Είμαι χαρούμενη. Την εβδομάδα που πέρασε μας έδωσαν κιόλας διακοπές, όχι όπως εκεί στην Σι Λα Ντα που με το που αρχίζει ο Σεπτέμβρης μας κόβουν τη χαρά κατακαλόκαιρο και σκοτωνόμαστε στη δουλειά. Γιορτάσαμε όλοι οι εργάτες την επέτειο του ΚΚΚ, ορκιστήκαμε ότι θα δουλέψουμε με διπλάσιο πάθος την ερχόμενη εβδομάδα, μας είπαν ότι έτσι κι αλλιώς θα δουλέψουμε διπλάσιο ωράριο οπότε κάνει καλό να το λέμε πάθος, κομμούνα και αφηρημένη ποίηση πάνε μαζί, όπως ο Μειμαράκης με το Βουλγαράκη και τον Πολύδωρα.
Πήρα το μπόγο μου και πήγα με τα πόδια στο τρένο, το μετρό είναι κλειστό για συμπαράσταση στους σι λα ντα μπάτσους, 6 μέρες τις έφαγα να φτάσω, το έκανα μέσω Πεκίνου επειδή στο κέντρο απαγορεύονται οι συναθροίσεις για να τονωθεί ο τουρισμός της επαρχίας. Με χίλια βάσανα έφτασα Χάντζοου που είναι το πάρανταις επί γης, το είχε δηλώσει κάποτε σε μια επίσκεψη του ένας τροϊκανός, ο Μάρκος Πόλο, Γερμαναράς που είχε μετοχές στη Φολκσβαγκεν και έσκουζε ‘ντας ιστ άιν παραντάκι, παραντάκι Χανς, κομ κομ’. Αυτός μάλλον πούλαγε παραμύθι για να κάνει μπίζνες με τους κοντούς, το μόνο που είδα ήταν κάτι μαύρα καλαμπόκια, μια μαύρη λίμνη, ένα μαύρο νέφος και ένα μαύρο καψερό σμήνος κοντών να χαζεύουν ένα σιντριβάνι με δέος παράστασης Ηρωδείου σε φεστιβαλική βίρτσουαλ πραγματικότητα Λούκου. Που να ήξεραν και αυτοί πως περνούσαμε εμείς όταν ερχόταν η Μέρκελ στο Σι Λα Ντα, πόσο μου λείπει η ιντεράκτιβ διασκέδαση, μαύρη από το ξύλο και καπνιστή! Σίγουρα μαζί μου συμφωνούν και τα καβούρια, διότι και γι’ αυτά μόνο παράδεισος δεν είναι το μέρος, τα πουλούσαν κάτω από μια πινακίδα ‘σπάισι κραμπς ιν πάνικ μπάιινκ’ και δεν είναι λίγο να σε μασουλάνε τηγανιτό ενάμισι δις κοντοί. Μια ταύτιση με τα βρώμικα σε αγανακτισμένο μουντ Συντάγματος την ένιωσα, την αλήθεια θα την πω. Άσε που καθόμουν στο σιντριβάνι σαν τη χαζή και περίμενα τις σπάις γκέρλς ιν πάνικ, τι να ξέρω η δόλια μετανάστρια όταν βλέπω να χειροκροτούν το νερό, περίμενα ανκόρ με βυζάκια έξω.
Στο μεταξύ πείνασα και στην προσπάθεια μου να τσιμπήσω μια δαγκάνα μου έχωσαν μια σφαλιάρα και με έβαλαν να φωτογραφίζομαι 3 ώρες με τα μούλικα των κοντών, επειδή λέει είμαι τριχωτή με κόκκινο μάγουλο και δεν έχουν ξαναδεί τρίχα σε κόκκινο φόντο. Ακούς πόσο άσχημα μου μιλάνε? Και όλα αυτά επειδή, Ματούλα μου, δεν είσαι εδώ να με σουλουπώσεις λιγουλάκι στο πιγούνι και στο μπραζίλιαν και έχω τα μούλικα αντί για τον Μπάμπη να κάνουν κούνια εκεί χάμω.
Μην ξεχάσω να σου πω ότι έκανα σεξ με έναν Γάλλο μετανάστη, αλλά ήταν άρρωστος ο καημένος. Είχε αυτή την καταραμένη ασθένεια του πεκινουά, ξέρεις, που όλα είναι μικρά και δεν μεγαλώνουν με τίποτα, ούτε με ευχέλαιο του Πειραιώς παμμακάριστου.
Άντρας της εβδομάδας: ο ανώνυμος γνωστός άγνωστος εποχιακός μπάτσος.
