Ξέρω ότι μάλλον δεν έχεις ιδιαίτερη όρεξη αυτό το διάστημα. Ξέρω πως θα ήθελες να δείρεις κάποιον (μάλλον), να βρίσεις (πιθανόν), να μαλώσεις, να κλάψεις (αυτό πάει για τα κορίτσια). Και είναι και αυτή η ρημάδα η κρίση- και δεν μιλάμε μόνο για την οικονομική- αυτή η κρίση και ο φόβος, αυτό που φοβάσαι συνεχώς κάτι. Τι, δεν μπορείς να προσδιορίσεις. Αλλά τι θα ΄λεγες να γίνεις ένας μικρός ήρωας;
Μικρός ήρωας είναι αυτός που πηγαίνει στη δουλειά του και πρέπει να αντέξει το κομπλεξικό αφεντικό, αυτός που κάνει υπομονή με δύσκολους ανθρώπους, αυτός που δε το βάζει κάτω όταν όλα πάνε στραβά αλλά ακόμη περισσότερο, μικρός ήρωας είναι αυτός που μοιράζει κουβέρτες σε άστεγους, αυτός που παίρνει μια τυρόπιτα για έναν επαίτη στο δρόμο. Μικρός ήρωας είναι αυτός που θα χαλαλίσει τη Κυριακή του για αναδάσωση, αυτός που θα επιλέξει να ξεβολευτεί και θα πάει να καθαρίσει ένα πάρκο.
Και πόσο τους χρειαζόμαστε αυτούς τους ήρωες, όταν έχουμε μάθει να είμαστε περισσότερο πρωταγωνιστές σε μικρές ιστορίες, αλλά όχι μικροί ήρωες. Το αστείο είναι πως πραγματικά μπορείς να κάνεις κάτι ηρωικό χωρίς καν να κουραστείς- τα παλιά σου ρούχα, πήγαινέ τα μέχρι τη γωνία- θα τα πάρουν μέσα σε μερικά λεπτά, τα παλιά σου βιβλία, δώσε τα στη βιβλιοθήκη της περιοχής σου, κάνε ανακύκλωση. Κι αν έχεις χρόνο κάνε εθελοντικά μαθήματα σε άνεργους, πήγαινε μέχρι το γηροκομείο και ρώτησέ τους τι ανάγκες έχουν, οργάνωσε ένα συσσίτιο. Τέτοια. Και αν τα κάνεις, φώναξέ μας να σου δώσουμε ένα χεράκι.
