Όπως είχα αναφέρει και σε
προηγούμενο άρθρο μου (http://www.exostispress.gr/Article/The-Interview-epiboli-logokrisias-i-akraia-taktiki-Marketing-0), στο επίκεντρο των τελευταίων ημερών είχε βρεθεί
η ταινία The Interview λόγω της ιντερνετικής επίθεσης
στη Sony, την
εταιρεία παραγωγής της συγκεκριμένης ταινίας.
Και εκεί που όλοι πίστευαν ότι η ταινία θα χαθεί στα αζήτητα, η Sony έκανε την έξυπνη κίνηση και την διέθεσε με την
τεχνική VOD, ενώ
παράλληλα άρχισε να προβάλλεται και σε μερικές αίθουσες στις ΗΠΑ (320 μικρές
και μεσαίες αίθουσες, δηλαδή στο 10% των αιθουσών όπου σχεδιαζόταν να προβληθεί
αρχικά). Τα έσοδα ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο δολάρια μέσα στις πρώτες ημέρες
προβολής εξασφαλίζοντας έτσι μία προβλεπόμενη οικονομική επιτυχία.
Βλέποντας την ταινία, μία φράση μου ήρθε στο
μυαλό: πολύ κακό για το τίποτα. Και για να μην παρεξηγηθώ, η ταινία μου άρεσε
με το δεδομένο ότι είναι μία ελαφροκωμωδία που σατιρίζει την πολιτική κατάσταση
στην Βόρειο Κορέα, αλλά επ’ ουδενί δεν άξιζε να γίνει το μήλον της έριδος που
κόντεψε να προκαλέσει και σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ ΗΠΑ και Β.
Κορέας.
Η ιστορία αφορά ένα μυστικό σχέδιο της CIA να δολοφονήσει τον δικτάτορα
της Βορείου Κορέας, Kim Jong-un, με τη βοήθεια ενός παρουσιαστή και ενός
παραγωγού γνωστού gossip show της Αμερικής. Η ταινία είναι ένα συνονθύλευμα της αμερικάνικης
pop
κουλτούρας, με αναφορές σε διάσημα, υπαρκτά πρόσωπα, και μίας ιδιόμορφης
σάτιρας του Kim Jong-un και του
καθεστώτος της Β. Κορέας. Αν δεν είχε προκληθεί όλος αυτός ο ντόρος, η ταινία
θα χανόταν ανάμεσα σε άλλες παρόμοιες κωμωδίες χωρίς να κάνει μεγάλη επιτυχία.
Η ταινία προοριζόταν για μία απλή κωμωδία και νομίζω ότι και οι ίδιοι οι
δημιουργοί της θα αναρωτιούνται πώς έφτασε να βρεθεί στο επίκεντρο της διεθνούς
πολιτικής σκηνής.
