Διαθέτω-Διάθεση-Διαθεσιμότητα.
Τρεις λέξεις που κουβαλούν σημασιολογικά
φορτία. Τρεις λέξεις που πλημμύρισαν
το λεξιλόγιο εργαζομένων και πολιτών.
Σε περιπτώσεις δύσκολα διαχειρίσιμες,
έρχεται πάντα το εργαλείο της γλώσσας
για βοήθεια με το υπόστρωμα της
σημασιολογίας.
Και
ξαφνικά η διαθεσιμότητα γίνεται μια
αποκρουστική αλήθεια. Χρειάζονται μόνο
λίγα δευτερόλεπτα για να ανοίξεις τη
λίστα κατάταξης του ΑΣΕΠ και να δεις αν
είσαι μέσα ή έξω. Άτιμο πράγμα οι λίστες,
γενικά. Ακόμη και για το σούπερ μάρκετ.
Όσο βοηθητικές κι αν είναι στην οργάνωση
και αγορά, άλλο τόσο περιοριστικές και
καταπιεστικές γίνονται. Έτσι λοιπόν
απλά και λιτά φτιάχνεις το γλωσσικό
υποσύνολο «λίστες διαθεσιμότητας». Και
όταν αυτές πάρουν ονόματα και στοιχεία,
τότε η διαθεσιμότητα σημαίνει, χωρίς
περιστροφές και εννοιολογικές
διακυμάνσεις, απόλυση.
Είναι
αμήχανη στιγμή να βρίσκεσαι μπροστά σε
εκείνον που εντοπίζει το όνομά του ως
διαθέσιμο, ενώ το δικό σου είναι εκτός
διάθεσης. Δεν έχεις τι να πεις… Μόνο
ακούς τα φορτισμένα λόγια του άλλου,
ακούς πολλά προσβλητικά, ακούς πόνο και
απελπισία, ακούς απειλές, ακούς τα χίλια
δυό. Αυτόματα νιώθεις τις ενοχές σου,
και υπόλογος γιατί εσύ μένεις, ο άλλος
φεύγει, κι ας γνωρίζει εκείνος μέσα του
ότι έχετε σημαντικές επαγγελματικές
και τυπικές διαφοροποιήσεις. Εκείνη
την ώρα όμως δεν κάνεις τίποτα. Κάθεσαι
και δέχεσαι το μπουρίνι, όπως είναι
άτακτο, τα παρασύρει όλα. Ορθά και στραβά.
Οι
λίστες του ΑΣΕΠ, όπως κυκλοφόρησαν,
προκάλεσαν φωνές. Ξαφνικά φύτρωσαν
λάθη, βρέθηκαν ανακρίβειες και λανθασμένοι
υπολογισμοί στον τρόπο και στο άθροισμα
της μοριοδότησης. Όχι όμως σε όλες.
Κάποιες ήταν σωστές. Αλλά και το λάθος,
σπάνια θα βρει μόνο έναν φταίχτη, τις
περισσότερες φορές είναι και των δύο,
απλώς η μία πλευρά θα χρεώνεται με το
μεγαλύτερο μερίδιο. Στην περίπτωση εδώ,
υπήρχαν παραλείψεις, αποκρύψεις,
παραμορφώσεις στοιχείων και από την
πλευρά των υπαλλήλων. Στην ελληνική
επικράτεια τα βρίσκεις όλα. Σε κάθε
οδηγία, πάντα θα εμφανίζονται καμιά
δεκαριά παραλλαγές της, έτσι αυθαίρετα,
το καλό σενάριο. Το κακό σενάριο, ανυπακοή
και προσβολή. Δεν θα καθίσω να ξεψαχνίσω
που έχει κάνει λάθη ο ΑΣΕΠ, το Υπουργείο,
ο Υπουργός, κ.ο.κ και που έχουν κάνει
λάθη οι άμεσα θιγόμενοι. Ο καθένας μπορεί
να κρίνει και ξέρει που τελειώνει η
ευθύνη του ενός και που ξεκινά η ευθύνη
του άλλου.
Η
χρονική συγκυρία είναι εντελώς άσχημη,
άκυρη και άκαιρη. Με τη διάθεση στο
πάτωμα, περιφερόμενη είτε νωχελικά
είτε νευρικά, η διαθεσιμότητα περνάει
από κύματα. Το
Δημόσιο έπρεπε να είναι ανταγωνιστικό
πολλά χρόνια πριν, με αξιολογήσεις,
μοριοδοτήσεις, ελέγχους, λίστες
διαθεσιμότητας και άρση μονιμότητας.
Να επενδύει όπως πρέπει και να ποντάρει
σωστά. Τώρα που
μοιάζει να έχει πνιγεί από τους δικούς
του ανθρώπους, το ξεκαθάρισμά του
αναπόφευκτα θα είναι ανυπόστατο και θα
βάλλεται από τις αιτήσεις
θεραπείας,
μια ακόμη γλωσσική παραφορά, κοινώς
ενστάσεις. Θα είναι σαν τον χαρτοπαίκτη,
που προσπαθεί να ρεφάρει στην τελευταία
παρτίδα. Στην τσόχα δύσκολα διακρίνεις.
Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η τύχη της
διαθεσιμότητας, όπως δεν γνωρίζω ποια
θα είναι η διάθεση
των ανθρώπων. Θα περιμένουν το επόμενο
χαρτί με την ελπίδα να σχηματιστεί η
σειρά 10-J-Q-K-A
του ίδιου χρώματος που οδηγεί στο
καλύτερο αύριο. Γνωρίζω όμως ότι αυτό
το πετυχαίνεις δύσκολα, όσο καλά κι αν
παίζεις, γιατί δεν εξαρτάται από εσένα.
Είναι και η διάθεση
της τύχης σε
ποιον θα θελήσει να φέρει το φύλλο.
