Όλοι ξέρουμε τα βασικά. Αριστοτέλους, Ροτόντα, Καμάρα και σ’ ευχαριστούμε, πάμε παρακάτω. Γιατί αυτή η πόλη έχει κι άλλα πρόσωπα, άλλα vibes, άλλες ιστορίες να σου ψιθυρίσει, αρκεί να ’χεις χρόνο και διάθεση να στρίψεις λίγο πιο πέρα. Από την Κρήνη που θυμίζει λίγο Μόντε Κάρλο των Βαλκανίων, μέχρι την Περαία με την γλυκιά παλοκαιρίσια της αισθητική της, και από την Άνω Πόλη που μυρίζει γιασεμί και μνήμες, μέχρι την Επανομή.
Σκαλάκια, γρασίδια, ποδήλατα, θερινά σινεμά, γιαγιάδες με καρέκλες δίπλα στο κύμα, μουσικές στα στενά, κρασιά στα μπαλκόνια, χαμόγελα, κάστρα, πλατείες, και μια παραλία που δε σε ρωτάει τίποτα – απλά σε περιμένει.
Αν ψάχνεις το Θεσσαλονικιό καλοκαίρι όπως το ζει ο ντόπιος, όχι όπως το γράφουν τα φυλλάδια, τότε αυτά τα σημεία είναι η καρδιά της υπόθεσης. Κι αυτή η καρδιά χτυπάει δυνατά, μέρα και νύχτα.
Μαρίνα Κρήνης
Με μπόλικη φαντασία, είναι το 2310 Μονακό. Στην Κρήνη υπάρχουν καφετέριες, ταβέρνες,
μπαράκια που σφύζουν από ζωή όλο το χρόνο. Όμως αν κατέβεις τα σκαλοπάτια και βρεθείς στη μαρίνα, θα δεις τη φάση διαφορετικά. Γιωτ, σκαφάκια, κόσμος με ποδήλατα, γρασίδι, αμμουδιά, θερινό σινεμά δίπλα στη θάλασσα, γιαγιάδες που αρπάζουν πλαστικές καρέκλες και αράζουν δίπλα στο κύμα με το μαγιό τους και ένα hot dog στο χέρι, παππούδες που παίζουν πρέφα, ραχάτι κάτω από δέντρα, παγωτό μηχανής.
Άνω Πόλη
Πάρε τον ανήφορο… και ξεκίνα από Ιγκλις, τις μέρες που οι μουσικοί γρατσουνάνε κιθάρες και μπαγλαμαδάκια, και ξέχνα για λίγο το χρόνο που περνά. Πήγαινε από στενάκι σε στενάκι, φτάσε ψηλά στα Κάστρα, μύρισε γιασεμί, χάζεψε με τις μπουκαμβίλιες και τις γλάστρες, πέρνα για ένα κρασί από το Τοίχο- Τοίχο, βρες το καφέ Αίθριο που κρύβεται κάτω από τα δέντρα, φάε παγωτό από τα παλιά ζαχαροπλαστεία της περιοχής, δες τα αστέρια.
Η Άνω Πόλη έχει ένα άρωμα από χρόνους άλλους, περπατάς πάνω στα γραφικά καλντερίμια, χάνεσαι στα στενά σοκάκια και απολαμβάνεις την υπέροχη θέα που ξεπροβάλλει ανάμεσα από τις σχισμές που αφήνουν οι παραδοσιακές κατοικίες. Νομίζω ότι η Άνω πόλη αποτελεί ένα ατόφιο κομμάτι της ιστορίας της πόλης μας. Μπορείς απλά να μισό-κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις.
Αρχαία Αγορά
Πεζόδρομοι, κόσμος, ανοιχτωσιά, δεκάδες μπαράκια, νέα και παλιά. Ρέμβασε κοιτώντας την
ομορφιά της, πιες το ποτό σου, προχώρα στα γύρω στενά, ανακάλυψε μαγαζιά της περιοχής.
Ίσως το πιο προσεγμένο μνημείο στην πόλη. Πράσινο, ανοιχτωσιά, όμορφα καφέ και μπαρ και μια ευθεία που ενώνει κάστρα, τον Αη Δημήτρη, την Αρχαία αγορά και την Αριστοτέλους ως την παραλία. Η πιο όμορφη απόδειξη οτι η ιστορία της πόλης συνυπάρχει με αρμονία και καλαισθησία με το σύγχρονο αστικό τοπίο.
Παραλία
Πιες μια μπίρα στα καραβάκια, πάρε το ποδήλατό σου, διέσχισε τη νέα παραλία, χάζεψε τα αστέρια, φάε κι ένα ψητό καλαμπόκι! Άραξε στο πανέμορφο πάρκο του Ήχου, άκου τα βατράχια στο πάρκο του Νερού, φτάσε ως το Μέγαρο Μουσικής, εκεί που κρύβονται με τα αυτοκίνητά τους οι ερωτύλοι της πόλης 🙂
Είναι μια τέλεια ιδέα για βόλτα, και τελείως ανέξοδη. Αρπάξτε ποδήλατα και βουρ. Ο καιρός πλέον απαιτεί παραλία Θεσσαλονίκης.
Περαία/Μπαξές
Η μαγεία των 70s-80s και πάει λέγοντας. Αν είσαι από αυτούς που αγαπούν τη γλυκιά παρακμή των προηγούμενων δεκαετιών, τότε η Περαία είναι το μέρος που θα εκτιμήσεις. Θάλασσα, παραλία ως εκεί που φτάνει το μάτι σου, καλτ φυσιογνωμίες ολούθε, το μπαρ Harley που παίζει ροκ και ποπ μουσική και έχει και προτζέκτορα που παίζει videoclips της Madonna ή των Rolling Stones, ή απλώς περπάτα στο παραλιακό δρόμο.
Ο Μπαξές είναι συνυφασμένος με τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων, βόλτες με ποδήλατα, βουτιές απ τη σκάλα, μεσημεριανή σιέστα στην αυλή, γιορτή της σαρδέλας, λουκάνικο βραστό απ’την πλατεία, μπαράκια στην αμμουδιά. Το καλύτερο δε είναι, ότι και τώρα όταν πάω τα ίδια κάνω…
Επανομή
Πήγαινε στο Ναυάγιο, και κάνε μπάνιο στη μύτη της παραλίας. Πήγαινε στη Μηχανιώνα να
φας ψάρι, να χαζέψεις τους κατοίκους της περιοχής που βγαίνουν με τα καλά τους τις Κυριακές για βόλτα στην πλατεία.
Τα θερινά της πόλης είναι ένας έρωτας που ξαναφούντωσε δυνατά
Τα θερινά της πόλης είναι ένας έρωτας που ξαναφούντωσε δυνατά — σαν παλιό καλοκαιρινό φλερτ που ξανασυναντάς τυχαία και συνειδητοποιείς πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Με τις γαρδένιες στις γλάστρες, το τρίξιμο της καρέκλας και το παγωτό να λιώνει αργά στο χέρι, οι θερινοί κινηματογράφοι έχουν επιστρέψει στην καρδιά μας πιο ρομαντικοί και πιο ΤΩΡΑ από ποτέ. Είναι το μόνο μέρος όπου το παρελθόν και το παρόν χωράνε στην ίδια προβολή — και ναι, εκεί ακριβώς ξέρεις πως το καλοκαίρι ξεκίνησε. Ναταλί, Ελληνίς, Απόλλων, και όλα τα υπόλοιπα, ζούμε για να σας αγαπάμε.
Στο πιο διάσημο σπίτι της πόλης, το σπίτι του φύλακα της Αλυκής
Στο Αγγελοχώρι το Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής, πραγματοποιείται κάθε μέρα, ένα νέο θαύμα. Δες εδώ
Κάθε Παρασκευή γίνεται μια μικρή κινηματογραφική απόδραση με θέα τη θάλασσα. Το εμβληματικό ισπανικό νουάρ «Ο θάνατος του ποδηλάτη» του Juan Antonio Bardem (27/6) ανοίγει τον κύκλο των προβολών, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Θερβάντες και την Πρεσβεία της Ισπανίας στην Ελλάδα. Στις 11 Ιουλίου, τη σκυτάλη παίρνει η σουρεαλιστική κωμωδία «Η μεγάλη μου νύχτα» του Álex de la Iglesia, ενώ στις 29 Αυγούστου ρίχνουμε αυλαία με το βραβευμένο δράμα «Επτά τραπέζια γαλλικού μπιλιάρδου» της Gracia Querejeta — ταινία ανθρώπινων σχέσεων, ψεμάτων και επιβίωσης.
