Blank Generation (1977, Sire)
Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Η νέα γενιά είναι σαν όλες τις νέες γενιές. Ανυπόμονη. Και μπερδεμένη.
«Βομβαρδίζεται» από παντού. Νέες τεχνολογίες, υπερπληροφόρηση. Ψάχνεται. Αφουγκράζεται. Μπερδεύεται.
Ο φίλος μου ο Δ.- 15 χρονών- μου στέλνει συνέχεια μηνύματα στο facebook: «Τον άκουσες τον καινούριο δίσκο των…;» ή «που μπορώ να βρω φτηνά βινύλια στην Αθήνα» ή «πόσο καιρό σου πήρε να φτιάξεις τη δισκοθήκη σου;». Χαμογελάω. Κι έχει πλάκα γιατί δεν κατάλαβες κι εσύ ο ίδιος πως πέρασαν τα χρόνια και πότε ήσουν εσύ δεκαπέντε. Δηλαδή πως πέρασαν τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια… I belong to the blank generation and I can take it or leave it each time…
Ή η φίλη μου η Μ. Στα δεκαεννιά- είκοσι αυτή. Αυθάδεια. Φάτσα. Πολιτικές απόψεις Αριστεράς. Πάθος. Σου λέει- στα μούτρα σου- μεγάλωσες! Αποσύρσου, κάνε χώρο στους νέους. «Μα είμαι νέος ακόμη», τραυλίζεις. «Έλα τώρα, συγκεντρώσου», σου απαντά. Και θες να την αρπάξεις απ’ το μαλλί και να την ταρακουνήσεις, αλλά βλέπεις το πάθος των 20 χρόνων στα μάτια της και τότε θυμάσαι… Θυμάσαι πως είναι να είσαι είκοσι.
************
Μεσημέρι. Βόλτα στο κέντρο της πόλης. Νεαρά ζευγάρια κρατιούνται χέρι- χέρι. Τα χρόνια πέρασαν, κάποια πράγματα όμως δεν αλλάζουν ποτέ. Κι ας μην υπάρχει πια το «μαλλί της γριάς» στη φωτογραφία του μυαλού σου… To lose my train of thought and fall into your arms' tracks and watch beneath the eyelids every passing dot.
