Συνεχίζοντας
το μακροσκελές αφιέρωμα των ταινιών θρίλερ, φτάνουμε στο τέταρτο και τελευταίο
κομμάτι που αφορά την πρόσφατη ιστορία του είδους. Η δεκαετία του ενενήντα
ξεκινάει δυναμικά για το είδος με την ταινία The Silence of the Lambs (Demme, 1991) η οποία κερδίζει το Oscar καλύτερης ταινίας. Κάτι τέτοιο είναι
πρωτόγνωρο για το είδος, καθώς είναι κοινό μυστικό πια ότι οι ταινίες θρίλερ
δεν πρωταγωνιστούν στην κούρσα των κινηματογραφικών βραβείων. Άξιο αναφοράς
είναι και το γεγονός ότι η προηγούμενη ταινία θρίλερ που είχε κερδίσει κάποιο
από τα πέντε βασικά Oscars (Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Α’ Ανδρικού και
Α’ Γυναικείου) ήταν το Dr. Jekyll & Mr. Hyde (Mamoulian, 1931). Το The Silence of the Lambs ξεχώρισε για τη χειραγώγηση του
κοινού, επηρεασμένη από τις τεχνικές του Hitchcock και την αναπαράσταση ενός κακού
χαρακτήρα με τόσο εκλεπτυσμένους τρόπους. Ο Hannibal θα μπορούσε να συγκριθεί με τον Norman του Psycho, καθώς
και οι δύο έχουν κάνει αποκρουστικά πράγματα αλλά το κοινό κατά τη διάρκεια του
φιλμικού κειμένου τους συμπαθεί και ταυτίζεται μαζί τους. Ο Hannibal μέσα από την μόρφωση και την ευφυΐα
του κερδίζει τον σεβασμό των γύρω του. Ας μην ξεχνάμε και την άριστη
συμπεριφορά του απέναντι στον γυναικείο χαρακτήρα, κάτι που δεν συνηθίζεται από
τους κακούς των θρίλερ. Μια άλλη ταινία που σημαδεύει την δεκαετία του 1990 και
συνδιαλέγεται με τις συμβάσεις του είδους είναι το Scream (Craven, 1996). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι
είναι μια μεταμοντερνιστική προσέγγιση του υποείδους των ταινιών slasher.
Το Scream, έχοντας πολλές αναφορές σε ταινίες
του είδους από όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, έχει και ένα φόρο τιμής στο Psycho, διότι ξεκινάει με μια σεκάνς όπου
δολοφονείται το πρώτο θύμα της ταινίας, το οποίο ενσαρκώνεται από την Drew Barrymore, μια δημοφιλή σταρ του σινεμά.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, θα
δημιουργηθεί ένας νέος κύκλος ταινιών γνωστός ως found footage films, με έμφαση στην αληθοφάνεια της ιστορίας και με
πρώτη ταινία να θεωρείται το The Blair Witch Project (Myrick, Sánchez, 1999). Η ταινία
πραγματεύεται την εξερεύνηση ενός μύθου για τη μάγισσα ενός δάσους στο Marylandαπό φοιτητές και την επαφή τους με
αυτήν. Όλη η κινηματογράφηση της ταινίας είναι μέσω της κάμερας των
πρωταγωνιστικών χαρακτήρων, κάτι που προσδίδει μεγάλη αμεσότητα και
αληθοφάνεια. Όλες οι λήψεις της ταινίας είναι υποκειμενικές, κάτι που έχει
συμβεί ελάχιστες φορές σε ολόκληρο φιλμικό κείμενο, καθ’ όλη τη διάρκεια της
κινηματογραφικής ιστορίας. Άλλωστε μεγάλο μέρος του κοινού νόμιζε ότι βλέπει
πραγματικό υλικό, σαν ένα είδος ντοκιμαντέρ, κάτι που αύξανε τον φόβο και την
αγωνία τους. Είναι μια αντίστοιχη μεταφορά του τρόμου σε οικεία μέρη όπως έκανε
το Psycho, μόνο που εδώ δεν είναι πια το θέμα
αλλά ο τρόπος κινηματογράφησης του. Αυτός ο κύκλος ταινιών συνεχίζεται μέχρι
και σήμερα με πρόσφατα παραδείγματα το Paranormal Activity(Peli,
2007) και το prequel του, Paranormal Activity 2 (Williams,
2010).
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και τις
αρχές της νέας χιλιετίας, δύο ταινίες με παρόμοια θεματολογία θα βοηθήσουν στην
επαναφορά των μεταφυσικών στοιχείων στο είδος του θρίλερ, οι Sixth Sense (Shyamalan, 1999) και The Others (Amenabar, 2001). Και οι δύο ταινίες
επικεντρώνονται στο εύρημα ότι οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες είναι νεκροί χωρίς
να το ξέρουν, κάτι που αποκαλύπτεται στο τέλος. Η ταινία The Others επιστρέφει το είδος στις γοτθικές
του ρίζες και ενισχύει το θέαμα με καινούργιας τεχνολογίας ειδικά εφέ που έχουν
αναπτυχθεί. Αυτές οι δύο ταινίες, όμως, συγκαταλέγονται και στις επιλογές των
κύριων στούντιο του Hollywood να φτιάχνουν ταινίες τρόμου με πρωταγωνιστές μεγάλα ονόματα
του star system. Άλλες τέτοιες ταινίες είναι το What Lies Beneath
(Zemeckis, 2000) όπου παίζουν ο Harrison Ford και η Michelle Pfeiffer και το Skeleton Key (Softley, 2005) με την Kate Hudson.
Τέλος, υπάρχει μια άνθιση των sequel ή ακόμα και των remake παλαιότερων ταινιών του είδους. Το
2001 βγαίνει στις αίθουσες η ταινία JasonX (Isaac, 2001), η δέκατη ταινία από
τον κύκλο ταινιών Friday the 13th και το 2003 διανεμήθηκε στις
αίθουσας ένα υβρίδιο, μία ταινία με στοιχεία του Friday the 13th και του A Nightmare on Elm Street, με τίτλο Freddyvs. Jason (Yu, 2003). Τα τελευταία χρόνια
έχουν βγει remake από κλασικές πια, ταινίες θρίλερ όπως το Psycho (Van
Sant, 1998), το The Wolfman (Johnston, 2010) και το A Nightmare on Elm Street (Bayer, 2010). Η εμπορική τους επιτυχία
συνήθως δεν ξεπερνούσε το πρωτότυπο φιλμικό κείμενο μιας και δεν έφεραν τίποτα
καινοτόμο στο είδος, χρησιμοποιώντας προηγούμενες τεχνικές κινηματογράφησης και
αφήγησης.
