Το παιδάκι μέσα μου χαμογέλασε, ονειρεύτηκε με αφέλεια την καλοσύνη, την ομορφιά του κόσμου.

Κατά την 1 Δεκέμβη έλαβαν χώρα τα εγκαίνια της έκθεσης του Γιώργου Μαγγίρα, υπό τη σκέπη της γκαλερί «Μεταμόρφωσις».

Πρόκειται για ένα ιδιόρρυθμο παράδειγμα νεοπαραστατικής ζωγραφικής, θα ανέφερε κανείς, ιδιαζόντως ασυνήθιστο, σε πείσμα των καιρών. Εν ουσία, οι πίνακες του αποτελούν ένα συνονθύλευµα διαφορετικών πεδίων ζωγραφικής και δράσης. Το πρωταρχικό σχέδιο (η βάση του κάθε πίνακα) απορρέοντας από στοιχεία παραμυθιού, καλύπτεται καταφανώς από τα χρώματα της ίριδος συνταιριασμένα μεταξύ τους ούτως, ώστε να προκαλούν οφθαλμικό δέος στον εκάστοτε παρατηρητή. Η βάση της κάθε δημιουργίας, βέβαια, θα επιτελούσε σκοπό και θα εξέπεμπε νόημα μισό, εάν δεν συναντούσε την προαναφερθείσα, έντονη χρωματιστή πλευρά της, η οποία με αυτό τον τρόπο, με αυτή τη μορφή της καλλιγραφικής εκφραστικότητος βρίσκει την ουσία της στον καμβά.

Πιο συγκεκριμένα, παρατεταμένες πινελιές, αποτυπωμένες στην ευρύτατη γκάμα τους σε ένα ιδαίτερα εξπρεσιονιστικό πλαίσιο, ανακαλούν στην εικαστικκή μνήμη τις χρωματικές εκρήξεις, καθώς κι μια υπερένταση -γιατί όχι; – τύπου Τέτση. Κάπως έτσι το χρώμα πυροδοτεί το συναίσθημα, με άλλα λόγια την εμφανή ύπαρξη του στοιχείου του ρομαντικού ιμπρεσιονισμού en plein air, παρόμοιας, θα μπορούσε κανείς να εικάσει, υφής με εκείνην του Monet.

Αισθητή καθιστά την παρουσία της και η ανάλαφρη κομψότητα ενός ροκοκό ναταυραλισμού, ιδωμένη πάντοτε από μια ρεαλιστικότροπη σκοπιά. Διευρύνοντας τους ορίζοντες μας, διακρίνεται ευθαρσώς μια συνδυαστική χροιά νεορεαλισμού φωτορεαλιστικών προδιαγραφών.

Επιπρόσθετα, η τεχνοτροπία του καλλιτεχνη, επιπλέον, επενδύεται εξαιρετικά από μια εκδοχή νεοντιβιζιονισμού. Πρόκειται σε γενικά πλαίσια περί μιας εικαστικότροπης κατασκευής της πραγματκότητας, ενός πραγματικού Barocco, μετανεωτερικού, είτε μιας ναίφ εκδοχής-έκφρασης του κόσμου.

Ενδεχομένως όλη αυτή η ψυχική ανάταση του παραμυθένιου, σε συνδυασμό με την επικείμενη συναισθηματική φόρτιση του δέκτη της εν λόγω απεικονιστικής τενοτροπίας, καθώς και της γενικότερης κουλτούρας των έργων, προκύπτει μέσα από την βαθύτατη αντίδραση του καλλιτέχνη απέναντι στις προκλήσεις και τις δυσχέρειες της καθημερινότητας και του έκρυθμου κοινωνικού, πολιτικού και οκονομικού περιβάλλοντος της εποχής που διανύουμε.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα έργα αυτά καταφέρνουν, παιχνιδιάζοντα και πρόσχαρα. να πυροδοτήσουν στιγμές αξιοσημείωτης αντίφασης ως προς το status quο, καθώς επίσης και τάσεις ονειροπόλησης-περιήγησης στην εξιδανίκευση των ματιών στους παιδικούς μας χωροχρόνους, στο τεράστιο φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων.

«Η ζωγραφική αποτελεί το επάγγελμα ενός τυφλού ανθρώπου. Ο άνθρωπος αυτός δεν ζωγραφίζει ό, τι βλέπει, αλλά αυτό που αισθάνεται, αυτό που ο ίδιος περιγράφει για όσα έχει δει», κάποτε ανέφερε ο P.Picasso. Εάν ο ισχυρισμός αυτός τεκμηριώνεται με οιονδήποτε τρόπο, υπάρχουν ανιστοίχως αφορμές. Κάπου ένα σπήλαιο πλατωνικό. Να δούν κι άλλοι. Να δούμε όλοι. Ούτως ώστε να πιστέψουμε ξανά στην ομορφιά, στη φινετσάτη παιδικότροπη καλοσύνη της ανθρώπινης ψυχής και στην αιθεροβασία του πραγματικού. Στα όνειρα, δηλαδή, που ονειρευόμαστε για να πραγματωθούν. Αλλιώς είναι φαντασία, χίμαιρα και στοιχειό.

Και πάλις, σε πείσμα των καιρών. Κρίμα, μας έμαθαν την αμαρτία του ονείρου. Κι αυτό είναι άδικο. Πόσο πολύ χρειάζεται ο κόσμος την ομορφιά μας αυτή; Μόνον έτσι στέκει τ'όνειρο. Λοιπόν, ας δουν κι άλλοι. Ας δούμε όλοι!

Η έκθεση του Γιώργου Μαγγίρα θα διαρκέσει έως και τις 9 Ιανουαρίου.

Στοιχεία Επικοινωνίας

Έκθεση: εκεί που ζούνε οι αγάπες

Καλλιτέχνης: Γιώργο Μαγγίρας (www.georgemagiras.com)

Χώρος: Metamorfosis Αίθουσα Τέχνης
Διεύθυνση: Χρυσοστόμου Σμύρνης 11, 54622 Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 264 365

E-mail: [email protected]
Ιστότοπος:www.metamorfosisgallery.gr

Διάρκεια έκθεσης: Από την 1^η Δεκέμβρη έως και τις 9 Ιανουαρίου 2016

Είσοδος: Ελεύθερη