Δισκάρα.
Έτσι απλά. Όπως ακριβώς χαρακτηρίζαμε στην vinylera τα άλμπουμ. Κι
όμως πέρασαν 27 χρόνια από την κυκλοφορία του, 26 από τότε που το έβαλα για
πρώτη φορά στο πικάπ μου. Απίστευτο. Ένα άλμπουμ γεμάτο ωμό Rock‘N’ Roll, το οποίο
συνδυάζει το αλήτικο feeling των AC/DC στα 70s, έχοντας ταυτόχρονα την επιθετικότητα της punk σκηνής αλλά
και τη μελωδία των παλιών Aerosmith. Και όλα
αυτά συνδυασμένα με ένα μοναδικό τρόπο, που έκανε το άκουσμα μοναδικό. Η χροιά
του Axl, τα killerriffs του Slash αλλά και του αδικημένου Stradlin, μαζί με το rhythms ection των Adler / McKagan, έδωσαν ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα. Παρόλο που οι περισσότερες συνθέσεις
γράφτηκαν σε διαφορετικές φάσεις της ζωής των Guns, και μάλιστα ξεχωριστά, το άκουσμα είναι απίστευτα
δεμένο.
Όλα τα
τραγούδια έχουν να δώσουν κάτι διαφορετικό στο Appetite For Destruction. Το Sweet Child μελωδία (τι solo), το It’s so Easy επιθετικότητα,
το Paradise City ευφορία, το Welcome To The Jungle όρεξη για
καταστροφή. Αυτή άλλωστε φαινόταν και από το καταπληκτικό original art work του Robert Williams, που λογοκρίθηκε πολύ σύντομα, και
αντικαταστάθηκε με τον αδιάφορο σταυρό με τις skull φυσιογνωμίες
του συγκροτήματος. Ακόμα και τα nonhits, είναι
τραγουδάρες. Προσωπικό μου αγαπημένο το Think About You. Ναι, είναι
και αυτός από τους δίσκους που ακούγονται από την αρχή ως το τέλος. Μόνο που
μετά θέλεις να πατήσεις το repeat, ή για εμάς που έχουμε την τύχη
να έχουμε το -πολυγρατσουνισμένο πια- βινύλιο, να βάλουμε
ξανά μετά το Rocket Queen, το Welcome To The Jungle από την
πρώτη πλευρά. Είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα όλων των
εποχών. Προσωπικά το κατατάσσω στην ίδια μοίρα με το επίσης αγαπημένο μου Led ZeppelinI.
Το Appetite συνδυάζει τη
φρεσκάδα της νέας μπάντας, με τη συνθετική ωριμότητα. Ίσως και γι’ αυτό είναι
τόσο ξεχωριστό και ανθεκτικό στο χρόνο. 26 χρόνια μετά και δεν έχω βαρεθεί να
το ακούω ξανά και ξανά, πάντα δυνατά, έτσι ώστε να ακούγεται καθαρά το ψιθυριστό
“Oh my God” του Axl, στις πρώτες νότες του Welcome To The Jungle.
I must be losing my
mind, are you blind?