Τα έχουμε πει, δεν υπάρχει παρά μόνο στο κουτάκι γνωστού αναψυκτικού με πολλή ζάχαρη. Δεν θα προσπαθήσω να σου αλλάξω γνώμη και σίγουρα δεν είναι μέρες αυτές για να ακύρωσω τη μεγαλύτερη φαντασίωση εκατομυρίων παιδιών (του υποφαινόμενου συμπεριλαμβανομένου). Παράλληλα όμως οφείλω να σου πω πως ο Άγιος αυτός ψωνίζει στην πόλη μας και μάλιστα στην οδό Μητροπόλεως. Τον είδα τις προάλλες με καφέ σε χάρτινο ποτηράκι από γνωστή αμερικανική αλυσίδα που προσφέρει καφέ πασπαλισμένο με καβουρδισμένα αμύγδαλα, σαντιγύ και μοσχοκάρυδο. Αμέσως μετά εξαφανίστηκε στο Butlers ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους περαστικούς.
Σκέφτηκα πως αυτό το μαγαζί είναι ένας παράδεισος, ειδικά αυτές τις μέρες που λαμπυρίζει από μακρυά λόγω των χιλιάδων λαμπακίων και στολιδιών που το κοσμούν. Σκέφτηκα να τον ακολουθήσω αλλά ήμουν σίγουρος ότι οι παπαράτσι θα εμφανίζονταν ανά πάσα στιγμή και έτσι δίστασα για λίγο. Κοντοστάθηκα στη βιτρίνα και αναρωτήθηκα γιατί δεν τον παρατηρεί κανείς αφού φοράει κόκκινα και έχει γενειάδα. Ένα άρωμα κανέλας με οδήγησε μέσα στο κατάστημα, έριξα γρήγορες ματιές στα κεριά και στα κηροπήγια και κρύφτηκα πίσω από κάτι γιρλάντες και στεφάνια με glitter και μπάλες. Ο κόσμος πολυάσχολος, λίγο σαν department store στην 5th avenue της Νέας Υόρκης, ο καθένας κοιτούσε τη δουλειά του και αγνοούσε τον γεματούλη κύριο με το γουνάκι στους ώμους και το κάτασπρο γένι. Γύρω μου μια υπερπαραγωγή από λαμπάκια, τάρανδους, μαλακά λούτρινα ζωάκια, αρωματικά κεριά λονδρέζικου ύφους που μύριζαν σαν να έψησες μελομακάρονα και κανελλο-μπίσκοτα, κουβέρτες για χαλάρωση και αναμνήσεις μπρος στο τζάκι και άλλα τόσα αντικείμενα που στήθηκαν εκεί για σένα. Τα παιδιά εκεί έτρεχαν πάνω κάτω με μεγάλες κούτες γεμάτες γιρλάντες και εκείνο το πλαστικό με τα μπαλάκια που σκάνε, χαμογελαστοί, αγχωμένοι και πάνω από όλα διακριτικοί. Σήκωσα μια μπάλα με χιόνι και την κούρδισα, έπαιξε το all I want for Xmas is you και παρόλο που ξέρω ότι αυτό το τραγούδι δεν θα πεθάνει ποτέ συγκινήθηκα. Φέτος αυτό που θέλω για τα Χριστούγεννα είναι όντως εσυ! Σκέφτηκα πως τα στολίδια και τα τραγούδια είναι παρεξηγημένα, πως μερικές φορές δηλώνουμε πως δεν μας αρέσουν τα Χριστούγεννα – είναι και θέμα κοινωνικού styling βλέπεις – θύμωσα που χάσαμε το παιδί μέσα μας και αφήσαμε αυτό που ονομάσαμε κρίση να μας κλέψει το αύριο. Άδικο είναι που παγώσαμε τόσο τις καρδιές μας και αφήσαμε το Εγώ να ανέβει στο Έβερεστ, δώσαμε βάση στην αβεβαιότητα και το φόβο και αρνηθήκαμε να θαυμάσουμε εκείνα τα πολύχρωμα στεφάνια με τις μεγάλες μπάλες που πουλάει το Butlers. Στάθηκα μπροστά στο ράφι με τα ελαφάκια-κηροπήγια και μούτρωσα με την έλλειψη φαντασίας που διδάσκεται στα σχολεία μας, όταν εγώ ζωγράφισα τον Αη Βασίλη να κατεβαίνει με ελικόπτερο αντί με έλκηθρο η δασκάλα μου τηλεφώνησε στο σπίτι και ρώτησε τη μαμά μου αν έχουν προβλήματα με τον μπαμπά μου. Κατάλαβες!
Γι' αυτό σου λέω, κάνε μια βόλτα από τα Butlers λοιπόν, εκεί ίσως βρεις τον Αη Βασίλη, ίσως δεις τάρανδους αλλά σίγουρα θα βρεις όμορφα στολίδια και χαμογελαστά πρόσωπα.
Let the bells jingle!
Merry Christmas