Urbanities

Με το πέρας των γιορτών ξέρεις πως πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να διατηρήσεις την ένταση στη ζωή σου. Τελειώνουν τα δώρα και το ανελέητο φαγοπότι, οι υποσχέσεις για μία νέα αρχή και σίγουρα έχεις βάλει στο ράφι τη συνδρομή σου για το γυμναστήριο. Περπατάς στην πόλη άσκοπα, περιμένεις να κάνουν την εμφάνιση τους οι μεγάλες προσφορές των εκπτώσεων και ψάχνεις ένα νέο μαγαζί για να κάνεις στέκι σου. Το Σάββατο που μας πέρασε και ενώ έψαχνα απεγνωσμένα πάρκινγκ πέρασα από το Tapas Bar στη Φιλίππου. Η μαύρη πρόσοψη με ξάφνιασε και ενώ ξέρω τον ιδιοκτήτη προσωπικά είχα ξεχάσει πως με είχε ενημερώσει ένα ζεστό μεσημέρι του καλοκαιριού πως θα επιχειρήσει να φέρει στην πόλη ένα αυθεντικό tapas bar. Ο Βασίλης, επιχειρηματίας της πόλης μας εδώ και χρόνια, ξεκ
ίνησε τις εμφανίσεις του με το γνωστό Πλώρη και Αλμύρα που τώρα πλέον μεταμορφώθηκε σε ένα ξέφρενο και παθιάρικο tapas bar! Το μαγαζί πλέον έxει πάρει τα πάνω του, έχει γίνει σαφώς στέκι των Θεσσαλονικι
ών και φροντίζει να συμπληρώνει τη λίστα της worldwide κουζίνας που κοσμεί το πιάτο μας. Τα νιάτα συνωστίζονται εκεί με την ελπίδα για ένα τραπέζι, κάνουν βόλτες μέχρι να αδειάσει ένα τραπέζι και πίνουν σαγκρία με το κανατάκι.
Στο μενού δεσπόζει ένα πιάτο με ουρά ταύρου που θυμίζει λίγο τις αδικαιολόγητες θυσίες των ταυρομάχων αλλά κατατάσσει το εστιατόριο στη λίστα με τους τολμηρούς, οι πατάτες bravas πηγαινοέρχονται με εξωφρενικούς ρυθμούς πάνω στα μικρά πιατάκια τους (κρίμα που οι Ισπανοί επιμένουν να σερβίρουν κάτι τόσο νόστιμο σε μικρές μερίδες) καθώς και η παέγια που μερικές φορές είναι το μήλο της έριδος αφού είναι πολύ καλή για να τη μοιραστείς. Όπως είχε πει παλιότερα ο Σταμάτης Κραουνάκης, ότι δεν έχεις ταξιδέψει θέλεις να το φας, εδώ θέλεις να φας τις σαλάτες τους (τιτανικές μερίδες σε σχέση με τα μικρά πιατάκια των tapas), τα καλαμαράκια στο μελάνι τους, σαφώς την ποικιλία jamon που θα σου μάθει να αφήνεις το φαγητό να ταξιδέψει μέσα σου, το αναπάντεχα καλό chorizo και φυσικά τη μελωδία που αναδύει από το χώρο που δεν είναι άλλη από τις ντίβες της ισπανικής κουλτούρας. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο με τα δρομάκια της Andalucia ή τα μόρτικα στενά της ισπανικής πρωτεύουσας αλλά αυτό που προσφέρει είναι σίγουρα διαφορετικό. Ο χώρος είναι όμορφος και το προσωπικό εξυπηρετικό – ο Βασίλης ρίχνει ένα χτυπηματάκι στην πλάτη από καρδιάς για καληνύχτα – αλλά και το ταξίδι αυτό στην Ισπανία συμπληρώνουν ένα ωραίο γεύμα στη βροχερή και κρύα πόλη μας.
Till next week
Come away with me.