WHO IS WHO: Μου αρέσει να παρουσιάζομαι ως εικαστικός, καθώς αυτή η λέξη περιλαμβάνει όλες τις αναζητήσεις μου από τις γλυπτικές ανασυνθέσεις έτοιμων αντικειμένων και την ψηλάφηση της ύλης μέχρι τις επιτελεστικές διαδικασίες των live performances και των επί τόπου εγκαταστάσεων. Μέσα στην ποικιλία των εικαστικών δράσεών μου βρίσκω την ισορροπία μεταξύ προσωπικής εσωστρέφειας και κοινωνικής εξωστρέφειας.
Φωτογραφίες: Eυτυχία Παλτσίδου
ABOUT MY PLACE: Ο χώρος μου βρίσκεται σε ένα στενό κάπου στην ανατολική Θεσσαλονίκη, τόσο κοντά στη νέα παραλία όσο και κοντά στις παρυφές των λόφων της πόλης. Είναι βασικά το σπίτι μου, ένα ρετιρέ στον 4ο όροφο μίας άσχημης πολυκατοικίας των αρχών της δεκαετίας του 1970. Ζω αδιάκοπα σε αυτό το διαμέρισμα εδώ και 44 χρόνια με μικρά τακτικά διαλείμματα διαμονής στην Αθήνα. Υπήρξε αρχικά το σπίτι της μητέρας μου και της οικογένειας γενικώς, μαζί με τον πατέρα μου και τα αδέλφια μου. Τα τελευταία είκοσι χρόνια όμως ζω μόνος μου σε αυτό και το έχω μετατρέψει εν παρόδω του χρόνου σε ένα σπίτι-εργαστήριο τέχνης εν εξελίξει συνεχώς!
DETAILS PLEASE! Επί της ουσίας όλο το σπίτι μου είναι ένα διαρκές εξελισσόμενο έργο που τρέχει ανέκαθεν και για πάντα θα ήθελα να ελπίζω. Προσωπικά θεωρώ ότι το σπίτι μου είναι ένα συνολικό έργο από μόνο του, ένα έργο ζωής, καθώς πλέον δεν αναγνωρίζεται άμεσα η παλαιότερη λειτουργία του κάθε ξεχωριστού δωματίου του, εκτός αν παρατηρήσει κανείς κάποιο παλαιό έπιπλο ως υπάρχει πια σαν απομεινάρι των παιδικών-οικογενειακών μου αναμνήσεων. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει στον χώρο του άλλοτε σαλονιού μία αγιορείτικη τραπεζαρία από ξύλο τριανταφυλλιάς, χειροποίητη του 1959, κληρονομιά από τον παππού μου, όπου επάνω στο τραπέζι και στις καρέκλες της έχω τοποθετήσει και στοιβάξει σταδιακά σωρό πραγμάτων, έργων μου και πάρεργών μου.
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω μέσα σε αυτό το διαμέρισμα μαζί με τις μνήμες και τα κειμήλια των γονιών μου, όπου μοιραία και τυχαία έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια σε αυτόν τον χώρο. Σημάδια, ίχνη και σημεία του εν λόγω σπιτιού και της μικροιστορίας του προϋποθέτουν την αρχική βάση μίας ατέρμονης επιτελεστικής συσσώρευσης εννοιών, υλών και πραγμάτων ως μέρος στην διαδικασία υλοποίησης των έργων μου. Το σπίτι μου είναι η αύρα των γονιών μου, η μοιρασιά των παιδικών μου χρόνων με τα αδέλφια μου, η απογαλάκτωσή μου, το ατελιέ μου τελικά.
Επίσης, είναι ο αδιαπραγμάτευτος μικρόκοσμός μου και ο δομικός συντελεστής της προσωπικής μου ταυτότητάς μου από την στιγμή που γεννήθηκα μέχρι και σήμερα, όπου τα έργα μου, καθώς παράγονται εν καιρώ εδώ μέσα, αποτελούν τα θραύσματά του, εν δυνάμει να εκτεθούν στον έξω κόσμο κατά καιρούς. Υπήρξε μεγάλη μου χαρά όταν πριν επτά χρόνια άνοιξα το σπίτι μου στο ευρύ κοινό για μία εβδομάδα στα πλαίσια της ατομικής μου έκθεσης “η συνθήκη του εργαστηρίου” σε επιμέλεια του Αποστόλη Aρτινού και με την υποστήριξης της Lola Nikolaou Art Gallery.
INFO! Ο Δημήτρης Αμελαδιώτης παρουσιάζει μέρος της δουλείας του στην αίθουσα τέχνης Lola Nikolaou Art Gallery στα πλαίσια της ομαδικής έκθεσης “What’s Inside”, η οποία εγκαινιάζεται την Τρίτη 23 Απριλίου. Επίσης, ο Δημήτρης Αμελαδιώτης θα πραγματοποιήσει την performance ‘ ‘η ονειροπαγίδα ” στο Τελλόγλειο Μουσείο Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 17 Μαϊου στα πλαίσια του 3ου Performances Festival Τέχνης και Ψυχανάλυσης.
