Αν ρωτήσεις τους φίλους μου θα σου πουν (αφού χαμογελάσουν σατανικά) ότι αντιπροσωπεύω επάξια την παροιμία που λέει πως νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Όσο και να σπρώχνεις δεν κουνιέμαι! Είμαι μεσογειακός τύπος στο φαγητό και όταν έφτασα στην πόλη τούτη κατάλαβα πως πραγματικά ο έρωτας περνάει απο το στομάχι. Ερωτεύτηκα εστιατόρια και μαγείρους, ήπια στην υγεία τους δροσιστικά Chardonnay, χόρτασα με τα νόστιμα πιάτα τους και έγλυψα τα δάχτυλα μου αφού είχα καταφροχθίσει τρίγωνα Πανοράματος. Αυτό ήταν μόνο η αρχή αφού συνέχισα να γνωρίζω κόσμο, να βγαίνω πιο συχνά και να μην συμμαζεύομαι από τις ουζερί τα Σαββατοκύριακα. Δεν θα προσπαθήσω να δικαιολογηθώ για τις καθημερινές μου απολαύσεις αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τις γαστρονομικές μου συνήθειες. Μία βόλτα σ´αυτήν την πόλη θα σε πείσει – όχι ότι περίμενες εμένα – ότι αξίζει να ζει κανείς και να μυρίζει, να γεύεται και να χορταίνει με μια μπουκιά καλού φαγητού.
Πρώτη μου σκέψη το πρωί, καθ´οδόν προς τη δουλειά, είναι μία κούπα ζεστός καφές και ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα από την μικροσκοπική καντίνα που κατοικεί κάπου στην Τσιμισκή – στο πεζοδρόμιο μπροστά στο κατάστημα γνωστής αμερικάνικης φίρμας. Βουτώντας το, κοιτάω το σουσάμι που επιπλέει και αφήνει μια γλυκιά γεύση στον καφέ μου. Η τραγανή του κρούστα σπάει στα δόντια και γεμίζει το στόμα με μια απλή γεύση που σε χορταίνει. Κάπου διάβασα πως η λέξη κουλούρι προέρχεται από τη βυζαντινή λέξη κολλίκιον και η διατροφολόγος μου (έχω φτωχή χλωρίδα στο στομάχι), μου αποκάλυψε ότι ένα κουλούρι με γιαούρτι για πρωινό είναι ότι πρέπει για να ξυπνήσεις από το λήθαργο και να ξεκινήσεις τα ραντεβού σου στη δουλειά! Φυσικά, έρχεται και η στιγμή που μία συνάδελφος θα περάσει από το γραφείο σου και θα αφήσει κάτι τυροπιτάκια (κουρου) ή απλά ένα πεϊνιρλί που θα σου ενδυναμώσει το ηθικό και θα βουτήξεις με χάρη στο βούρκο της λιπαρής σφολιάτας και του παχύρευστου τυριού που τόσο αγαπάς. Τα τελευταία εδέσματα δεν προσφέρονται σε άτομα που τρώνε μόνο μαρούλια και καρότα!
Στη συνέχεια της ημέρας ένας βέρος θεσσαλονικιός θα συναντήσει φίλους από την Αθήνα ή ένα επαγγελματικό ραντεβού ή θα το σκάσει γενικά από το γραφείο και θα γευματίσει σ´ένα από τα αναρίθμητα εστιατόρια της πόλης. Θα προτιμήσει ουζάκι και μεζέδες αλλά αυτό μπορεί να πέφτει μακρυά, στον Μπαξέ είναι η γνωστή σε όλους ταβέρνα που κρύβει τις σερβιτόρες της πίσω από μια κουρτίνα. Αν δεν καταφέρει να αποδράσει θα κάτσει στο Μάντολα στα Λαδάδικα, στο Ντορέ απέναντι από τον Λευκό Πύργο ή θα περπατήσει μέχρι την Ολύμπου όπου θα τσιμπήσει κάτι στο πρόσφατα ανακαινισμένο Πλώρη και αλμύρα. Οι επιλογές είναι σίγουρα πολλές και αν η παρέα είναι καλή τότε θα φύγεις με ένα χαμόγελο στα χείλη και το στομάχι γεμάτο αναμνήσεις. Μια γλυκιά συνήθεια που έχει μείνει είναι τα γνωστά πιάτα που χαρακτηρίζουν τέτοιες συνευρέσεις. Πρώτα στη λίστα έρχονται τα ορεκτικά, οι γνωστές αλοιφές και οι δροσερές σαλάτες ή τα βραστά χόρτα που ζωντανεύουν στο πιάτο σου όταν τα λούσεις με λαδάκι και λεμόνι. Κόβεις με το χέρι το ζεστό ψωμί, το βουτάς στο ζουμάκι της χωριάτικης και ξεδιψάς με τσίπουρο ή ουζάκι. Στη συνέχεια θα μαγέψεις τις γευστικές σου χορδές με ένα πρελούδιο κρεατικών ή ψαρικών στο τηγάνι ή στη σχάρα και θα πεις χορτάσαμε με το παραπάνω.
Αν είσαι τυχερός θα περάσεις από τον Τερκενλή για τσουρέκι. Θα πάρεις και κάτι για το βράδυ που έχεις να πας μια επίσκεψη και θα τσιμπήσεις το κάστανο στην κορυφή της απόλαυσης. Με τόσα γλυκά είναι θαύμα το πως καταφέρνουν τα κορίτσια της πόλης αυτής να παραμένουν κομψά, ένας περίπατος στην πόλη μπορεί να σε δικαιολογήσει που δεν ανεβαίνεις στη ζυγαριά και που αποφεύγεις εκείνο το t-shirt που αγόρασες το καλοκαίρι. Προσωπικά έχω εμμονή με τα συροπιαστά και ο Χατζής έχει μεγάλη ποικιλία τα οποία ο καλός ο γευσιγνώστης συνοδεύει πάντοτε με παγωτό από τον Ιταλό (στην Εγνατίας ή στη Σβώλου).
Φτάνοντας στο σπίτι, αισθάνεσαι μια λιγούρα οπότε ανοίγεις το ψυγείο και αντικρύζεις μόνο κάτι πορτοκάλια και ένα βαζάκι τουρσί. Λες ένα δόξα τω Θεώ και χαμογελάς που σε γλύτωσε το σύμπαν από άλλη μία κραιπάλη. Υπάρχει πάντα το αύριο στο πιάτο σου…
Till next week
Φαε το φαΐ σου όλο!