«H αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols, γκέγκε;»
Από την απόλυτη καλτ εποχή των 80’s μεταπηδήσαμε στην εξαθλίωση του υπαστυνόμου Θεοχάρη, όπου καθηλωμένες desperate housewives εκστασιάζονταν με αξεπέραστες ατάκες τύπου: «Θα σε πατήσω, σκουλήκι», μέχρι που το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει όταν ο συγκεκριμένος τηλεοπτικός ήρωας εξελέγη βουλευτής από τον σοφό ελληνικό λαό.
Ακολουθούν και προηγούνται άπειρες ατυχείς παρόμοιες επιλογές από την κατά τα άλλα κατατρεγμένη μάζα, που το μόνο που προκαλούσαν ήταν γέλιο. Και νά που το γέλιο μετατράπηκε σε κλάμα — και που πολύ σύντομα έφερε τον πανικό.
Ναι, αισθάνομαι πανικό. Πανικό για τον τσαμπουκά που έχει ξεχειλίσει από κάθε γωνιά της χώρας και καταφτάνει με μανία στα μυαλά μας. Ήταν αυτό που χρειαζόταν η κοινωνία μας για να τερματίσει.
Το είπε άλλωστε κι ο Πέτρος στην εκπομπή «Κορίτσια για σπίτι», όχι ο άγιος, ούτε εκείνος που μας δίδαξε το κάμα σούτρα στα 90’s, ο άλλος που τραγουδάει κάθε Πάσχα, την ώρα που πλήθος συμπολιτών μας δημιουργεί ουρές έξω από τον Άγιο Δημήτριο… Πόσο πιο σουρεάλ μπορεί να γίνει η πραγματικότητά μας.
Αγαπημένη μου φίλη Ρίτα Van Shangay, διώξε τον συγκάτοικο σου, έρχομαι!
Καληνύχτα, Ζωή, και καλά ξεμπερδέματα.