Δράμα/Κωμωδία, 2012, Ηνωμένο Βασίλειο, 98
λεπτά
Σκηνοθεσία: Ντάστιν Χόφμαν
Παίζουν: Μάγκι Σμιθ, Τομ Κόρτνεϊ, Μπιλ
Κόνολι, Πολίν Κόλινς, Μάικλ Γκαμπόν
Ακόμη
και αν δίνει την εντύπωση πως είναι
γυρισμένο στον αυτόματο πιλότο, η γοητεία
που μπορεί να ασκήσει σε κάποιον το
Κουαρτέτο οφείλεται στην επιλογή του
(ηθοποιού) Ντάστιν Χόφμαν να αφήσει όλη
τη δόξα στους ηθοποιούς του. Σε πολλές
περιπτώσεις κάτι τέτοιο μπορεί να
οδηγούσε ένα φιλμ σε κατάρρευση, εκτός
αν έχεις στο καστ σου τους κατάλληλους
ανθρώπους, τους καλύτερους της γενιάς
τους, που μπορούν να σηκώσουν από μόνοι
τους το βάρος μιας ταινίας.
Έτσι, παράλληλα
με τη δράση, όπου παρακολουθούμε τα
τελευταία χρόνια ανθρώπων που εργάστηκαν
στην όπερα, περισσότερο βλέπουμε μια
ωδή στον ηθοποιό, αυτόν που με το βλέμμα,
τις κινήσεις και την έκφραση του λόγου
γεμίζει το κάδρο κάνοντας ευκολότερη
τη δουλειά του σκηνοθέτη που βλέπει να
μεταφέρεται το συναίσθημα στον θεατή
χωρίς κόπο. Βέβαια ακούμε και όπερα,
αυτήν που όπως εύστοχα λέει ο Κόρτνεϊ
“ψυχαγωγούσε τον απλό κόσμο, μέχρι που
την πήραν οι πλούσιοι και της αφαίρεσαν
την καρδιά” – κάτι που θα μπορούσε να
ισχυριστεί κανείς και για πιο σύγχρονα
είδη μουσικής. Ακούμε και δολοφονικές
ατάκες που ελαφρύνουν το κλίμα και
φτιάχνουν μια ιδανική ισορροπία μεταξύ
κωμωδίας και δράματος καθώς το τελευταίο
επιτυγχάνεται χάρη στην πηγαία ευαισθησία
προς την τρίτη ηλικία και συμπληρώνεται
με τους συγκινητικούς τίτλους τέλους
του φιλμ.
