Η πρωτότυπη παράσταση Το πιο γλυκό Ψωμί έρχεται στο Μελίνα Μερκούρη από την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου! Μία νέα παράσταση από τον Μικρό Βορρά, βασισμένη σε ένα Κεφαλλονίτικο παραμύθι! Μιλάμε με τους ηθοποιούς της παράστασης για να μάθουμε περισσότερα.
Μιλήστε μας για την παράσταση!
Xρήστος Λοϊζος: Στο παραμύθι ο βασιλιάς δεν γνωρίζει την αξία της εργασίας και για αυτό δεν εκτιμά τίποτα. Όμως με τη βοήθεια του γέρου σοφού θα λυτρωθεί, από το ψωμί που θα ζυμώσει με τα ίδια του τα χέρια. Ο ιδρώτας και ο μόχθος του θα φτιάξουν το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου. Ουσιαστικά η παράσταση ξεκινά με τα ίδια τα παιδιά να ζυμώνουν το δικό τους αληθινό ψωμί αναζητώντας έτσι τη γλύκα που μπορεί να κρύβουν τα παραδοσιακά μας παραμύθια. Παράλληλα τα παιδιά μέσα από την ιστορία αυτή θα μάθουν για την αξία της εργασίας, του κόπου και του ιδρώτα!
Έλενα Μιχαηλίδη: Παίρνοντας σαν αφορμή τις πρακτικές του Γέροντα, που οδηγεί τον Βασιλιά να παράξει μόνος του το ψωμί του, ο Τάσος Ράτζος δημιούργησε ένα υπέροχο βιωματικό κομμάτι στην παράστασή μας, που την κάνει και αρκετά ιδιαίτερη. Τα παιδιά ζυμώνουν το δικό τους ψωμάκι, το οποίο ψήνουμε κατά τη διάρκεια της παράστασης και στο τέλος της το τρώνε. Είναι μία διαδικασία που την χαιρόμαστε πολύ κι εμείς βέβαια, αλλά κυρίως τα παιδιά.
Ντία Ζούρα: Το πιο γλυκό ψωμί είναι μια παράσταση που μιλάει για την αξία της εργασίας.Της προσπάθειας να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας, υλικό ή πνευματικό. Ένας βασιλιάς που, φαινομενικά, τα έχει όλα παθαίνει μια παράξενη ανορεξιά και ένας γεράκος, που δεν έχει τα πλούτη και τις ανέσεις του βασιλιά, του δείχνει το δρόμο της ίασης-γιατί έχει κάτι άλλο, έχει το μυστικό υλικό για το πιο γλυκό ψωμί του κόσμου! Ένα λαϊκό ελληνικό παραμύθι γίνεται η αφορμή για να γυρίσουμε λιγάκι πίσω στις ρίζες μας.
Τα παιδιά, όπως σε κάθε παράσταση του μικρού βορρά, έχουν ενεργό ρόλο μιας που μας βοηθούν να ανιχνεύσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα των χαρακτήρων και στο τέλος γίνονται οι πρωταγωνιστές του παραμυθιού! Ένας από τους στόχους, εάν μπορώ να το θέσω έτσι, της παράστασης μας είναι να αφυπνίσουμε όλες τις αισθήσεις των θεατών, μικρών και μεγάλων, μιας που ζυμώνουμε(αφή), ψήνουμε (όσφρηση), παρακολουθούμε την παράσταση (όραση+ακοή) και στο τέλος γευόμαστε το ολόδικο μας ψωμάκι (γεύση). Σήκωσε τα μανίκια σου λοιπόν και έλα να ζυμώσουμε παρέα!
Ταξιδεύετε συχνά και πηγαίνετε σε σχολεία της Βόρειας Ελλάδας, αλλά και σε νησιά! Πώς είναι για εσάς αυτή η εμπειρία;
Ντία Ζούρα:
Στο Μικρό Βορρά είμαστε νομάδες και είμαστε πολύ περήφανοι γι'αυτό! Μέσα από τη δουλειά μας ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα, γνωρίζουμε τους ανθρώπους της και αφηγούμαστε ιστορίες της. Άλλωστε αυτό είναι και το μότο μας θέατρο για όλους, θέατρο παντού! Για μένα η συνεχόμενη κίνηση, η ροή, είναι το μυστικό της ευτυχίας.
Xρήστος Λοϊζος: Είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία να ταξιδεύεις κάθε μέρα σε διαφορετικό μέρος, βλέπεις τόσα διαφορετικά πράγματα αλλά και ανθρώπους. Γνωρίζεις ανθρώπους σε χωριά πόλις και νησιά και αυτό είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρων.
Έλενα Μιχαηλίδη: Ο Μικρός Βορράς ακολουθεί μία πάρα πολύ παλιά θεατρική παράδοση, που είναι οι περιπλανόμενοι θίασοι. Κάποια κρύα πρωινά, που είναι λίγο πιο δύσκολο το ξύπνημα, φέρνω στη σκέψη μου μία εικόνα. Τις γραμμές από τις ρόδες των κάρων εκείνων των θιάσων στα λασπωμένα σοκάκια και φαντάζομαι ότι γίνομαι κι εγώ ένας από εκείνους τους παλιούς μαστόρους του θεάτρου, που σπίτι τους ήταν η σκηνή και ζωή τους το θέατρο και ότι μπαίνοντας στο αυτοκίνητο για το επόμενο ταξίδι θα συνεχίσω το δρόμο τους!
Είναι μία ιδιαίτερη εμπειρία αυτή με τα ταξίδια. Μου φαίνεται ότι έχει κάτι που αντιστέκεται στην ρουτίνα της καθημερινότητας και στην κανονικότητα της αστικής ζωής και με κάνει να αισθάνομαι πιο ζωντανή. Επίσης με γοητεύει κάθε φορά το πως μας υποδέχονται τα παιδιά, σε πόλεις που δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για θέατρο. Έχουν στα μάτια τους μία καρτερικότητα, που είναι συγκινητική και μου δίνει κέφι και δύναμη να συνεχίζω.
Πόσο διαφορετικό είναι για σας να παίζετε σε μία μεγάλη ή μικρή σκηνή;
Ντία Ζούρα: Ο στόχος είναι να αφηγηθείς την ιστορία με ειλικρίνεια, ανοιχτή καρδιά και ουσιαστική επικοινωνία. Τεχνικά, ως ηθοποιός, χρειάζεται να χειριστώ διαφορετικά τα εργαλεία μου ανάλογα με το μέγεθος του χώρου και τον αριθμό των θεατών. Πρακτικά όμως δεν αλλάζει απολύτως τίποτα, είτε είμαι σε μια μεγάλη σκηνή ενός θεάτρου είτε σε μια μικροσκοπική αίθουσα νηπιαγωγείου.Η χαρά αυτής της ουσιαστικής συνάντησης με τους θεατές δε λογαριάζει τετραγωνικά μέτρα.
Έλενα Μιχαηλίδη: Είναι σίγουρα διαφορετικό. Οι παραστάσεις μας βέβαια είναι δομημένες με τέτοιο τρόπο, ώστε να προσαρμόζονται σχεδόν σε κάθε συνθήκη, κάτι που μας δίνει μία μεγάλη ασφάλεια και ευελιξία. Απαιτείται ωστόσο και μία εγρήγρση και προσαρμοστικότητα από την πλευρά του ηθοποιού, που σίγουρα τον κάνουν με το χρόνο και καλύτερο ηθοποιό.
Xρήστος Λοϊζος: Έχουμε εκπαιδευτεί έτσι ώστε είτε παίζουμε σε μικρή σκηνή είτε σε μεγάλη να μην μας επηρεάζει υποκριτικά. Επίσης το σκηνικό το στήνουμε εμείς, όποτε το προσαρμόζουμε στις ανάγκες μας ώστε να μας εξυπηρετεί καλύτερα.
Έχετε κάποια έντονη ανάμνηση από τις παραστάσεις σας, που τη θυμάστε ως σήμερα;
Ντία Ζούρα: Ήταν 6 χρόνια πριν όταν με τον μικρό βορρά ταξιδεύαμε και πάλι στις σχολικές αίθουσες- τότε με τον Μικρό Πρίγκιπα του Antoine de Saint Exupéry, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου (φυσικά!). Σε μια από τις παραστάσεις λοιπόν βρισκόταν ανάμεσα στις θεατές ένα τυφλό αγόρι. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις κινήσεις του κορμιού του στο άκουσμα της κάθε λέξης. Χόρευαν τα χέρια του, το πρόσωπο του, ακόμα και τα μαλλιά του! Μπορεί να μην έβλεπε την παράσταση όπως τα υπόλοιπα παιδιά όμως είμαι σίγουρη ότι έβλεπε πολλά πολλά άλλα. Άλλωστε όπως έλεγε και η αγαπημένη μου αλεπουδίτσα στην παράσταση Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την αλήθεια τα μάτια δεν τη βλέπουν.
Έλενα Μιχαηλίδη: Όχι τόσο κάποια συγκεκριμένη ανάμνηση, όσο μία έντονη αίσθηση, που επανέρχεται κάθε φορά που ακούω και βλέπω τα παιδιά να γελάνε. Είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω αποκομίσει, από τη μέχρι τώρα συνεργασία μου με τον Μικρό Βορρά.
Xρήστος Λοϊζος: Μια φορά είχαμε παίξει παράσταση σε ένα χωριό και κάποια παιδιά έκλαιγαν καθώς έμπαιναν μέσα στην τάξη για να δουν την παράσταση, μας φάνηκε πολύ παράξενο και τα ρωτήσαμε γιατί κλαίτε και μας απάντησαν γιατί φοβόμαστε μην μας ρωτήσετε τίποτα και δεν το ξέρουμε. Στο τέλος της παράστασης έφυγαν χαρούμενοι και χαμογελαστοί. Αυτό μου έχει μείνει μέσα στο μυαλό μου.
Facebook Event: https://www.facebook.com/events/607607379973699/
