Βρισκόμαστε στην έκτη
ημέρα κινητοποιήσεων στην ΕΡΤ3 και ο
θυμός δεν υποχωρεί.
Έφυγα για λίγες
μέρες με άδεια για να πραγματοποιήσω
μια βουτιά στο κενό πετώντας χαμηλά,
προσγειώθηκα ανώμαλα με εκείνο το
τηλεφώνημα της Τρίτης από συνάδελφο
μου πως όλα τελείωσαν … μας κλείνουνε
περίπου 2.656 εργαζόμενοι άνεργοι η
κυβέρνηση βρήκε τρόπο «επαναστατικό»
να καταπολεμήσει την ανεργία.
Αυτό που με
πάγωσε δεν ήταν η επόμενη μέρα και το
τι είχα να αντιμετωπίσω αλλά το γεγονός
ότι δεν ήμουν εκεί κοντά στους δικούς
μου ανθρώπους.
Η ΕΡΤ3 δεν είναι
μαγαζάκι γωνιακό ούτε το εργοστάσιο
του μπαμπά μας παρόλα αυτά μεταξύ μας
υπάρχει δεσμός υπάρχουν σχέσεις που
χτίστηκαν μέρα με τη μέρα αληθινές,
απλές, ανθρώπινες με όλο το πακέτο από
τις προσωπικές αντιδικίες μέχρι και
σκηνές ζηλοτυπίας διαπροσωπικών σχέσεων,
με γερά θεμέλια όμως φτιαγμένες.
Έψαχνα τρόπους
να γυρίσω πίσω στη Θεσσαλονίκη οι
απεργίες στέκονταν εμπόδιο με τη βοήθεια
ενός υπαλλήλου του ΟΣΕ με έβαλε στο
τρένο των 12 και επέστρεψα, όταν πέρασα
την είσοδο της ΕΡΤ3 στη Στρατού κατάλαβα
ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο μετά από
εκείνη τη μέρα Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 με το
διάγγελμα του Σίμου Κεδίκογλου ξεκάθαρο
,ρομποτικό και γιάπικο λες και εκκένωνε
άψυχο χώρο μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη
το καλό ήταν πως έπεσαν οι μάσκες στο
πως μας βλέπει η κοινωνία ευτυχώς η
κοινή γνώμη λειτούργησε και λειτουργεί
υπέρ μας. Ένα στάτους στο μικρόκοσμο
του διαδικτύου με καθήλωσε «μόνο και
μόνο για τον αριθμό των ηλικιωμένων
που στεναχώρησαν έπρεπε να αλλάξουν τα
πάντα» δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα
κάθισα στο γραφείο μου άνοιξα τα social
media, έψαξα τα πάντα από το
γιατί μέχρι το τι θα συμβεί από εδώ και
στο εξής είναι Κυριακή λίγο πριν τη
μεγάλη μας συγκέντρωση έξω από τη λεωφόρο
στρατου στην τηλεόραση της ΕΡΤ3 λίγο
πριν την απόφαση του ΣΤΕ και την κοινή
συνάντηση των τριών αρχηγών κομμάτων της
κατά τ’ άλλα συνασπιστικής κυβέρνησης
, και μόνο στη σκέψη ότι αυτοί αποφασίζουν
για τις ζωές μας βαράω κόκκινα και όχι
αντιπολιτευτικά εάν με αντιλαμβάνεστε
…
Να παραμείνουμε
συνδεδεμένοι με τον έξω κόσμο και τα
κατάφεραν το μόνο που μετράει για μένα
ήταν η άμεση αντίδραση όλων μας.
Εκπέμπουμε
μέχρι αυτή τη στιγμή Δευτέρα 17 Ιουνίου
2013 ακόμη αναλογικά, καθώς και διαδικτυακά
τα ραδιόφωνα μας βρήκαν φωνή στους 90.4
fm μέχρι την ώρα που θα
διαβάζετε αυτό το κείμενο θα ξέρουμε
ήδη για την τύχη της ΕΡΤ της δημόσιας
ραδιοτηλεόρασης αλλά σας το ξαναλέω
για μένα τίποτα δεν θα είναι το ίδιο .
Ένα από τα
λαμόγια της ΕΡΤ3
και για την υπογραφή,
Μερσιάνα Ελευθεριάδου
