Το πρόγραμμα της φετινής
ΔΕΘ –όπως και αρκετών τελευταίων- τα έχει όλα, μόνο που αυτός ο «πλουραλισμός»
δεν είναι και τόσο αρμονικός και υγιής. Και πως θα μπορούσε άλλωστε η ΔΕΘ να
απέχει από το κλίμα που επικρατεί στην πόλη τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά
τις πολύκροτες δημαρχίες και νομαρχίες καλοστημένων ανδρών με ματαιόδοξα και
ανήθικα status;
Ξεκινώντας από την
καμπάνια που μόνο σε διεθνή έκθεση δεν παραπέμπει με αυτή τη φτηνή αισθητική
μέχρι το βλαχο-μπαρόκ πρόγραμμα. (η λέξη «βλαχό» επιλέγεται μια που μπήκε
αιφνίδια και αυτή στις στιχομυθίες της επικαιρότητας αν και η γραφούσα δεν έχει
τίποτε με τους βλάχους, τουναντίον μάλιστα). «Εδώ», λοιπόν, όπου «παίζουν όλα»
παίζει μια αφίσα πρόχειρη που πιο πολύ θα ταίριαζε σε νέο παιχνίδι τζόγου του
ΟΠΑΠ παρά σε μια έκθεση διεθνούς εμβέλειας και εμπορικής- τουριστικής σημασίας.
Και από την αφίσα και μόνο αντιλαμβάνεσαι πως η κρίση έχει αγγίξει και το θεσμό
της ΔΕΘ, όχι στο επίπεδο των οικονομικών πόρων αλλά σε επίπεδο ταυτότητας. Μια
κοινωνία σε κρίση ταυτότητας διοργανώνει εκθέσεις με κρίση ταυτότητας και
προσωπικότητας. Όταν τα μπουζούκια ανθούν στην πόλη, η ΔΕΘ είναι επόμενο να
ντύνεται μουσικά με τόσο μπουζουκο- ποπ- σκυλάδικο.
Και ταυτόχρονα με όλη αυτή
την υπερ-ενεργοποιημένη κεφάτη εξωστρέφεια στον αντίθετο αλλά εξίσου
υπερ-ενεργοποιημένο πόλο οι διαδηλώσεις. Γιατί το πρόγραμμα της ΔΕΘ έχει
παραδοσιακά και κυβερνητική, αντιπολιτευτική πτυχή. Έτσι οι συνδικαλιστές
καλούν το λαό σε αντίδραση- αντίσταση οργανώνοντας πορείες σε μια πόλη πολύπαθη
από το κυκλοφορι(-α-)κό της πρόβλημα. Και πριν καλά ξεκινήσουν οι πορείες έχει
αναπτυχθεί πλούσιος σκεπτικισμός γύρω από το δικαίωμα της διαδήλωσης, γύρω από
τη σκοπιμότητα και τη χρησιμότητα αυτής στα πλαίσια της ΔΕΘ και γύρω από το αν
αυτό αμαυρώνει την εικόνα του διεθνούς θεσμού… Κούνια που μας κούναγε… γιατί το
πρόβλημα δεν είναι οι διαδηλωτές. Το πρόβλημα είναι ότι οι διαδηλωτές
διαδηλώνουν για τα κεκτημένα τους, υποτίθεται ενάντια στον κρατισμό αλλά με
βαθιά συνεξάρτηση με αυτόν, υποτίθεται με άναρχο πνεύμα αλλά με βαθιά
συντηρητική κουλτούρα, υποτίθεται για το καλό του τόπου αλλά με υστερική σχεδόν
ιδιοτέλεια. Και η μόνη λύση είναι η ΔΕΘ ως διεθνής εμπορικός θεσμός να
απογαλακτιστεί πια από τις κυβερνητικές εξαγγελίες και τις κομματικές
συσπειρώσεις που ανήκουν σε μια άλλη εποχή όπου η επικοινωνία και τα ΜΜΕ είχαν
άλλες ταχύτητες…
Καλώς ήρθατε λοιπόν όλοι
εσείς οι επισκέπτες και εκθέτες στην πόλη όπου εντός των τοιχών της ΔΕΘ πετάει
γαρύφαλλα και εκτός μολότωφ και δακρυγόνα. Προσωπικά κάτι δεν καταλαβαίνω και
δεν έχω και τη «νεκρή ζώνη» για να σταθώ αυτές τις ημέρες.
