Ηλιοτρόπιο café-bar
Δεσπεραί 23
Like us on facebook:
Iliotropio cafe
Οκτώβρης σημαίνει πρωτοβρόχια. Οι
ομπρέλες ξεμύτισαν από τις χειμωνιάτικες
μαύρες τσάντες και βολτάρουν ανέμελα στην πόλη. Άνθρωποι από
ζάχαρη τις κρατούν σφιχτά και αγωνιούν να προστατευτούν. Από τι; Ούτε οι ίδιοι
ξέρουν, είμαι σίγουρη. Γύρω σου κορίτσια με μαλλιά φριζαρισμένα και άντρες
ιδρωμένοι από την ανυπόφορη υγρασία. Το νιώθεις πως είναι η πιο «κρίσιμη»
περίοδος του φθινοπώρου. Σου βγαίνει ένας αναστεναγμός και αρχίζεις να θυμάσαι…
Πρώτη φορά φέτος νοσταλγώ ήδη το καλοκαίρι. Μου λείπουν εκείνα τα αλμυρά
ηλιοβασιλέματα στα Χανιά.
Το καλοκαίρι που μας
πέρασε αγάπησα τα ηλιοτρόπια. Θυμάσαι εκείνη την ιστορία του Ευγένιου Τριβιζά;
Εκείνο το ηλιοτρόπιο διεκδίκησε από τον ήλιο αυτό που, όλοι πια, διστάζουμε να
ζητήσουμε. Την αποκλειστική αγάπη και την αφοσίωση. Λέξεις καλά κλειδωμένες
στην καρδιά σου, που μόλις της ακούς πανικοβάλλεσαι. Τις θεωρείς έννοιες
ξεθωριασμένες, ουτοπικές κι ανόητες. Έτσι λες, τουλάχιστον, γιατί ο φόβος σου
είναι ολοκάθαρα σχηματισμένος στα μάτια. Φαίνεται, δεν έχεις διαβάσει το τέλος
της ιστορίας… Δεν ένιωσες την αγάπη να αγγίζει το θαύμα.
Το ομορφότερο
Ηλιοτρόπιο της Θεσσαλονίκης βρίσκεται σ’ένα στενάκι κάθετο στη Σβώλου.
Συγκεκριμένα Δεσπεραί 23. Πρωτοάνθισε στην πόλη πριν σχεδόν 30 χρόνια και
συνεχίζει να στολίζει τη ρουτίνα μας με τη ζεστασιά που μας προσφέρει. Το
Ηλιοτρόπιο είναι το ίδιο όμορφο το πρωί όσο και το βράδυ. Τα πρωινά του έχουν
άρωμα ξύλου και γεύση σοκολάτας. Εσύ βρίσκεσαι σε μία πανδαισία γεύσεων και
πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στην καραμέλα και τη βανίλια, στο φουντούκι και την
καρύδα, στη φράουλα και την μπανάνα. Αν πάλι, υποκύπτεις ευκολότερα στη
συνήθεια του τσαγιού, τότε το Ηλιοτρόπιο ξέρει τον ιδανικό «Δρόμο» για να σε
πάει σε αυτό: «Το Δρόμο του Τσαγιού». Με 30 διαφορετικές γεύσεις, η διαδρομή
στην οποία έχει να περιπλανηθεί ο ουρανίσκος σου είναι αναμφίβολα μεγάλη κι
απολαυστική. Τα βράδια, οι αγαπημένες σου μπύρες βγαίνουν παγωμένες από το
ψυγείο και σε ξεδιψάνε από έγνοιες και μνήμες. Επίσης, καθόλου εύκολη η
επιλογή, αφού έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε 20 διαφορετικές ετικέτες.
Αυτό που αγάπησα
περισσότερο στο Ηλιοτρόπιο είναι το «Ένας καφές περιμένει!». Δικαίως θα
αναρωτιέστε για τι πράγμα μιλάω. Το «Ένας καφές περιμένει!» είναι ένα κίνημα,
που έχει υποστηρικτές κυρίως στην πρωτεύουσα. Το Ηλιοτρόπιο είναι το ένα εκ των
δύο σημείων στη Θεσσαλονίκη όπου λαμβάνει χώρα. Στα μαγαζιά με το ειδικό
σηματάκι του κινήματος αυτού, αφήνεις, εφόσον θέλεις, σ’έναν ειδικά
διαμορφωμένο κουμπαρά, τα ψιλά που δεν έχεις ανάγκη. Με τα χρήματα αυτά που
άφησες, προσφέρεις σ’ έναν συνάνθρωπό σου που δεν έχει την πολυτέλεια του «καφέ
απ’έξω», έναν καφέ ή μια σοκολάτα.
Ειλικρινά, έχεις ακούσει κάτι πιο όμορφο τελευταία;
Το Ηλιοτρόπιο χρωστά
την καρποφορία του σε δύο ανθρώπους που το φρόντισαν, το αγάπησαν και μέσω αυτού
μας δίνουν κι εμάς λίγο απ’τη μαγεία του. Ο Νίκος Ιακωβίδης και ο Παναγιώτης
Λουκόπουλος μας εκμυστηρεύτηκαν δυο λόγια για τη ζωή του Ηλιοτροπίου:
« Το Ηλιοτρόπιο άνοιξε τις πόρτες του πρώτη φορά το 1984.
Είναι ένα μαγαζί που αγαπήσαμε πάρα πολύ κι οι δύο. Ο χώρος ενδείκνυται και για
χαλαρές συζητήσεις στο ζεστό περιβάλλον που διαθέτει, για επιτραπέζια
παιχνίδια, αλλά και για live– κυρίως εντέχνου και ροκ- , για εκθέσεις φωτογραφίας και
ζωγραφικής. Ακόμη και για μικρές θεατρικές παραστάσεις. Παρά την κρίση, κρατάμε
τις τιμές μας στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα. Σημειωτέον, πως στα liveοι
τιμές μας παραμένουν ως έχουν. Αδυναμία μας είναι αναμφισβήτητα οι μπύρες. Στο
μαγαζί μπορεί κανείς να βρει 20 διαφορετικές ετικέτες μπύρας και προσφορές σε
αυτές για τη μεγαλύτερη ικανοποίηση του πελάτη.»
«Και περνούσαν οι μέρες. Κι
όλα τα ηλιοτρόπια κοιτούσαν τον
ήλιο, εκτός από εκείνο το ένα, που κοιτούσε πάντα από την αντίθετη
πλευρά.
-Γιατί δεν με κοιτάς;
-Άσε με ήσυχο, είπε το ηλιοτρόπιο.
-Πες μου, γιατί δεν με κοιτάς;
-Θέλεις αλήθεια να σου πω; Επειδή θέλω να βγαίνεις μόνο για
μένα. Μόνο για μένα να γελάς. Να λάμπεις μόνο για μένα. Εμένα μόνο να
ζεσταίνεις. Αν έβγαινες μόνο για μένα, τότε ναι, θα σε κοιτούσα…»
Έτσι θα σε αποχαιρετήσω αυτήν την εβδομάδα, με το αγαπημένο
μου απόσπασμα από το Ηλιοτρόπιο του Ε.Τριβιζά. Εμείς έχουμε δώσει ραντεβού στο
δικό μας Ηλιοτρόπιο, στις 11 ακριβώς. Αυτός έχεις καθίσει ήδη στο μπαρ, κοιτάει
φευγαλέα το ρολόι του και τα μάτια του με ψάχνουν στην είσοδο. Αφαιρείται για
μια στιγμή και πίνει την πρώτη γουλιά από το ουίσκι του. Το αλκοόλ τον καίει.
Τα μάτια του τώρα είναι τα πιο μελαγχολικά μάτια που είδα ποτέ. Σκέφτομαι πως θα
μπορούσα να τον κοιτάω για ώρες- αλήθεια-, μα ανυπομονώ να του πω το τέλος της
ιστορίας για εκείνο το ηλιοτρόπιο…
