γράφει η Έλλη Πελίτη/ Φωτογραφίες: Μαρία Ευσταθιάδου
“Κρύβομαι μες στο λουλούδι μου/ Αυτό που στο βάζο σου μαδά” Με τους δύο αυτούς στίχους της Έμιλι Ντίκινσον θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τη Θεσσαλονίκη και τα ζωντανά μνημεία της.
Μέσα στο τεράστιο βάζο της βρίσκονται πολύχρωμα άνθη που αλλάζουν και ανανεώνονται κατά καιρούς, και ένα από τα πιο πολύχρωμα και ξεχωριστά που μεγαλώνουν μαζί της είναι τα λεγόμενα “Λουλουδάδικα”. Οπως γίνεται με πολλά τοπόσημα της πόλης, έτσι και τα Λουλουδάδικα δίνουν μάχη για να μη μαραθούν στη συμβολή των οδών Κομνηνών και Βασιλέως Ηρακλείου ανάμεσα στο γκρίζο των οικοδομών.
Η πορεία των Λουλουδάδικων είναι στενά συνδεδεμένη με το Γιαχουντί Χαμάμ (εβραϊκό χαμάμ) ή αλλιώς Παζάρ Χαμάμ (λουτρό της αγοράς). Το λουτρό αυτό πιθανότατα χτίστηκε τον 16ο αιώνα μΧ και πήρε το όνομά του, επειδή βρισκόταν σε περιοχή όπου τα καταστήματα των Εβραίων ήταν ουκ ολίγα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι μετά από τόσους αιώνες εξακολουθεί να παραμένει μία καθαρά εμπορική περιοχή, με την αγορά Μοδιάνο και το Καπάνι να απέχουν λίγα μόλις μέτρα από αυτό.
Κατά τον 20ο αιώνα, για χρόνια πλανόδιοι μικροπωλητές έστηναν έξω από την αγορά Μοδιάνο τα καρότσια που ήταν γεμάτα λουλούδια και μπουκέτα μαζεμένα από τα χωράφια έξω από την πόλη, γεμίζοντας με ανοιξιάτικες μυρωδιές τα στενά, μέχρι και το 1952.
Τότε, με πρωτοβουλία του Υπουργού Βορείου Ελλάδος Λεωνίδα Ιασωνίδου και σε συνεννόηση με το Σωματείο Ανθοπωλών, επετράπη στους πλανόδιους ανθοπώλες να στήσουν τα μαγαζάκια τους δίπλα στο Παζάρ Χαμάμ. Για τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες, η μικρή αυτή γωνιά γέμιζε με τις ευωδίες της την πόλη. Το 1997 όμως, η Θεσσαλονίκη αναδείχθηκε σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης με αποτέλεσμα τα έργα ανάπλασης του κέντρου και η αποκατάσταση του οθωμανικού μνημείου να απομακρύνουν σταδιακά τους ανθοπώλες. 
Από τις έντεκα επιχειρήσεις που στεγάζονταν σε έναν χώρο μόλις 200 τ.μ., έχουν παραμείνει πια τέσσερις. “Όσο ο καθένας από εμάς έχει δουλειά, τότε όλα είναι εντάξει. Όσο όλοι οι ανθοπώλες έχουν πελάτες και ζήτηση, ξέρεις πως και εσύ θα έχεις, δεν υπάρχει όμως θέμα ανταγωνισμού” αναφέρει ο Στέφανος, ο οποίος δουλεύει στο ανθοπωλείο “Αθηναϊκόν”. Η δουλεία του ανθοπώλη είναι δύσκολη, αλλά και γεμάτη καλές στιγμές.
Ο κύριος Γιώργος Σισμανίδης, που εργάζεται στο Σισμανίδης Flowers μας περιγράφει ότι: “Η καθημερινότητα του ανθοπώλη αλλάζει αναλόγως και την εποχή.
Την άνοιξη το πρόγραμμα είναι φορτωμένο, τον χειμώνα είναι διαφορετικά, ενώ το καλοκαίρι οι ρυθμοί πέφτουν” ενώ ο κύριος Δημήτρης Αλμπάνης, που δουλεύει στο ανθοπωλείο “Χρήστος”, προσθέτει ότι: “Η δουλειά του ανθοπώλη είναι δύσκολη, γιατί πρέπει να κάνεις σωστές παραγγελίες για να ανταπεξέλθεις στις ανάγκες του κόσμου, παίζεις πολύ και με την εποχή και τα λουλούδια της, αν και έχουμε και τα καστάκια, όπως είναι τα τριαντάφυλλα και οι τουλίπες, που ο κόσμος τα ζητάει όλο τον χρόνο”.
Κοινός παρονομαστής για όλους είναι η αγάπη για τα φυτά και τον κόσμο, η αλληλεπίδραση μαζί τους και η ενέργειά τους. Χαρακτηριστικά ο κύριος Πετρίδης Γαβριήλ, εργαζόμενος στο Ever Green Flowers, αναφέρει: “Αυτό που αγαπάω περισσότερο στη δουλειά μου είναι την ενέργεια που έχουν τα λουλούδια και το πόσο αλλάζει η διάθεση του κόσμου με αυτά, είτε όταν τους τα χαρίζουν ή όταν τα παίρνουν για τον εαυτό τους”.
Έτσι, λοιπόν, τώρα που η άνοιξη έβαλε τα καλά της και τα λουλούδια άνθισαν, μετά τα ψώνια σου στην αγορά Μοδιάνο ή τον καφέ σου στη γύρω περιοχή, πέρνα μία βόλτα από τα Λουλουδάδικα και κάνε στον εαυτό σου ή σε κάποιον αγαπημένο ένα δώρο μερικά λουλούδια, μία δόση άνοιξης.
