Ηλίας Μαγκλίνης “Είμαι όσα έχω ξεχάσει” Eκδόσεις: Μεταίχμιο 2019, σελίδες:256
Γράφει η Κατερίνα Βιτζηλαίου (Instagram & Facebook account: the.booklist_)
Το “Είμαι όσα έχω ξεχάσει“ είναι ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με ιστορικά στοιχεία, το οποίο πραγματεύεται την περίοδο εκείνη της ζωής του συγγραφέα μετά την απώλεια του πατέρα του, κατά την οποία προσπαθεί να κατανοήσει το γιατί ο γονιός του αν και ήταν πάντα φυσικά παρόν στην ζωή του, ήταν τόσο συναισθηματικά απόμακρος.
Για να το επιτύχει αυτό ξεκινάει μια έρευνα στο παρελθόν με την βοήθεια και άλλων μελών της οικογένειάς του, ταξιδεύοντας στα πάτρια εδάφη του και συνομιλώντας με συγγενείς και φίλους του πατέρα του.
Μέσα από αυτό το οδοιπορικό, μυστήρια ξεδιαλύνονται, οικογενειακά μυστικά αποκαλύπτονται και όλα αυτά με φόντο την πιο σκοτεινή περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας, τον Εμφύλιο πόλεμο και τα απόνερα που άφησε στην ελληνική κοινωνία.
Με αυτή του την καταβύθιση στο παρελθόν, ο συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ο χαρακτήρας του πατέρα του διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό από την σχέση του με τον δικό του πατέρα (δηλαδή τον παππού του συγγραφέα).
Ο παππούς του, πληρώνοντας στην κυριολεξία με το αίμα του τις συνέπειες αυτού του εθνικού διχασμού άφησε άθελα του τραύμα στον γιο του, το οποίο μετακυλίστηκε και στις επόμενες γενεές.
O συγγραφέας λοιπόν, μαθαίνοντας και κατανοώντας την ζωή του παππού του, καταφέρνει να καταλάβει καλύτερα και τον πατέρα του και να αποκαταστήσει την μεταξύ τους σχέση (παρόλο που εκείνος δεν είναι πλέον στην ζωή).
Με την πολύ ωραία και βαθιά συγκινητική ιστορία που μοιράστηκε μαζί μας ο συγγραφέας, θεωρώ ότι πέτυχε στο μέγιστο βαθμό αυτό που αναφέρει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
“Το βέβαιο είναι ότι δεν θα είχε νόημα η γραφή αυτού του βιβλίου αν ένιωθα πως αφορά μονάχα τον άνθρωπο που γνώρισα. Έχει νόημα και λόγο ύπαρξης μονάχα αν έχω κατά νου σε κάθε σελίδα ότι αυτή θα είναι μια αφήγηση που θα αφορά τον κάθε άγνωστο, τον κάθε πατέρα και την κάθε μητέρα, τον κάθε γιο και την κάθε κόρη που δεν γνώρισα ποτέ”.
Πρόκειται για ένα βαθιά ανθρώπινο βιβλίο που πραγματεύεται θεμελιώδη και σημαντικά ανθρώπινα ζητήματα: την ζωή, τον θάνατο, τις μνήμες, την λήθη, τη σχέση με τους γονείς, τον αυτοπροσδιορισμό, την κατανόηση της ουσίας της ύπαρξης, την απώλεια, τα ψυχικά τραύματα, τον πόνο, τις εσωτερικές ανησυχίες και αναζητήσεις, την διαχείριση των διαγενεακών τραυμάτων.
Όλο το κείμενο διαποτίζεται από ποιητική και λυρική διάθεση και από ωραίους παραλληλισμούς, όπως εκείνους της ζωής με την αστρονομία :
“Οι ψυχές που έφυγαν είναι σαν τα αστέρια που η λάμψη τους παραμένει”
“Η ματαιότητα της ζωής μοιάζει με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος”
Σε συνέντευξη του ο συγγραφέας ανέφερε ότι καταπιάστηκε για 20 ολόκληρα χρόνια με την συγγραφή αυτού του βιβλίου, τόσο πολύ το παίδεψε και στο χαρτί αλλά και παιδεύτηκε μέσα του. Και το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι παραπάνω από εμφανές, τίποτα δεν γράφτηκε τυχαία, όλα έχουν κάποιο νόημα και όλα συνδέονται αρμονικά μεταξύ τους.
Ο τίτλος του βιβλίου “Είμαι όσα έχω ξεχάσει”, αποτυπώνει άριστα το νόημα του βιβλίου και μας υπενθυμίζει το πώς η ζωή μας καθορίζεται από την διαδρομή της ζωής των προγόνων μας, ακόμα και από γεγονότα που δεν γνωρίζουμε και δεν θα μάθουμε ποτέ, ή από γεγονότα τα οποία ακόμα και αν τα γνωρίζουμε τα θεωρούμε μικρά και ασήμαντα. Μοιάζει λίγο σαν το φαινόμενο της πεταλούδας που κάτι μακρινό ή και θεωρητικά αδιάφορο, μπορεί να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από ότι αρχικά φαίνεται.
Τελειώνοντας το βιβλίο, ταυτίστηκα με τον συγγραφέα σε πολλά σημεία γιατί το ίδιο με εκείνον ταξίδι πραγματικό ή νοητό, το έχουμε επιχειρήσει λίγο πολύ όλοι όσοι έχουμε βιώσει μια παρόμοια απώλεια, όχι μόνο για να σβήσουμε τον άσβεστο αυτό πόνο, αλλά και για να επανατακτοποιήσουμε τα σπασμένα μας κομμάτια και να προσπαθήσουμε με αυτά τα ίδια υλικά, να χτίσουμε κάτι πιο στέρεο μέσα μας.
Το βιβλίο “Είμαι όσα έχω ξεχάσει”, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 2020.
Ο Ηλίας Μαγκλίνης είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μεταφραστής. Γεννήθηκε το 1970 στην Κινσάσα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό και αναγκάστηκαν με την οικογένεια του να επιστρέψουν στην Ελλάδα το 1973, όταν εκδιώχθηκαν όλοι οι ξένοι και δημεύτηκε η περιουσία τους.
Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Σάντερλαντ, και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Media and Culture στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1996, ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία, αρθρογραφώντας σε περιοδικά και εφημερίδες.
