Ρομαντική
κομεντί, 2013, Ηνωμένο Βασίλειο, 123 λεπτά
Σκηνοθεσία:
Ρίτσαρντ Κέρτις
Πρωταγωνιστούν:
Ντόνολ Γκλίσον, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μπιλ
Νάι
Αίθουσες:
Κολοσσαίον, Village Cosmos 8-10, Ster Μακεδονία
8-9
Ένας νεαρός
ασκούμενος δικηγόρος μόλις συμπληρώνει
το 21ο έτος της ηλικίας του μαθαίνει πως,
όπως όλοι οι άντρες στην οικογένειά
του, έχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει σε
όποια χρονική στιγμή του παρελθόντος
του επιθυμεί και να διορθώνει ό,τι θέλει.
Αυτός, αρχικά, θα χρησιμοποιήσει αυτό
το δώρο προκειμένου να αποκτήσει φιλενάδα
(και γι’ αυτό κάθε φορά επιστρέφει εκεί
που έκανε λάθος στο φλερτ επιλέγοντας
να εκμεταλλευτεί τις δεύτερες ευκαιρίες
που έχει στη διάθεσή του) μέχρις ότου
συνειδητοποιήσει πως θα πρέπει να
παίρνει τη ζωή όπως έρχεται, αφού δεν
υπάρχουν σίγουρες συνταγές.
Ο Ρίτσαρντ Κέρτις
του «Love Actually» και υπερεπιτυχημένος
σεναρίστας των «Τέσσερις
Γάμοι και Μια Κηδεία», «Μια Βραδιά στο
Νότινγκ Χιλ» και των
τηλεοπτικών και κινηματογραφικών «Mr.
Bean»
προσπαθεί εδώ να συνδυάσει την ιδέα του
γονιδιακού χαρίσματος της «Γυναίκας
του Ταξιδευτή» με τα,
κωμικά δοσμένα, υπαρξιακά αδιέξοδα της
«Μέρας της Μαρμότας» και
τα δικής του κοπής βρετανόφρονα ρομάντζα.
Το μεμπτό στο εγχείρημά του είναι πως
το μπολιάζει άλλοτε υπόγεια και άλλοτε
ανοικτά με οπορτουνιστική διάθεση (π.χ.
ένα από τα στοιχήματα των δεύτερων
ευκαιριών είναι το αγόρι να ξεκουμπώσει
ταχύτατα το σουτιέν του κοριτσιού) παρά
με καλοδεχούμενη ονειρική μαγεία,
σκοτώνοντας έτσι κάθε γνησιότητα και
αυθορμητισμό στη ρομαντική ιστορία,
ενώ στο κωμικό κομμάτι είναι μια περίπτωση
hit–or–miss
με αρκετά αστεία να λειτουργούν και
άλλα να μοιάζουν «κατά παραγγελία».
Παρά το γεγονός
πως ο Ντόνολ -γιός του Μπρένταν- Γκλίσον
είναι πειστικότατος ως αδέξιος νεαρός
και η Ρέιτσελ Μακ Άνταμς ιδιαιτέρως
αγαπησιάρικη (όπως συνηθίζει άλλωστε,
με εξαίρεση την σέξι εμφάνισή της στον
«Σέρλοκ Χολμς»
του Γκάι Ρίτσι), το μεταξύ τους αίσθημα
προκύπτει κάπως προκατασκευασμένο (με
ανεπαρκή τη μεταξύ τους χημεία), σε
αντίθεση με την σύντομη αλλά συγκινητικά
παρουσιασμένη σχέση πατέρα-γιου μεταξύ
των Νάι και Γκλίσον.
Εν κατακλείδι,
το «Όσα Φέρνει ο Χρόνος»
προκύπτει ως μια ταινία συμπαθής -και
πιθανότατα θα αγαπηθεί από το κοινό που
αγκάλιασε και τα προηγούμενα έργα του
Κέρτις- αλλά και χλιαρή σε ιδέες για να
κατακτήσει το ενδιαφέρον των υπολοίπων
και να το διατηρήσει για πλέον των δύο
ωρών, όσο και διαρκεί.
