“O καθένας έχει έναν ρόλο να παίξει…”
Με τον Θάνο Νίκα έχουμε μια “υπόγεια” επικοινωνία μέσω της (πλούσιας) σκηνοθετικής δραστηριότητας του. Αυτό το διάστημα με την Θεατρική Ομάδα Ars Moriendi ανεβάζουν το κλασικό έργο του Σαιξπηρ “Άμλετ” στο πλαίσιο της “Ανοιχτής Σκηνής” του Δήμου Θεσσαλονίκης. Σε μια τέτοια περίπτωση οι απορίες είναι καθαρά αυθόρμητες και ο Θάνος τις κάνει απαντήσεις στην συνέντευξη που ακολουθεί.
Κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας: Τι συμβολίζει ο Άμλετ εν έτει 2013;
Παρασκηνιακοί Πολώνιοι, ανυπόμονοι Ρόζεγκραντζ και Γκίλδεστερν κι ένας αέναα επιστρέφων μεσαίωνας στις Δανιμαρκίες των καιρών μας. Όλοι αντιλαμβάνονται, κάποιοι πράττουν μα κανείς δεν δρα. Η Δανία είναι φυλακή, λέει ο Άμλετ, μαζί του και κάποιοι από εμάς, αδυνατώντας, όμως, να διαπεράσουμε τον σκληρό πυρήνα των λέξεων. Ο Άμλετ δεν συμβολίζει αλλά αντικατοπτρίζει με διαδοχικές αντανακλάσεις τον άνθρωπο που βιώνει μια κατάσταση που του έχει επιβληθεί.
Η παράσταση ανεβαίνει με τον παραδοσιακό τρόπο σκηνοθεσίας ή έχετε ποντάρει στο στοιχείο της καινοτομίας και του μοντέρνου;
Δεν πιστεύω πως ο Άμλετ μπορεί ν’ ανέβει παραδοσιακά. Είναι ένα από τα πιο προκλητικά κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας. Ούτως ή άλλως, η Ars Moriendi έχει τη δική της αισθητική και σκηνική γλώσσα μέσω της οποίας νοηματοδοτεί και αναπαριστά τα κείμενα. Όσο, όμως, και αν βασιστείς στο στοιχείο της καινοτομίας και του μοντέρνου, ο σαιξπηρικός λόγος είναι πάντα αυτός που καλείται να φωτίσει τον Άμλετ της κάθε εποχής.
Τρεις άντρες ηθοποιοί επί σκηνής πως ορίζουν ένα κλασικό θεατρικό κείμενο;
Η επιλογή αυτή δεν αποτελεί πρωτοτυπία στην ιστορία του σύγχρονου θεάτρου. Πολλοί οι άντρες ηθοποιοί που έκρυψαν το φύλο τους κάτω από φουστάνια. Για εμάς στον “Άμλετ”, η αντιστοιχία ανάμεσα στο φύλο του ρόλου και το φύλο του ηθοποιού δεν ήταν καθόλου απαραίτητη. Κι αυτό γιατί οι χαρακτήρες του Άμλετ, της Γερτρούδης και της Οφηλίας πηγαίνουν πέρα από το φύλο, στις πρώτες ύλες του ανθρώπινου ψυχισμού.
Όλος ο κόσμος μια σκηνή…(συμπληρώστε την πρόταση)
…κι όλοι οι άντρες κι οι γυναίκες είναι απλώς ηθοποιοί, έγραψε ο Σαίξπηρ στο ’’’Όπως σας αρέσει”. Όμως πιο κοντά στον Άμλετ, είναι τα λόγια του Αντώνιου στον “Έμπορο της Βενετίας”, ότι ο καθένας έχει έναν ρόλο να παίξει και ο δικός του είναι μελαγχολικός. Εκεί βρίσκεται το σημείο εκκίνησης του Άμλετ, στη λύπη, για το ρόλο που του ανατέθηκε κι αδυνατεί να πράξει. Η θλίψη του είναι υπαρξιακή, οι ρίζες της βαθιές, ζει απειλημένος, διωκόμενος και εκτεθειμένος, αναγκασμένος να υπάρξει, καταναγκασμένος να πράξει.
Η Ανοιχτή Σκηνή και η συμμετοχή ανεξάρτητων ομάδων της πόλης σε θεατρικές συναντήσεις στο Άνετον. Ποια είναι η άποψη σου για αυτό το εγχείρημα του Δήμου Θεσσαλονίκης ;
Το φεστιβάλ αυτό είναι από τις πιο γόνιμες προσπάθειες του Δήμου στον τομέα του πολιτισμού. Η εξωστρέφεια είναι ζητούμενο σε μία πόλη που φιλοδοξεί να γίνει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των νέων την επόμενη χρονιά. Οι δημιουργικές ομάδες της πόλης είναι πολλές και ολοένα αυξανόμενες και μπορούν κάλλιστα να δώσουν ένα καθαρό στίγμα της θεατρικής παραγωγής. Όλα αυτά ο Δήμος πρέπει να τα έχει κατά νου και έμπρακτα και δυναμικά να υποστηρίζει τέτοιες πρωτοβουλίες σ’ όλα τα στάδια της οργάνωσής τους.
Info: Η Ομάδα Θεάτρου Ars Moriendi παρουσιάζει την παράσταση «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα, στα πλαίσια του Φεστιβάλ του Δήμου Θεσσαλονίκης «Ανοιχτή Σκηνή- Θεατρικές Φωνές της Πόλης», στο Θέατρο Άνετον (Παρασκευοπούλου 42), 22, 23 και 24 Μαρτίου 2013, στις 21:00.
