γράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου / Φωτογραφίες Νίκος Κουζηνός
Ο δρόμος της Φιλίππου, παράλληλος της πολύβουης Εγνατίας, βιώνει μια σταθερή και δυναμική ανάκαμψη – είναι εντυπωσιακό πώς έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια, διατηρώντας τον χαρακτήρα της παλιάς Θεσσαλονίκης, ενώ αγκαλιάζει το καινούριο.
Δεν είναι μόνο όμως η Φιλίππου – είναι και οι παράδρομοί της που κρύβουν μικρά αστικά μυστικά, που ξεδιπλώνονται όσο περπατάς χωρίς βιασύνη. Από ατελιέ και εργαστήρια, καφέ και φαγάδικα μέχρι γωνιές με προσωπικότητα, η γειτονιά αναβαθμίζεται διαρκώς και γεμίζει νέα στέκια που τραβούν την προσοχή.
Το Alte Fablon είναι ένας πολυχώρος που γεννήθηκε όχι απλώς από μια επιχειρηματική απόφαση, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη να δοθεί νέα ζωή σε έναν σχεδόν ξεχασμένο τόπο.
Οι δημιουργοί του ένιωσαν πως ο χώρος τους κάλεσε πριν καν τον επιλέξουν, ένας τόπος με σιωπές που ζητούσαν φωνή. Όταν έφτασαν στη Φιλίππου ο Απόστολος Λιάπης και η Εύη Ταστσόγλου, βρέθηκαν μπροστά σε έναν δρόμο γεμάτο σιωπή και κλειστά καταστήματα — μια γειτονιά που φαινομενικά είχε παγώσει. Όμως μέσα σε αυτή την ακινησία, διέκριναν δυνατότητες. Το Alte Fablon δημιουργήθηκε ως ένας πυρήνας ζύμωσης και έκφρασης, ένας χώρος για φως, φωνές, κίνηση και ανθρώπους.
Η γειτονιά, με τα χρόνια, έχει αρχίσει να ζωντανεύει. Νέα στέκια ανοίγουν, κυκλοφορεί περισσότερος κόσμος, γεννιούνται συνεργασίες και καλλιτεχνικά σχήματα. Οι άνθρωποι του Alte Fablon βλέπουν με συγκίνηση αυτή την ανάκαμψη, που γεννά την αίσθηση πως «κάτι συμβαίνει». Παράλληλα, τονίζουν τη σημασία της ισορροπίας: κάθε ανάπτυξη μπορεί να έχει και τις αρνητικές της όψεις, όπως η άνοδος των ενοικίων και η αλλοίωση του χαρακτήρα της περιοχής. Για να παραμείνει μια γειτονιά αυθεντική, χρειάζεται μέτρο και συλλογικότητα — το “εμείς” είναι αυτό που της δίνει ψυχή.
Από την πρώτη στιγμή της εγκατάστασής τους στην περιοχή, οι δημιουργοί του Alte Fablon δημιούργησαν σχέσεις με τους λίγους ανοιχτούς τότε γείτονες. Αυτοί οι πρώτοι δεσμοί έγιναν η βάση για μια κοινότητα στήριξης και έμπνευσης. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε η πεποίθηση πως η τέχνη μπορεί να ανθίσει και σε απρόσμενα σημεία — και κάπως έτσι, το Alte Fablon έγινε ένας ζωντανός πυρήνας συνύπαρξης και δημιουργίας.
Το The Old Cookie είναι μια γλυκιά, αρωματική όαση στην ανανεωμένη οδό Φιλίππου, ένα μαγαζί που φέρνει κάτι από Νέα Υόρκη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η Ελένη Γώγου και ο συνεργάτης της, αναζητώντας έναν χώρο για να στεγάσουν το νέο τους εγχείρημα —ένα boutique cookie shop με δικό του εργαστήριο— βρέθηκαν μπροστά σε αυτόν τον δρόμο που τα τελευταία χρόνια έχει μεταμορφωθεί σε δημιουργικό και νεανικό hot spot. Η τοποθεσία, λίγα μέτρα από τον σταθμό μετρό «Αγία Σοφία» και πάνω από την εκκλησία της Αχειροποιήτου, τους φάνηκε ιδανική: προσβάσιμη, με ροή κόσμου και –σημαντικό– με ενοίκια που επιτρέπουν σε νέες επιχειρήσεις να ξεκινήσουν χωρίς ασφυξία.
Η γειτονιά δεν άργησε να γίνει «δική της». Η Ελένη μιλά με αγάπη για τον κυρ. Αντώνη που τους καλημερίζει κάθε πρωί με το ποδήλατό του, τις κομμώτριες που γνέφουν φιλικά, τον ράφτη της γωνίας, τα παιδιά από το Goodfellas που είναι φανατικοί των cookies. Η καθημερινή επαφή και η αλληλεγγύη των γειτόνων έχουν δημιουργήσει μια μικρή κοινότητα που δίνει νόημα στην παρουσία του μαγαζιού εκεί. Μια γειτονιά με ανθρώπους πρόσχαρους και φιλόξενους, όπου οι φοιτητές και τα παιδάκια έχουν πλέον το δικό τους στέκι.
Το The Old Cookie, εμπνευσμένο από artisan bakeries της Νέας Υόρκης, είναι το πρώτο boutique cookie shop στην Ελλάδα και ψήνει καθημερινά ζεστά, φρέσκα New York Style cookies, γεμίζοντας τον δρόμο με μεθυστικές μυρωδιές.
Στην ίδια γειτονιά, η Ελένη τιμά επίσης το Hue και το Shed για καφέ, το Ισλί για πίτα και τη Verona Pizza, φτιάχνοντας ένα ζωντανό δίκτυο σχέσεων που κάνει την απόφασή της να ανοίξει εδώ, την καλύτερη που πήρε ποτέ.
Στην ίδια γειτονιά θα βρεις το Hervik Studio, το Naked, ένα μίνιμαλ all-day στέκι που σερβίρει γεύσεις με συνείδηση και καφέδες από όλο τον κόσμο, το χιπ καφέ Hue που έχει συγκεντρώσει όλο το νεαρόκοσμο, αλλά και το Laziza, ένα μικρό μαγαζί αυθεντικού ανατολίτικου street food από δύο φίλους από τη Συρία και την Αίγυπτο.
Το Kota the Studio γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη για δημιουργική διέξοδο και συναισθηματικό καταφύγιο από την καθημερινή ρουτίνα. Το 2018, η Ανθή και η Κέλλυ Θεοδωράκη, η Γωγώ Αναστασοπούλου και η Εύη Παπαδοπούλου —ή αλλιώς «οι κότες», όπως αυτοαποκαλούνται με παιχνιδιάρικη διάθεση— ξεκίνησαν μαθήματα κεραμικής χωρίς να φαντάζονται τι θα ακολουθήσει. Με τον καιρό, το Kota the Studio εξελίχθηκε σε κάτι πολύ περισσότερο: ένα εργαστήριο κεραμικής που άνοιξε σταδιακά τις πόρτες του στο κοινό.
Το Ma.Designs της Άρτεμις Χατζηευαγγέλου δεν βρήκε σπίτι τυχαία στην οδό Φιλίππου – ήταν μια απόφαση σχεδόν καρμική. Η Άρτεμις είχε ήδη δεθεί με τη γειτονιά, καθώς επισκεπτόταν συχνά τις φίλες της που διατηρούν το κεραμικό εργαστήριο Kota the Studio, αλλά και τους γραφίστες της, το στούντιο Hervik, που είχαν επίσης μετακομίσει στην περιοχή της Αχειροποιήτου. Η επιθυμία της να βρεθεί ακριβώς «στην απέναντι γωνία» έγινε πραγματικότητα, και έτσι βρέθηκε να στήνει το δικό της δημιουργικό καταφύγιο σε έναν δρόμο γεμάτο ενέργεια, φίλους και συνδέσεις.
Η γειτονιά για την Άρτεμις θυμίζει κάτι από χωριό — όχι με την έννοια της απλότητας, αλλά της ζεστασιάς και της οικειότητας. Ανάμεσα σε φίλους, συνεργάτες και «γειτόνους της καρδιάς», έχει δημιουργηθεί μια μικρή κοινότητα, μια ομάδα που λειτουργεί στη βάση της αλληλοστήριξης και της αυθεντικής επαφής. Ο καθένας είναι εκεί για τον άλλον, ανταλλάσσουν καλημέρες, νέα και καθημερινές συνήθειες που σπανίζουν στις απρόσωπες μητροπόλεις. Αυτό το αίσθημα του «ανήκειν» δίνει ξεχωριστή ταυτότητα και στο Ma.Designs.
Στο στούντιό της, η Άρτεμις σχεδιάζει και κατασκευάζει κοσμήματα, αλλά το πιο σημαντικό για εκείνη είναι η ενέργεια του χώρου. Θέλει όποιος περνά το κατώφλι να νιώθει κάτι όμορφο, πέρα από το αντικείμενο. Το στούντιο της λειτουργεί σαν σταθμός, ένας κόμβος ανθρώπων και ιδεών. Οι καθημερινές της στάσεις ξεκινούν από το Shed για καφέ, περνάνε από τη Φρίντα για τοστ, συνεχίζονται στα γειτονικά εργαστήρια, ενώ ξεχωρίζει πάντα τον κύριο Αντώνη — έναν γλυκύτατο γείτονα που περνά με το ποδήλατο και φωνάζει «Γεια σου Αρτεμούλα!». Μια φράση που κλείνει μέσα της όλη τη μαγεία του να ανήκεις.
Στο Alkisti Jewelry κάναμε την τελευταία μας στάση – εκεί βρήκαμε limited edition κομμάτια, δυνατότητα εξατομίκευσης, one of a kind δημιουργίες και μικρούς θησαυρούς που δεν έχουν ακόμη δημοσιευτεί πουθενά. Είναι ένας χώρος ζωντανός, όπως και η δημιουργός του, η φωτεινή Άλκηστη, που γεμίζει με ομορφιά ένα ατελιέ που αναπνέει μέσα από τις ιδέες και την αλληλεπίδραση με τον κόσμο.
