιχεί. Και μαζί με την δική του ερμηνεία, συμπαρασύρει και όλους τους δεύτερους ρόλους στο να ερμηνεύσουν μαζί του.
Καταλήγοντας να πω, πως αν πάτε με σκοπό να δείτε ένα συνηθισμένο θρίλερ από αυτά που βγαίνουν με το τσουβάλι απλά για να τρομάξεις για λίγα λεπτά, να φας το ποπ κορν σου και να φύγεις ξεχνώντας μετά από λίγο το τι είδες, καλύτερα επιλέξτε κάτι άλλο. Αν θέλετε να δείτε ένα πολιτικοποιημένο θρίλερ, το οποίο κάνει μια βαθιά κριτική στον τρόπο που λειτουργεί η τηλεόραση, ο αθέμιτος ανταγωνισμός, ο καθημερινός αγώνας για τα νούμερα τηλεθέασης και τα όποια νούμερα στις ζωές μας, η εκμετάλλευση ανθρώπων για το θέαμα και μαζί με όλα αυτά μία έξυπνη σκηνοθετική, σεναριακή και μονταζιακή προσέγγιση ενός θέματος και μία ερμηνεία που σε καθηλώνει, να πάτε να το δείτε.
