“I remember one night, a drizzling rain “
Θυμάμαι μια βραδιά, με
ψιλόβροχο
Round my heart I felt a pain
Γύρω απ' την καρδιά μου
ένιωσα έναν πόνο
Fare thee well, oh honey, fare thee well
Αντίο, γλυκό
μου, αντίο
Αριστερά: Dave Van Ronk / Δεξιά: Oscar Isaac (Llewyn
Davis)
Ήταν
χειμώνας του 1908, όταν ένας ταξιδιώτης άκουσε μια γυναικεία φωνή να τραγουδάει
τους παραπάνω στίχους δίπλα στον ποταμό Μπράζος στο Τέξας των Η.Π.Α. Το όνομά
του ήταν John Lomax και
ήταν ένας δάσκαλος με μεγάλο πάθος για την καταγραφή της προφορικής δημώδους (folk)
μουσικής της αμερικανικής ενδοχώρας. Οι στίχοι προέρχονταν από μία πολύ παλιά
αγγλική ναυτική μπαλάντα ονόματι
Fare Thee Well (Αντίο) που αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας η
οποία, την ώρα που παλεύει με τον θάνατο, αναζητάει και ταυτόχρονα αποχαιρετάει
τον αγαπημένο της ενώ εκείνος δεν είναι πλάι της.
Η
γυναίκα που το τραγουδούσε ήταν μια Αφροαμερικανίδα που λεγόταν κ. Dink. Καθότι,
το τραγούδι αυτό ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά από τον Lomaxχάρη
σε αυτήν, έμεινε γνωστό, στους μετέπειτα ερμηνευτές του, ως
Dink's Song.
Το
ίδιο ακριβώς τραγούδι επιλέγει να ερμηνεύσει ο ηθοποιός Oscar Isaac στη νέα
ταινία των αδελφών Κοέν με τον τίτλο
Inside
Llewyn Davis
, ένα φιλμ εμπνευσμένο από την ζωή του τραγουδοποιού DaveVanRonk, μουσικού
μέντορα του Bob Dylan.
Ο Isaac
υποδύεται τον Llewyn Davis, έναν φτωχό και μόνο τραγουδοποιό στη Νέα Υόρκη των 60ς,
που προσπαθεί να επιβιώσει από την folk μουσική. Το τραγούδι αυτό δεν “πουλάει, οι
δισκογραφικές εταιρίες «δεν μυρίζονται χρήμα» από την folk μουσική
και ο πρωταγωνιστής περιφέρεται στους χιονισμένους δρόμους χωρίς παλτό, με μια
κιθάρα και έναν κανελλή γάτο αγκαλιά χωρίς κανένα μέλλον να διαγράφεται μπροστά
του. Σε αντίθεση με τον γάτο που έχει ένα σπίτι για να γυρίσει, εκείνον δεν τον
περιμένει κανένα σπίτι, καμία οικογένεια, παρά μόνον, η καλοσύνη των ξένων.
Πρόσφυγας
θρηνεί τον χαμό της οικογένειάς του (Φαρμακονήσι)
Παρατηρώντας
τα μάτια των επιζώντων προσφύγων, κατά την άφιξή τους στο λιμάνι του Πειραιά
την εβδομάδα που μας πέρασε, φαντάζεται κανείς την εικόνα που τους χαράχθηκε
για πάντα στο νου, την εικόνα του θανάτου των γυναικών και των παιδιών τους,
την απώλεια των αγαπημένων τους, τον πόνο. Έχοντας αφήσει πίσω τους
κατεστραμμένες πόλεις και χωριά, έχοντας ξεφύγει από ενέδρες Ταλιμπάν στο
Αφγανιστάν, τυφλούς βομβαρδισμούς από drones, χιονοθύελλες, πείνα, εξάντληση, αδέσποτες σφαίρες και
οβίδες όλμων στην Συρία, λίγο πριν τον δικό τους “παράδεισο, στην δική μας “κόλαση,
χωρίς σπίτι, χωρίς οικογένεια, χωρίς ούτε την καλοσύνη των ξένων.
Όπως
το
Dink's Song στην
ταινία των Κοέν έτσι και η δική τους τραγωδία δεν “πουλάει, δεν προβάλλεται
όσο θα έπρεπε από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Μολαταύτα, όπως σ'ένα folk
τραγούδι, που «όσο παλιό και αν είναι δεν παλιώνει ποτέ», έτσι και στην
περίπτωση αυτών των ανθρώπων που έχασαν τα πάντα, το μόνο που μένει είναι ο
αποχαιρετισμός, το τελευταίο αντίο στους αγαπημένους τους, ένα
Fare Thee Well.
Soundcloud: https://soundcloud.com/smithsonian-folkways/dinks-song-performed-by-dave
