Κάποτε όλοι την ήξεραν ως την αγορά του λιμανιού, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Βασικές δραστηριότητες το χονδρεμπόριο κάθε λογής αγαθού, εγχώριου και μη, με πρωταγωνιστή αυτό του λαδιού, απ’ όπου πήραν και το όνομά τους τα Λαδάδικα.
Όπως κάθε γειτονιά, έτσι και αυτή έχει τη δική της άγραφη ιστορία, γεμάτη από πολυταξιδεμένες μυρωδιές μπαχαρικών και γήινα αρώματα λαδιού που, σε συνδυασμό με τη βουή των καραβιών και τη ζωτικότητα του λιμανιού, έδιναν στα Λαδάδικα έναν ξεχωριστό ρόλο και πολλούς λόγους να αποκτήσουν το ”όνομα” που μέχρι και σήμερα τα ακολουθεί.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 τα Λαδάδικα παρήκμασαν και είχαν σχεδόν εγκαταλειφθεί,
με αποτέλεσμα να γίνουν ένας φιλόξενος τόπος για το ”περιθώριο”. Στις αρχές του ’90 ανακηρύχθηκαν ”διατηρητέα περιοχή” και άρχισαν να αποκτούν το λόγο ύπαρξής τους ξανά.
Έτσι άρχισε η ανάδειξη της αρχιτεκτονικής τους κληρονομίας και του ιδιαίτερου χαρακτήρα
τους ώσπου στις αρχές του ΄00 άρχισαν να γίνονται σημείο αναφοράς και πάλι, φτάνοντας μέχρι σήμερα να αποτελούν σημείο πολιτισμού και γαστρονομικού ενδιαφέροντος για τη Θεσσαλονίκη.
Στη θέση των εμπορικών μαγαζιών του παρελθόντος, σήμερα βρίσκονται μεζεδοπωλεία, εστιατόρια, τσιπουράδικα, καφενεία, μπιραρίες, μπαρ, μπιστρό κλπ. χώροι που όπως τότε, έτσι και σήμερα σε ταξιδεύουν από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη σαν μυρωδιά από μπαχάρι και λάδι…
Από την Κρήτη και τα νησιά του Ιονίου, μέχρι την Ισπανία και την Αργεντινή, από τη Χαλκίδα μέχρι την Κάσο, τα Βαλκάνια, την Πόλη και την Ασία.. όλα αυτά ανταμώνουν ανάμεσα σε τρεις δρόμους.
Έτσι στα Λαδάδικα έχουν εγκατασταθεί αρκετά ποιοτικά μαγαζιά που έχουν σκοπό να δώσουν στον καθένα από εμάς αυτό που ψάχνει, τόσο γευστικά όσο και αισθητικά, όσο απαιτητικός και αν είναι…
