γράφει η Κωνσταντίνα Μανίκα
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συνεχίζει στις αίθουσες του Ολύμπιον, του λιμανιού και του κινηματογράφου Μακεδονικόν με μεγάλη προσέλευση και με πολύ θετικά σχόλια για τις επιλογές των ταινιών του φετινού προγράμματος, καθώς οι θεατές αποχωρούν κατά γενική ομολογία μαγεμένοι, διασκεδασμένοι και συγκινημένοι από τις αίθουσες. Παρακάτω σας παραθέτουμε τις προτάσεις μας για την όγδοη ημέρα του φεστιβάλ και ανανεώνουμε το ραντεβού μας στους χώρους και τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ.
Όλοι οι χωματόδρομοι έχουν γεύση από αλάτι (All Dirt Roads Taste of Salt)
Σε παραγωγή της θρυλικής πλέον A24 η Raven Jackson σε ρόλο σκηνοθέτριας-σεναριογράφου συνθέτει ένα ποιητικό δράμα, που δημιουργεί ένα κολάζ από τα απομνημονεύματα της ζωής της αφροαμερικανής πρωταγωνίστριας, Mack. Μια εξερεύνηση του πένθους και της επιθυμίας σερβιρισμένη σε κομμάτια από την πίτα της ζωής. Η ταινία προβάλλεται στο τμήμα του Film Forward Διαγωνιστικού στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη την Πέμπτη 9/11 στη 13:00.
Υπόθεση: Τα τρυφερά χάδια και οι σφιχτές αγκαλιές είναι τα σημεία εισόδου μας στη ζωή της Μακ, μιας μαύρης γυναίκας που ζει στην πολιτεία Μισισίπι. Διατρέχοντας την προσμονή, την αγάπη και την απογοήτευση που βιώνει από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, αυτό το εξπρεσιονιστικό ταξίδι σε παραγωγή του Μπάρι Τζένκινς, είναι μια ωδή στην ανθρώπινη ανάγκη για σύνδεση – τόσο με αγαπημένα πρόσωπα όσο και με τον τόπο. Το εντυπωσιακό ντεμπούτο της Ρέιβεν Τζάκσον είναι ένα αποφασιστικό όραμα που δεν φοβάται να μας βυθίσει σε στιγμές θλίψης και λαχτάρας ή μέσα στην άβυσσο των ανείπωτων πραγμάτων. Η κάμερά της είναι υπομονετική και στοργική, καθώς απαθανατίζει την ομορφιά των μαύρων σωμάτων και της καθημερινότητας. Η ησυχία της υπαίθρου είναι γεμάτη από τους μεταφορικούς ήχους των γρύλων, των βατράχων και του νερού. Μια αντισυμβατική αφήγηση αντλεί από τη γλώσσα της μνήμης. Ο διάλογος είναι συγκρατημένος και οι ερμηνείες είναι λεπτές και στιβαρές. Επιστρατεύοντας τη δύναμη της αφής να επικοινωνήσει ό,τι αποφεύγει η προφορική γλώσσα, η ταινία αποτελεί μια μοναδική, ενσώματη, βιωματική εμπειρία που τιμά την πολυτέλεια της ζωής και σε αφήνει να νιώθεις τη βροχή στο δέρμα σου.
Θυμάμαι την κάθε νύχτα (Subete no Yoru wo Omoidasu)
Με υποψηφιότητες στα φεστιβάλ Βερολίνου και Σαν Σεμπαστιάν, σε σενάριο και σκηνοθεσία της βραβευμένης Yui Kiyohara, αυτό το βραδύκαυστο μπελαταρικού ύφους φιλμ ακολουθεί τρεις γυναίκες εκπροσώπους τριών γενεών στα προάστια του Tama New Town σε διάστημα μιας ημέρας. Σε χαλαρή πλοκή και με στοχαστικές τάσεις πάνω στο αίσθημα της απομόνωσης το φιλμικό ντεμπούτο της κινηματογραφίστριας πλέκει ένα μοτίβο παράλληλων ζωών, χωρικών ψευδαισθήσεων και συγκρουόμενων χωροχρόνων. Η ταινία προβάλεται στις 9/11 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη στις 15:30 στο τμήμα του Διαγωνιστικού Film Forwoard.
Υπόθεση: Τι μπορεί να κρύβει μια ημέρα από την καθημερινότητα τριών γυναικών στο Tama New Town, το αχανές προάστιο του Τόκιο που λίγη σχέση έχει πια σε σύγκριση με τον άλλοτε φιλόδοξο σχεδιασμό τού να καλύψει το στεγαστικό πρόβλημα της ιαπωνικής πρωτεύουσας στα 60s; Η Γιούι Κιγιοχάρα απαντά με ένα φιλμ αιθέριο, που κινείται στα όρια της κινηματογραφικής μυθοπλασίας και που πιάνει τον παλμό από ξέχωρες ατομοκεντρικές τροχιές, κατά τεκμήριο ασύνδετες και μόνο συγκυριακά εφαπτόμενες, για να αναδείξει χειρουργικά το αόρατο νήμα που συνδέει το αστικό τοπίο με την ανθρωπογεωγραφία του. Ειδική μνεία αξίζει στο οργανικό μοντάζ, εξ ορισμού ορθάνοιχτο στο πώς η εκεί γυναικεία ιδιοσυγκρασία επιλέγει να διαπραγματευτεί το δικό της πλαίσιο, και απόλυτα αφοσιωμένο στους διαφορετικούς ρυθμούς που μόνο ένα αστικό case study όπως αυτό μπορεί αληθινά να αφουγκραστεί.
Γάλα (Melk)
Το δράμα διαχείρισης πένθους της Ολλανδής Stefanie Kolk, είναι ακόμα ένα σκηνοθετικό ντεμπούτο γυναίκας δημιουργού. Με υποψηφιότητες στα φεστιβάλ Βενετίας, Βαρσοβίας και Ζυρίχης, η βιοχημικός που έγινε κινηματογραφίστρια μας βυθίζει στο εσωτερικό υπαρξιακό δράμα μιας γυναίκας που έχασε πρόσφατα το παιδί που κυοφορούσε. Η νατουραλιστική χαμηλών εντάσεων απόδοση του δράματος συνδυάζεται με πυκνή νοήματος πλανοθεσία στην ταινία που προβάλεται αυτή την Πέμπτη 9/11 στην αίθουσα του Μακεδονικόν στις 17:00.
Υπόθεση: Τι γεύση έχει το μητρικό φίλτρο; Tι διάρκεια ζωής έχει η θλίψη; Ποια είναι η ημερομηνία λήξης της απώλειας; Το μωρό της Ρόμπιν πεθαίνει κατά την κύηση, αλλά η ίδια αρχίζει να παράγει γάλα ακατάσχετα. Καθώς δεν της κάνει καρδιά να το πετάξει, θα αναζητήσει τρόπους να το δωρίσει – μόνο που αυτό αποδεικνύεται πιο δύσκολο απ’ ό,τι περίμενε. Μπουκάλια γεμάτα με γάλα θα αρχίσουν να συσσωρεύονται στον καταψύκτη της, περιπλέκοντας τη ζωή της και τις σχέσεις της. Στο μετρημένο, αλλά εντυπωσιακά δυνατό ντεμπούτο της, η Στέφανι Κολκ χτίζει με αφαιρετικό τρόπο ένα υπόκωφο δράμα κλιμακούμενης έντασης για τις πιο σύνθετες αποχρώσεις της μητρότητας, τις πιο σκοτεινές λόχμες της οδύνης, αλλά και τις απρόσμενες εκδοχές της γυναικείας αλληλεγγύης. Με μια ιδιαίτερη υπαινικτική κινηματογραφική γλώσσα και αγγίζοντας θέματα για τα οποία συχνά δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε, το Γάλα είναι ένα γεμάτο υποσχέσεις ντεμπούτο από μια δημιουργό που δεν μπορείς παρά να προσέξεις.
Το νέο αγόρι (The New Boy)
Η μαγνητική Kate Blanchett πρωταγωνιστεί στο αυστραλέζικο ιστορικό δράμα φαντασίας του σκηνοθέτη-σεναριογράφου Warwick Thornton που ακολουθεί την ιστορία ενός 9χρονου αβορίγινα ορφανού αγοριού. Η ταινία με επίσημη συμμετοχή στo φεστιβάλ των Κανών κατάφερε να αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, με την ερμηνία του μικρού πρωταγωνιστή να εντυπωσιάζει και να συντορφεύει επάξια αυτή της καταξιωμένης Kate Blanchett. Με την κεντρική ιστορία εμπευσμένη από την ζωή του ίδιου του σκηνοθέτη, η ταινία θα προβληθεί την Πέμπτη 9/11 στην αίθουσα Σταύρος Τορνές στις 20:00 στο τμήμα των Special Screenings του ΦΚΘ.
Υπόθεση: H Κέιτ Μπλάνσετ δίνει μια σαρωτική ερμηνεία απέναντι σ’ έναν ανήλικο Αβορίγινα, σε αυτή την γοητευτική, μυστηριακή ταινία που υπνωτίζει κάθε θεατή της. Τοποθετώντας τη δράση στη δεκαετία του 1940 σε ένα απομονωμένο μοναστήρι στην άκρη της Αυστραλίας, αυτή η απόκοσμη ταινία εποχής απογειώνεται όταν ένα νεαρό ορφανό αγόρι φτάνει στην πύλη για να βρει φροντίδα και στέγη. Όμως εκείνο αρνείται να μιλήσει και να συμμορφωθεί στους κανόνες που θέτουν οι καλόγριες, ο πολιτισμός και η θρησκεία που θέλουν να του επιβάλλουν. Σταδιακά θα χτίσει έναν δεσμό με την αδελφή Αϊλίν, η οποία θα αρχίσει να υποπτεύεται πως αυτό το νέο, παράξενο αγόρι έχει κάτι αληθινά ξεχωριστό. Η πίστη και η αίσθηση του αλλόκοσμου αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο ο Γουόρικ Θόρντον κεντάει μια λεπτοδουλεμένη ιστορία μυστηρίου και τρυφερότητας, μιλώντας για την ταυτότητα, την αγάπη και τα τραύματα της αποικιοκρατίας. Αφήνοντας περιθώριο στη συγκίνηση, στο χιούμορ και στην ελπίδα να ξεφυτρώσουν στις πιο απρόσμενες στιγμές, η ταινία δεν σταματά στιγμή να σε εκπλήσσει.
To δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες (Bên trong vỏ kén vàng)
Για το κλείσιμο της 8ης ημέρας του φεστιβάλ σας προτείνουμε την νικήτρια ταινία του βραβείου Golden Camera του φεστιβάλ των Καννών. Το βιετναμέζικο δράμα του σκηνοθέτη-σεναριογράφου Phạm Thiên Ân, αποτελεί και το σκηνοθετικο ντεμπούτο του δημιουργού. Μια οδύσεια στο φυσικό και πνευματικό τοπίο του Βιετνάμ που το Variety χαρακτήρισε ως ένα «δύσκολο αλλά μαγευτικό art φιλμ» και συνέκρινε με το έργο τιτάνων του σινεμά όπως ο Apichatpong Weerasethakul και ο δικός μας Θεόδωρος Αγγελόπουλος. Η ταινία προβάλεται στο τμήμα του Διεθνές Διαγωνιστικού (Εκτός Συναγωνισμού) την Πέμπτη 9/11 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη στις 22:00.
Υπόθεση: Η ταινία που απέσπασε την περίφημη Χρυσή Κάμερα (το βραβείο για τον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη) στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών, είναι μια συναρπαστική, ονειρική διαδρομή στα απάτητα μονοπάτια της φύσης, της πίστης και της απώλειας – μια ιστορία που αναπτύσσεται με σπάνια εφευρετικότητα και απρόσμενες οικουμενικές αντηχήσεις, ενώ ξεκινά από μια στοιχειώδη ραχοκοκαλιά: Μετά από ένα τροχαίο που οδηγεί την κουνιάδα του στον θάνατο και αφήνει ορφανό τον πεντάχρονο ανιψιό του, ένας άντρας τριάντα χρονών φεύγει από τη Σαϊγκόν και επιστρέφει στη γενέτειρά του στην επαρχία. Κατά τη διάρκεια μιας περιπλάνησης που αγγίζει τα όρια του διαλογισμού, ο ταξιδιώτης παλεύει με τα δικά του φαντάσματα: τον αγνωστικισμό του, τον σκεπτικισμό του απέναντι στη θρησκευτική πίστη, την ανάμνηση του αδερφού του που είχε εξαφανιστεί εδώ και καιρό, αλλά και την επαφή με έναν έρωτα από το παρελθόν του που επέλεξε να γίνει μοναχή. Με μια κάμερα που μετεωρίζεται γλυκά, την υποβλητική χρήση του φυσικού φωτός και την ευχάριστη περιπατητική διάθεσή της, αυτή είναι μια ταινία που αποκαθιστά την πίστη μας στη ζωή σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.
