Ο Δημήτρης Καρακάσης, ψυχίατρος, μας
συστήνεται μέσα από τη “Πρώτη Γραφή’’ του ΚΘΒΕ, με το κείμενό του σε μορφή
αναλογίου “Αυτεί’’ μέσα του’’ και θεωρεί ότι ο πολιτισμός επιβάλλεται να βρει
πρόσφορο έδαφος.
Παρά την επιστήμη σας, που αν παραβατικά
θεωρήσουμε ότι ασχολείται και με την ίαση της ψυχής, εσείς επιλέγετε και άλλους
τρόπους να αγγίξετε τη ψυχή μας. Διαφυγή ή προέκταση της αρχικής δουλειάς σας;
Πολύ
ωραίο ακούγεται αυτό το ‘άγγιγμα της ψυχής’. Μακάρι να συνέβαινε και στην
πραγματικότητα.. Την θεατρική γραφή την αντιμετωπίζω σαν μία εντελώς ξεχωριστή
δουλειά. Έχει τους δικούς της στόχους και τις δικές της τεχνικές. Ωστόσο, όπως
διαπιστώνω από τα σχόλια των θεατών, το έργο έχει αρκετά στοιχεία που μαρτυρούν
την ιδιότητα του ψυχιάτρου. Συνεπώς, κλίνω περισσότερο προς την υπόθεση της
προέκτασης παρά της διαφυγής.
Πρώτη απόπειρα συγγραφικής γραφής στα
πλαίσια της “Πρώτης Γραφής’’ του ΚΘΒΕ, πώς το αποφασίσατε;
Πριν
από δύο χρόνια άφησα ένα αντίγραφο του έργου στα γραφεία του ΚΘΒΕ, όπως και σε
κάποια ιδιωτικά θέατρα της πόλης. Η υπεύθυνη δραματολογίου του ΚΘΒΕ, κ.
Κοντογιάννη, ήταν ο μόνος άνθρωπος που επικοινώνησε μαζί μου. Με ενημέρωσε για
το συγκεκριμένο πρόγραμμα και δύο χρόνια μετά, με δική της προσπάθεια, για την
οποία την ευχαριστώ, η ‘Πρώτη Γραφή’ έγινε πραγματικότητα. Θα έλεγα ότι ένας
νέος θεατρικός συγγραφέας δεν έχει την πολυτέλεια να αποφασίζει. Μπορεί μόνο να
περιμένει για μία ευκαιρία.
“Αυτεί” μέσα του”. Μιλήστε μας για το περιεχόμενο.
Θα
αναφερθώ με ασάφειες στο περιεχόμενο, για να μην προδώσω την εξέλιξη της
ιστορίας. Αρκετοί νέοι παρουσιάζουν αιφνίδια μεταβολή της συμπεριφοράς και
προβαίνουν στην πράξη της αυτοκτονίας. Μοιάζει με επιδημία. Παράλληλα, ο ήρωας
μου προσπαθεί να συγκεντρώσει πληροφορίες για τη ζωή και το έργο ενός
εικαστικού, που τελευταία έχει συγκεντρώσει πάνω του τα φώτα της
δημοσιότητας.
Δίνεται βήμα στις νέες συγγραφικές
φωνές; Είστε ευχαριστημένος ή αισιόδοξος;
Θα
έλεγα ότι δίνεται σπανίως βήμα στους νέους συγγραφείς. Αυτό μάλλον οφείλεται
στο ότι οι καλλιτεχνικοί διευθυντές προτιμούν την σιγουριά του παλιού και του
ξένου, αλλά και στο ότι εμείς οι συγγραφείς δε γράφουμε κάτι τόσο καλό που να
τους δελεάσει. Είμαι σίγουρα ευχαριστημένος που παρουσιάστηκε το έργο μου, όμως,
για να πω πως είμαι αισιόδοξος, θα πρέπει να γίνουν κι άλλες τέτοιες
προσπάθειες. Και φυσικά όχι μόνο από το ΚΘΒΕ…
Η Ζωγραφική είναι μέσα στις
δραστηριότητές σας, σας βοηθάει να αποτυπώνετε την πραγματικότητα υπό ένα άλλο
πρίσμα; Κι αν ναι, ποιο; Από όποια θέαση και αν επιλέξουμε τη πραγματικότητα,
δεν θα είναι πάντα η ίδια;
Στη
ζωγραφική ακολουθώ μια εντελώς διαφορετική πρακτική. Επικεντρώνομαι στη φόρμα
και αφήνω το περιεχόμενο να έρθει από μόνο του. Είναι σα να αποφάσιζα ως
συγγραφέας ότι θα γράψω ένα τρίπρακτο έργο με δύο χαρακτήρες του τάδε φύλου και
της τάδε ηλικίας, χωρίς να ξέρω την ιστορία, και να άρχιζα να γράφω. Υπάρχει
μια εξαιρετική ελευθερία. Τώρα, όσον αφορά στη θέαση της πραγματικότητας, θα
συμφωνήσω μαζί σας, ότι δεν αλλάζει με τις διάφορες δραστηριότητες που
επιλέγουμε, παρά μόνο με τον χρόνο.
Εν μέσω κρίσης, ηθικής, πολιτικής,
οικονομικής, κοινωνικής, ο πολιτισμός βρίσκει έδαφος να ξεχωρίσει;
Για
μένα η κρίση είναι πρωτίστως πολιτισμική. Όταν το άτομο δεν εστιάζει το
ενδιαφέρον του στις υψηλές εκφράσεις του πολιτισμού, καταλήγει να παρακολουθεί
ανούσια τηλεοπτικά σίριαλ και να διαβάζει βιβλία που αντιγράφουν τα πρώτα. Μ’
αυτόν τον τρόπο εκπαιδεύεται στις αξίες του πλούτου, της καλής εμφάνισης και
της ερωτικής ίντριγκας. Ποια ηθική και ποια πολιτική συνείδηση θα μπορούσε μετά
να έχει; Στη θέση του ‘αν ο πολιτισμός βρίσκει έδαφος’, θα έλεγα ότι επιβάλλεται
να βρει. Εφόσον όμως πρόκειται για την αιτία, καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι
αρκετά δύσκολο.
Σπουδές στο Τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ, γιατί
επιλέξατε τις συγκεκριμένες; Το μυαλό βρίσκει πάντα τρόπους να διευρύνει τους
ορίζοντές του;
Μου
άρεσε το θέατρο όχι μόνο να παρακολουθώ παραστάσεις αλλά και να διαβάζω έργα.
Θεώρησα ότι μέσα από τις σπουδές θα πλουτίσω αυτήν την εμπειρία και θα βρω μια
κατεύθυνση, στην οποία να έχω κλίση. Νομίζω ότι πήγα καλά και στα δύο. Ναι, το
μυαλό μπορεί να βρίσκει τρόπους να διευρύνει τους ορίζοντες. Αλλιώς η ζωή θα
ήταν, για μένα τουλάχιστον, βαρετή. Ευτυχώς δε βρίσκει πάντα, γιατί δε θα μας
αρκούσαν οι εικοσιτέσσερις ώρες της ημέρας.
Να περιμένουμε την επόμενη θεατρική σας
απόπειρα και φυσικά την έμψυχη αναπαράσταση αυτής;
Την
τελευταία μέρα των παρουσιάσεων πραγματοποιήθηκε ανοιχτή συζήτηση με έμπειρους
ανθρώπους από το χώρο του θεάτρου. Συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν κάποια σημεία
του έργου που πρέπει να δουλέψω παραπάνω. Αυτός άλλωστε ήταν και από τους
βασικούς στόχους του προγράμματος, οι νέοι συγγραφείς να γίνουν καλύτεροι. Όπως
καταλαβαίνετε, η επόμενη απόπειρα δεν αποκλείεται να είναι η έμψυχη
αναπαράσταση μιας καινούριας μορφής του κειμένου. Αν έχετε την υπομονή να
περιμένετε, θα σας το πρότεινα με χαρά.