Ἡ Ξηρασία τῆς Τζέιν Χάρπερ κυκλοφόρησε ἀπό τό Μεταίχμιο το 2019.
Στήν Κιβάρα, μιά ἀγροτική κοινότητα τῆς νοτιοανατολικῆς Αὐστραλίας βρίσκονται πυροβολημένα τρία ἀπό τά τέσσερα μέλη μιᾶς οἰκογένειας. Φαίνεται πώς ὁ πατέρας σκότωσε τή σύζυγό του καί τό μεγαλύτερο παιδί του καί μετά αὐτοκτόνησε. Πολλοί ἀμφισβητοῦν αὐτήν τήν ἑρμηνεία ὡς ακατανόητη. Ἕνας παιδικός φίλος τοῦ πατέρα, ὁ ὁποῖος ἐργάζεται στήν οἰκονομική ἀστυνομία στή Μελβούρνη, ἐπιστρέφει στά πάτρια ἐδάφη γιά νά παραστεῖ στήν κηδεία τοῦ παιδικοῦ του φίλου. Παρακινημένος ἀπό τούς γονεῖς τοῦ φίλου του, οἱ ὁποῖοι τόν γνωρίζουν ἀπό μικρό παιδί, μένει γιά να βρεῖ τί ὄντως συνέβη.
Τό βιβλίο προσδιορίζεται ὡς ἀστυνομικό. Εἶναι. Ἡ ὑπόθεση εἶναι ἐνδιαφέρουσα, ἡ ἐξέλιξη ἀργή καί πολύ ὄμορφα πλεγμένη. Στήν πορεία μαθαίνουμε παλιές ἱστορίες, κρυμμένα πάθη, φανερά μίση, καταπιεσμένους ἔρωτες. Ἀποκαλύπτονται ἴχνη πού θά ὁδηγήσουν στόν ἔνοχο, ἀλλά μετά ἀπό λίγο καταρρίπτονται οἱ εἰκασίες. Τό τέλος εἶναι ἀπρόσμενο, σκανδαλῶδες καί λυτρωτικό συνάμα.
Ὅμως τό τριπλό φονικό εἶναι ὁ πρόφαση γιά τή συγγραφέα γιά νά μᾶς παρουσιάσει τίς πιό οὐσιαστικές πλευρές τοῦ βιβλίου της.
Ἡ Κιβάρα ζεῖ τόν δεύτερο χρόνο τῆς ἀδυσώπητης ξηρασίας. Τά χωράφια ἔχουν ξεραθεῖ, οἱ ἀγρότες ἔχουν καταστραφεῖ οἰκονομικά. Ἡ δυστυχία τῶν κατοίκων φέρνει στήν ἐπιφάνεια τά πολλά προβλήματα τῆς τοπικῆς (καί ὄχι μόνο) κοινωνίας.
Στή μικρή κοινωνία, ὅπου ὅλοι γνωρίζουν ὅλους, ὁ καθένας θέλει νά κρατήσει μακρυά ἀπό τά στόματα τῶν ἄλλων τά δικά του μυστικά. Τό ξέρουν ὅλοι, καί ὅλοι τό ἀποδέχονται. Κι ὅταν ἀνακαλύπτεται ἕνα πτῶμα, βγαίνουν στή φόρα παλιά καί καλά καλλιεργημένα μίση. Στίς ἀχανεῖς ἐκτάσεις τῆς Αὐστραλίας δέν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τοῦ γείτονα, τοῦ ἀνθρώπου πού θά συντρέξει στό πρόβλημα. Πολύ περισσότερο ὅταν ὑπάρχουν μυστικά καί ἔχθρες.
Ἡ ξηρασία πού βασανίζει τήν Κιβάρα εἶναι ἡ μεγάλη ξηρασία πού ταλαιπώρησε τήν Αὐστραλία τή δεκαετία 2003-2012. Ἕνα ἀκόμη φαινόμενο τῆς (κατά πᾶσα πιθανότητα χωρίς ἐπιστροφή) καταστροφῆς τοῦ κλίματος τοῦ πλανήτη. Κι ἄν στό βιβλίο ἡ Χάρπερ δέν στηλιτεύει εὐθέως τήν καταστροφή αὐτή, ὁ τρόπος πού παρουσιάζει τά ἀποτελέσματα εἶναι ἰδιαίτερα πετυχημένος, ἄρα δραματικός.
Ἡ κορύφωση τοῦ βιβλίου ἔρχεται στό τέλος, τόσο στήν ἀναζήτηση τοῦ ἐνόχου ὅσο καί στόν φόβο τῆς τεράστιας καταστροφῆς.
Τό βιβλίο εἶναι ἀριστοτεχνικά γραμμένο καί ἐξίσου ἀριστοτεχνικά μεταφρασμένο ἀπό τή Χίλντα Παπαδημητρίου. Τόσο, πού νόμιζα πώς διάβαζα κάτι γραμμένο σέ ἐξαιρετικά ἑλληνικά.
Εἶναι τό πρῶτο βιβλίο τῆς ἀγγλίδας Χάρπερ, ἡ ὁποία ζεῖ στήν Αὐστραλία. Μέ ἔπεισε να διαβάσω καί το δεύτερό της.
