γράφει ο Γεώργιος Τοκμακίδης
«Η αρχή της συνέχειας»
Για να μιλήσουμε για μία τριλογία στον κινηματογράφο, πρέπει πρώτα να δούμε πότε ξεκίνησαν οι ιστορίες να απλώνονται σε τρεις ταινίες. Η αρχή -θα έλεγε κανείς- έγινε τη δεκαετία του ’20, και δίχως ίσως πρόθεση. Ο Φρίτς Λάνγκ σκηνοθετεί τον Ρούντολφ Κλάιν Ρόγκεν στο έργο εγκλήματος και μυστηρίου με τίτλο: «Dr. Mabuse, der Spieler» (1922).
Η ιστορία αντικατοπτρίζει την γερμανική κοινωνία και θα επανέλθει την επόμενη δεκαετία, που η Γερμανία οδεύει σε επικίνδυνα και καταστροφικά για την οικουμένη μονοπάτια, με την ταινία: «Das Testament des Dr. Mabuse» (1933). Η τριλογία θα ολοκληρωθεί μετά από 27 χρόνια, με τον Λάνγκ να παραδίδει το τελευταίο φιλμ της καριέρας του και να φέρει τον εξής τίτλο: «Die 1000 Augen des Dr. Mabuse» (1960).
«Θρυλικές Τριλογίες»
Έκτοτε ακολούθησαν θρυλικές τριλογίες, από η συνεργασία του Σέρτζιο Λεόνε με τον Κλίντ Ίστγουντ και τον «Άνθρωπο Χωρίς Όνομα» (1964-1966), μέχρι την αριστουργηματική αντίστοιχη του Φράνσις Φόρντ Κόπολα με την ιστορία του «Νονού» (1972-1990). Τριλογίες που ξεπέρασαν τα εμπορικά κινηματογραφικά όρια όπως ο «Πόλεμος Των Άστρων» (1977-1983), «Ιντιάνα Τζόουνς» (1981-1989) και «Πίσω Στο Μέλλον» (1985-1990). Τριλογίες που έθεσαν τα θεμέλια του σύγχρονου κινηματογράφου, όπως το «Μάτριξ» (1999-2003), «Ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών» (2001-2003) και «Ο Σκοτεινός Ιππότης» (2005-2012).
«Το Ψηφιακό Πεπρωμένο»
Όλες εκπλήρωσαν το αρχικό τους όραμα και τον τελικό τους σκοπό. Τη δεκαετία του ‘80 εντούτοις κυκλοφόρησε ένα έργο, μπροστά από την εποχή του. Δεν είχε μήτε την προσδοκία, μήτε τη φιλοδοξία για να συνεχίσει. Αντιθέτως, ενδιαφέρθηκε να εισάγει τους/τις θεατές σε έναν κόσμο ρεαλιστικά φανταστικό, σε ένα μέλλον που ήταν πιο κοντά στο παρόν, στο σύμπαν του «Δικτύου» (The Grid).
Ο Στήβεν Λίσπεργκερ με την ταινία του «Τρόν» (Tron, 1982) χρησιμοποίησε πρωτοποριακές τεχνικές με πρακτικά και ψηφιακά μέσα, για να φέρει στην ασημένια οθόνη μία σύγκρουση που συμβαίνει στον ψηφιακό κόσμο. Χρήστες και προγράμματα ενώνουν τις δυνάμεις τους για να κερδίσουν μία απείθαρχη τεχνητή νοημοσύνη.
Η εισπρακτική του αποτυχία κλείδωσε στο συρτάρι οποιαδήποτε πιθανή συνέχεια για 28 χρόνια. Ο νέος δημιουργός Τζόσεφ Κοσίνσκι όμως βρήκε τα κλειδιά με μία νέα ιστορία, που όχι μόνο θα σεβόταν το προϋπάρχον υλικό, αλλά θα συνέχιζε τον φανταστικό κόσμο του «Δικτύου».
Με τίτλο: «Tron Legacy» (2010), ο σκηνοθέτης έφερε επί οθόνης επαναστατικά ψηφιακά μέσα, δημιουργώντας έναν απίστευτα γεωμετρικό κόσμο. Με σύμμαχο του τον ηλεκτρονικό ήχο του γαλλικού συγκροτήματος των Daft Punk, ο Κοσίνσκι σηματοδότησε την αρχή της καριέρας του, αλλά και μίας νέας γενιάς ακολούθων, που ήθελαν παραπάνω από το σύμπαν των «Προγραμμάτων».
«Ο Τρίτος Δίσκος»
Η μέτρια εισπρακτική απόδοση ανάγκασε την εταιρεία παραγωγής της «Disney» να αποσύρει για άλλα 15 χρόνια την ιστορία από τη μεγάλη οθόνη. Το κοινό αδημονούσε για μία είδηση, έστω μία φήμη, και μετά ήρθαν όλες μαζί. Επρόκειτο να δοθεί άλλη μία ευκαιρία στους/στις θεατές να επιστρέψουν στο «Δίκτυο». Δε θα ήταν όμως το ίδιο, δε θα επέστρεφαν οι αγαπημένοι τους χαρακτήρες και η ιστορία τους δε θα συνεχιζόταν.
Θα γινόταν μία επανεφεύρεση με νέους ήρωες και ηθοποιούς να τους επανδρώνουν. Αυτό απογοήτευσε τους φαν που ανέμεναν για 15 χρόνια μία πιθανή συνέχεια. Το διαδίκτυο κατακλύστηκε από αρνητικά σχόλια και μίσος.
Το θέμα είναι ότι η νέα ταινία της τριλογίας διατηρεί, πάρα τις αλλαγές, τον σεβασμό της κυρίως στην πρωταρχική πηγή. Η δράση είναι γεμάτη και μεστή. Η απεικόνιση των ψηφιακών εφέ βρίσκεται στο μέγιστο των δυνατοτήτων της, και η μουσική επενδύει σε κάθε ένα ξεχωριστό κάδρο.
Παρά την επιλογή του αμφιλεγόμενου, αν και πολυδιάστατου καλλιτέχνη Τζάρεντ Λέτο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η σύντομη εμφάνιση του Τζέφ Μπρίτζες δίνει την αίσθηση της εξέλιξης, της συνοχής. Οι συμμετέχοντες και συμμετέχουσες στην ερώτηση, αν θα επιστρέψουν στο σετ για ένα τέταρτο φιλμ, απαντούν με σαρκασμό ότι έχουν 15 με 20 χρόνια για να αποφασίσουν.
«Ξεχωριστή τριλογία;»
Πράγματι, καταλήγουμε να υποστηρίξουμε σθεναρά, πως η τριλογία του «Τρόν» δεν είναι μία συνηθισμένη. Αν υποθέσουμε, ότι ο κινηματογράφος του κόσμος δυστυχώς ολοκληρώθηκε, τότε μπορούμε να την εντάξουμε στις πλέον ενδιαφέρουσες, μοναδικές και ξεχωριστές. Ας μη ξεχνάμε πως χρειάστηκαν 43 χρόνια για να ολοκληρωθεί, και αυτό από μόνο του λέει πολλά…
«See you in the Grid, Programs»
Μπορείτε να διαβάσετε την άποψη μας για την ταινία «Tron» (1982) στο εξής λινκ: https://writehood.blogspot.com/2025/10/tron-1982.html
Μπορείτε να διαβάσετε την άποψη μας για την ταινία «Tron: Legacy» (2010) στο εξής λινκ: https://writehood.blogspot.com/2025/10/tron-legacy-2010-daft-punk.html
Μπορείτε να διαβάσετε την άποψη μας για την ταινία «Tron: Ares» (2025) στο εξής λινκ: https://writehood.blogspot.com/2025/10/tron-ares-2025.html
