Αγαπητή Ρίτα,
Είμαι η εικονιζόμενη τρε σικ σύζυγος δημάρχου Αμαρουσίου στην παρέλαση του Ευαγγελισμού Βενιζέλου ανήμερα, που η αναρχική βρωμοφυλλάδα της Λάιφο με βρίζει χυδαία Μπάρμπι και θέλω να με συμβουλέψεις τι θα έκαμες στη θέση μου.
Το πληγωμένο ελαφάκι του δημαρχείου
Γλυκιά μου δημαρχέσα, μην είσαι τόσο αυστηρή. Ο καλός συντάκτης ήθελε να σε αποκαλέσειΜπάμπι από το ‘Μπάμπι, το πληγωμένο ελαφάκι με τα κέρατα’ για να τιμήσει το νεοελληνικό κάλος στο μυαλό και τον Σπύρο Λούη που έτρεχε σαν ελάφι, άλλο λόγο δεν είχε, εκτός αν μας κρύβεις κάτι που σου είπαν στα ταρώ για τον προκομμένο, τη μέρα που σου είπε ότι πάει να ψηφίσει Βενιζέλο μουνοκούκι. Είμαι γυναίκα και σε νιώθω, είσαι αγέρωχη επαναστάτρια και πήγες στην παρέλαση του Αμαρουσίου για αντίποινα που δεν σε άφησαν να πας να καμαρώσεις τα στρατά στη Βουλή, να βάλεις τους Φεραγκάμους σου, αντ’ αυτού φορώντας το σομόν ροδακινί τσίτι μπέρτα με φούξια γοβικό αμαύρωσες αισθητικά τον πατερναλισμό του παρελαύνειν υπό το βλέμμα μπατσίνας με καλσόν από την ΕΣΣΔ που προστατεύει τους επισήμους από τα σκατά των περιστεριών. Είναι λογικό να διαμαρτύρεσαι σιωπηλά με αυτό το πονηρό υπαρξιακό πορτοκαλοροδακινί μαύρισμα του σολάριουμ που κράζει το σύνθημα για λίγους μυημένους στον πολιτικό διαλογισμό ‘να πας με μαύρο, ναι, γίνεται!’. Δεν μπορώ να σου δώσω συμβουλή, φιλενάδα γλυκιά, είμαι συντετριμμένη που δεν μπορώ να ψηφίσω πλέον Πάγκαλο και γυρνώ γυμνή ατιμασμένη στους δρόμους σαν τη Ζωίτσα τη Λάσκαρη στον Κατήφορο, έχασα και τα όργια που έκανε ο Στρος Καν, ούτε οι ταρίφες δεν με παίρνουν στριμωχτά στα εννιαθέσια. Το μόνο που θέλω είναι να μιλάω με τον Αντώνη στο φατσοβιβλίο για να του λέω για τον πολιτικό εκλογικό παλμό της παλινδρομικής κίνησης της παλάμης που αφουγκράζομαι στην κοινωνία και αυτός να τα μεταφέρει σε αυτιστικό σταυροκόπημα στην Παναγία την Κανάλα στο Μέγκασου, εξ ου και Κανάλα, από το τσάνελ. ΥΓ. Να πεις στον προκομμένο να γίνει βουλευτής, να δεις την παρέλαση της 28ης τανάσκελα από το μνημείο του Αγνώστου, ναι, το επιτύμβιο.
Άντρας της εβδομάδας: αυτός που μου είπε ‘θα σε περιμένω’ και όταν γλυκά αποκρίθηκα ‘Ναι, γίνεται, μέχρι να νιώσω έτοιμη?’ είπε ‘Ναι, γίνεται, θα σε περιμένω να μην πηδήξω άλλες μέχρι να μου κάτσεις’.
