Κι ενώ για κάποιους αυτή η αλλαγή σηματοδοτεί την έναρξη των αλλεργιών, για μένα όταν έρχεται η άνοιξη ( κυριολεκτικά, όχι μόνο στα χαρτιά! ), μεταβάλλεται ολόκληρη η ψυχολογία. Γιατί, πώς να μη νιώθεις χαρά, όταν ο ήλιος είναι μόνιμα λαμπερός, τα πάντα γύρω μυρίζουν γιασεμί κι εσύ πετάς από πάνω σου τα βαριά παλτό, τις μπότες και τα αντικαθιστάς με floral φορέματα και πάνινα παπούτσια;
Είναι η εποχή του χρόνου που αφήνεις για λίγο στην άκρη τα μπαρ με χαμηλό φωτισμό και ξύλινες επιφάνειες κι αναζητάς άλλα στέκια, πιο φωτεινά, πιο χρωματιστά, που σερβίρουν δροσερά cocktails και παίζουν funky μουσικές. Ή και όχι. Προτιμάς –ακόμα καλύτερα- να πιεις τον frappe σου έξω, σε κάποιο παγκάκι, να ξαπλώσεις στο γρασίδι, να «φωτοσυνθέσεις» και το βράδυ να περπατήσεις στους δρόμους της πόλης, να εισπνεύσεις όλες τις λουλουδάτες μυρωδιές, να τρέξεις πλάι στη θάλασσα ή να κοιτάξεις το απέραντο σύμπαν από κάποια ταράτσα.
Είναι η προετοιμασία για το καλοκαίρι. Η ζέστη δεν είναι αφόρητη και οι τάσεις φυγής από υποχρεώσεις και ρουτίνα, σχεδόν μόνιμες. Οι τοίχοι του σπιτιού σε πνίγουν και αναζητάς μπαλκόνια με θέα και κάποιο βιβλίο για συντροφιά, αντί για την παρηγοριά των social media. Aκόμα και αυτές οι ξαφνικές μπόρες, δε σε ενοχλούν. Ακούγονται σα γλυκιά μελωδία στ’ αυτιά σου, μπορείς για ώρες ν’ ακούς τον ήχο τους και σου μοιάζουν τόσο χαρούμενες κι αυτές.. Σινεμά δεν πηγαίνεις, σε καταθλίβουν οι σκούρες αίθουσες και περιμένεις με ανυπομονησία τη μέρα που θ’ ανοίξουν και πάλι τα θερινά∙ δεν αργεί!
Κάνεις σχέδια για το καλοκαίρι∙ κυκλαδίτικο νησί, συναυλίες, festival, παραλίες κοντά στην πόλη και μακριά από τα πλήθη. Όλα αυτά μαζί; Ή και τίποτα. Ίσως, μερικές μέρες στο εξωτερικό. Αλλά, καλοκαίρι χωρίς ελληνικά νερά, γίνεται; Δε γίνεται. Έχεις χρόνο ακόμα να το σκεφτείς …
Κάπως έτσι πρέπει να είναι, μάλλον, η ευτυχία. «Αυτό που περιμένω να ‘ρθεί», όπως λέει το τραγούδι. Γιατί δεν είναι, τόσο ο προορισμός που σε κάνει ευτυχισμένο, όσο αυτό το συναρπαστικό συναίσθημα κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
