Ghost Stories (1988, Enigma Records)
Όταν χαμογελάς δεν ξέρω τι να κάνω. Γιατί μπορώ να χάσω τα πάντα σ' ένα ή δύο λεπτά. Και μοιάζει να έρχεται η συντέλεια του κόσμου όταν χαμογελάς… (Εντάξει, αυτό είναι από άλλο βινύλιο αλλά ήθελα να το γράψω εδώ…).
Και χαμογελάω. Κλείνω τα μάτια και τραγουδάω τους στίχους. Θα ήθελα να καπνίσω αλλά το έχω κόψει. Πίνω μια γουλιά χλιαρής μπίρας. Μια ρυθμική κιθάρα πάνω σε μια σκηνή. Χαμηλά φώτα. Και το μυαλό μου να ταξιδεύει στο παρελθόν…
«Δεν ξέρω τι θα κάνω χρυσή μου με το γιο μου! Χτες, στο Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό, τον ρώτησαν τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει κι απάντησε ροκ σταρ! Θα με πεθάνει…».
Doctor, can’t you see that I’m trying?
«Αγάπη μου, στη λίστα του γάμου έβαλα και τους Κωστοπουλαίους, ναι; Χίλια πεντακόσια άτομα δεν είναι πολλά. Είναι, ζουζούνι μου; Αχ, θα είναι ο καλύτερος γάμος του κόσμου! Όλα τα περιοδικά θα μας έχουν…».
Whatever You Please.
«Ευχαριστούμε πολύ για τη συνεργασία σας τόσα χρόνια, αλλά να, ξέρετε τώρα, οι καιροί είναι δύσκολοι, κτλ, κτλ. Θα σας ειδοποιήσουμε σύντομα. Ξέρετε, εκτιμούμε ιδιαίτερα τα προσόντα σας, αλλά όπως είπαμε και πριν…».
When The Curtain Falls.
Επιστροφή στο παρόν. Hey, Doc! The side I’ll never show!
(Θα μπορούσα να γράψω λεπτομέρειες για το δίσκο αλλά δεν έχω όρεξη. Μου βγήκε το λογοτεχνικό. Να τον ακούσετε πάντως αν μπορείτε. Τα Whatever You Please, Some place Better Than This και Black ακούγονται στα σκοτεινά. Και δυνατά).
