ακούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Παναγιωτίδης
Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Βόλτες στην πόλη. Κορίτσια τυλιγμένα με πολύχρωμα φουλάρια. Υγρασία που σου τρυπάει τα κόκαλα κι ένας ήλιος που σε ξεγελάει με τα καμώματά του. Χειμέρια νάρκη.
The Not Knowing…
Οι σκέψεις σου τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα μέσα στα μπαρ της πόλης.
Whiskey and Water… Κάποια όμορφη δίπλα σου μιλάει δυνατά στη φίλη της για όλα αυτά που θέλει να ζήσει, αλλά δεν πρόκειται να ζήσει ποτέ. Her…
Μουσική και τραγούδια που ζουν στην απόγνωση, τραγούδια ξενυχτισμένα, με μαύρους κύκλους κάτω απ’ τα μάτια. Πρέπει να το έχω ξαναγράψει αυτό. Δε βαριέσαι… Ένα πιάνο που ακούγεται από ένα δωμάτιο, κάπου στο κέντρο της πόλης.
Piano Song…
Αργά το βράδυ. Βάζεις τη μουσική δυνατά στ’ ακουστικά κι αφήνεσαι στο προσωπικό σου σάουντρακ. Οι άνθρωποι κοιμούνται κι ονειρεύονται.
Paco de Renaldo’s Dream…
Υπάρχουν μουσικές που είναι συνυφασμένες με πίσσες και νικοτίνες, μουσικές που είναι επιρρεπείς στις καταχρήσεις, μουσικές μοναχικές, παθιασμένες, αλκοολικές. Κι αυτό πρέπει να το έχω ξαναγράψει.
Drunk Tank…Και τι έχει μείνει, σάμπως, που να μην έχει γραφτεί σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο; Raindrops…
