Να παίξουμε μαζί εκείνο το παιχνίδι που έμαθες στα σκοτεινά το δάκτυλο στο στόμα κι ύστερα γρήγορα μέσα απ' το πάπλωμα πάνω στο περίγραμμα γύρω από το σκουλαρίκι που έχεις στην κοιλίτσα με τη μια αλλιώς να σηκώνομαι το πρωί και να σου βράζω ένα αυγό και να σου το φέρνω στο κρεβάτι μέσα σε εκείνη τη μεταλλική θήκη που σου έκανα δώρο με την ξύλινη καμηλοπάρδαλη στο πλάι με τα σηκωμένα αυτιά και δίπλα να σου ΄χω την αγαπημένη χαρτοπέτσετα με τα ζωγραφισμένα ηλιοτρόπια να σε παίρνω αγκαλιά στην βεράντα την ώρα που θα βρέχει καρεκλοπόδαρα στους δρόμους και να κοιτάμε από ψηλά εκείνο το κορίτσι που αρέσει και στους δυο στη γωνία να κοιτάει μέσα από τη ραγισμένη τζαμαρία του βιβλιοπωλείου που εκποιεί λόγω ιδιοχρησίας να ακούσουμε μαζί το Famous Blue Raincoat του Leonard Cohen να σου λέω ψέματα κι ύστερα αλήθεια να σου λέω αυτό που θέλεις να ακούσεις να σε παίρνω αγκαλιά μέσα στο ασανσέρ κάθε φορά που μπαίνεις και φοβάσαι να κοιτάμε αγκαλιά τις polaroids που σε τράβηξα πριν από 3 χρόνια στην Χαλκιδική Πάσχα πίσω από τα βράχια την ώρα που παίζεις με ένα μικρό καβούρι και γελάς γελάς γελάς και να κοιτάμε αγκαλιά το φεγγάρι μέσα απ' το παράθυρο που ανοίξαμε πάρανομα στην κρεβατοκάμαρα πίσω από τον ακάλυπτο το χειμώνα να σου τραγουδάω τα βράδυα τα ποιήματα του Καρυωτάκη και της Πολυδούρη καθώς θα παίζω με τα μαλλιά σου τα χείλη σου τις ρώγες των βυζιών σου να σε πάρω αγκαλιά να σε πάρω αγκαλιά να σε πάρω αγκαλιά να κάνουμε έρωτα να σου κάνω έρωτα να πεθάνουμε μαζί;
