Το σφουγγάρι (για σένα)

Είχε περάσει περίπου μισή ώρα από την στιγμή που σε κοιτούσα να απομακρύνεσαι και νευρίαζα που έκανα ντους και το νερό ξέπλυνε το άρωμά σου από το σώμα μου. Που το αφρόλουτρο σκότωνε κάθε σημάδι σου στο σώμα μου και τα αρώματα στο μπάνιο μου προσπαθούν να πνίξουν τις σκέψεις μου.

Περνώντας το σφουγγάρι από το τα πλευρά μου σκεφτόμουν τα χέρια σου που με κρατούσαν. Δυο χέρια τυλιγμένα γύρω από το σώμα μου τόσο σίγουρα, τόσο έντονα που ούρλιαζαν ότι δεν θέλουν να με αφήσουν να φύγω.

Περνώντας το σφουγγάρι από τα πόδια μου ένιωθα την πίεση του σώματός σου επάνω μου, την θέρμη του γυμνού σου κορμιού,  τις γάμπες σου να ακουμπάνε στις δικές μου και να τρέμουν μαζί τους.

Περνώντας το σφουγγάρι από τα αγύμναστα μπράτσα μου πόνεσα που ήταν τόσο πιασμένα από το προηγούμενο βράδυ που με το ζόρι κρατούσα το σώμα μου πάνω από το δικό σου.

Περνώντας το σφουγγάρι από τον λαιμό μου ανατρίχιασα από την ανάμνηση της ανάσας σου, ένιωσα την υγρή γλώσσα σου να ακουμπάει την δική μου, να με γεύεται και να σε γεύομαι, τα δόντια σου να αρπάζουν απαλά τα χείλια μου.

Χάθηκα μέσα στα αρώματα, στην υγρασία. Παραδόθηκα όπως παραδόθηκα και σε σένα από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν τα βλέμματά μας, από την πρώτη γλυκιά έλλειψη του ρο στον λόγο σου.

Άκουσα τότε να ψιθυρίζουν πνεύματα στο αυτί μου τα ρω του έρωτα…