Ο Αμερικανός τραγουδοποιός Sixto Rodriguez περιφέρεται
με την κιθάρα του έξω από τα χρεοκοπημένα εργοστάσια του Ντιτρόιτ, της πόλης
που γεννήθηκε, έζησε και συνεχίζει να ζει μέχρι σήμερα.
Ήταν
Νοέμβριος του 1971 και στο στούντιο της Sussex Records ένας ξερακιανός
τριαντάρης ετοιμαζόταν να ηχογραφήσει το τελευταίο του τραγούδι. Μολονότι ο
πρώτος του δίσκος, το
“Cold Fact,
είχε πατώσει στις πωλήσεις ένα χρόνο πριν, τώρα ο δεύτερος δίσκος του με τον
τίτλο
“Coming from Reality
αποτελούσε την τελευταία του ευκαιρία να διακριθεί στο μουσικό στερέωμα και να
ξεφύγει από τις φτωχογειτονιές του Ντιτρόιτ.
Όντας
το έκτο παιδί μιας οικογένειας Μεξικανών μεταναστών, του είχαν δώσει το όνομα Sixto («Έκτος»)
και είχε περάσει όλη την έως τότε ζωή του δουλεύοντας ως οικοδόμος και
μεταφορέας. Η μόνη του διέξοδος ήταν η μουσική που έπαιζε σε διάφορα μικρά
μπαράκια, τραγουδώντας τους στίχους που ο ίδιος έγραφε, στίχους σκληρούς και
τρυφερούς ταυτόχρονα, για τον έρωτα, τα ναρκωτικά και την κοινωνία όπως την
βίωνε ο ίδιος.
Σε ένα
από αυτά τα μπαράκια τον ανακάλυψαν οι παραγωγοί της Sussex Records και
εκτιμώντας το ταλέντο του, τον οδήγησαν στο στούντιο ηχογραφήσεων. Τώρα όμως,
με την μουσική του να παραμένει στα ράφια των δισκοπωλείων, ξεκινούσε το
τελευταίο του τραγούδι, το
“Cause, με
αυτούς τους στίχους:
«Cause I lost my job two weeks before Christmas»
(«Γιατί έχασα την δουλειά μου δύο εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα»)
.
Οι
στίχοι αυτοί ήταν προφητικοί όπως αποδείχθηκε και από την πορεία του δεύτερου
και τελευταίου του δίσκου που επίσης πάτωσε στις πωλήσεις, με αποτέλεσμα η
δισκογραφική εταιρία να δείξει την πόρτα στο νεαρό Sixto ακριβώς
δύο εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα του 1971.
Οι
ειδήσεις για την ανεργία στην Ελλάδα περνάνε πλέον στα «ψιλά» των μέσων
ενημέρωσης. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι ξυπνάνε κάθε ημέρα και
βουλιάζουν σε καφετέριες και σε λάπτοπς γκουγκλάροντας προς αναζήτηση εργασίας,
στέλνοντας βιογραφικά με πολλές “bold επικεφαλίδες και πηγαίνοντας σε δεκάδες συνεντεύξεις
λίγο πριν τρέξουν να πιάσουν θέση στις ουρές του ΟΑΕΔ.
Παράλληλα,
πολλοί από αυτούς παραμένουν πεισματικά δημιουργικοί, καταστρώνουν σχέδια με
φίλους, ανοίγουν μικρές επιχειρήσεις με στόχο την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών,
προσπαθούν να αφήσουν κάτι πίσω τους, συνήθως χωρίς άμεσο κέρδος αλλά με μια
ελπίδα μελλοντικής δικαίωσης.
Λίγα χρόνια πριν στην απονομή των βραβείων Όσκαρ, η δικαίωση ήρθε για τον εβδομηντάρη πια Sixto Rodriguez. Το
ντοκιμαντέρ για την ζωή του, το
“Searching for Sugar Man κέρδισε
το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ και αποκάλυψε σε όλο τον πλανήτη τα υπέροχα
τραγούδια του και την τρομερή επιτυχία της μουσικής του, η οποία ενέπνευσε μια
ολόκληρη γενιά να διεκδικήσει την ελευθερία της στη Νότια Αφρική επί
Απαρτχάιντ.
Για
κάθε νέο άνθρωπο που σήμερα βάζει τα δυνατά του να δημιουργήσει κάτι πραγματικά
καλό και έρχεται αντιμέτωπος με το φάντασμα της αποτυχίας, ο Sixto Rodriguez συμβολίζει
εκείνον τον πεισματάρη δημιουργό που ενώ προβλέπει την αποτυχία του, την
αποτυπώνει σε ένα έργο τόσο καλά καμωμένο, που του προσφέρει σήμερα την
αναγνώριση που του αξίζει.
