Το βιβλίο του Θοδωρή Κούκια «Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων» δε γινόταν παρά να μου κινήσει το ενδιαφέρον πρώτα απ' όλα εξαιτίας του ιδιαίτερου τίτλου του (μια σειρά λέξεων που ηχεί απροσδόκητα ικανοποιητικά στα αυτιά μου) και του αισθητικά άρτιου εξωφύλλου. Πρόκειται για ένα εξώφυλλο το οποίο «διαβάζεται» όσο προχωρά κανείς την ανάγνωση του βιβλίου. Και στο τέλος, ερμηνεύεται πλήρως. Το βιβλίο, λοιπόν, δεν περνά απαρατήρητο.
Η ηρωίδα του βιβλίου είναι η Νεφέλη, μια μαθήτρια της Α' Λυκείου που ακολουθεί τη μητέρα της, εφοριακό στο επάγγελμα, στις μεταθέσεις της ανά την Ελλάδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Νεφέλη να αλλάζει διαρκώς σχολεία και να πρέπει να προσαρμόζεται μονίμως σε καινούργια περιβάλλοντα. Η μητέρα της, η Λίνα, είναι καριερίστα, σύμφωνα με τη Νεφέλη. Αυστηρή και ακέραιη. Προσπαθεί να είναι ακριβοδίκαιη και να κάνει σωστά τη δουλειά της. Στην πορεία, όμως, της επαγγελματικής της ανέλιξης, χάνει την επαφή με την οικογένειά της. Ο Λούις, Ισπανός, ο άντρας της και πατέρας της Νεφέλης, καθώς δεν μπορεί να την ακολουθήσει σε αυτήν την επαγγελματική πορεία με τις συνεχείς αλλαγές διαμονής, αποφασίζει να εγκατασταθεί σ' ένα νησί του Αιγαίου. Συνεπώς, η οικογένεια χωρίζεται στη μέση.
Στην τελευταία μετάθεση της Λίνας, η Νεφέλη κάνει δυο ιδιαίτερους και διαφορετικούς φίλους, τον Ίωνα και την Αντέλα. Ο Ίωνας, με σύνδρομο Asperger, είναι ένα παιδί «υψηλής λειτουργικότητας». Η Αντέλα, με καταγωγή από ξένη χώρα, είναι κόρη μια γυναίκας «αμφιβόλου ηθικής», ανεπιθύμητης στην κλειστή κοινωνία της επαρχίας. Οι τρεις τους, οι τρεις διαφορετικοί και παρείσακτοι, γίνονται παρέα. Μια παρέα που για τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου είναι περίεργη και για αυτό απομονώνεται από τον περίγυρο.
Όταν οι γονείς της Νεφέλης χωρίζουν οριστικά και ο πατέρας της, ο Λούις, φεύγει για την Ισπανία λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση της Νεφέλης χειροτερεύει. Αρχίζει και νιώθει πως είναι η ίδια ένα μουσείο αποξηραμένων συναισθημάτων, «ένα μουσείο το οποίο κανείς δεν επισκέπτεται γιατί έχει βαρετά εκθέματα. Ένας χώρος μέσα στον οποίο επικρατεί νεκρική σιγή. Ένα αδιάφορο, άχρωμο μέρος το οποίο δεν καταφέρνει να διεγείρει κανένα συναίσθημα». Η Νεφέλη αρνείται να μιλήσει στη μητέρα της, δε θέλει να πάει σχολείο και προτιμά να περνά τη μέρα της στην πλήρη απομόνωση. Η ανοδική της πορεία θα ξεκινήσει κάποια στιγμή και θα την βγάλει σιγά σιγά από αυτό ψυχολογικό τέλμα. Δε θα είναι, όμως, απλή και εύκολη.
Το βιβλίο του Θοδωρή Κούκια άπτεται πολλών θεμάτων. Θίγει πολλά ζητήματα της σημερινής πραγματικότητας των εφήβων και όχι μόνο. Μιλά για το τίμημα της διαφορετικότητας στο ελληνικό σχολείο. Για το (ενίοτε έστω) απολιθωμένο ελληνικό σχολείο που οι δάσκαλοί του θυμίζουν δημοσίους υπαλλήλους. Για το bullying, δηλαδή για τον σχολικό εκφοβισμό, που λαμβάνει χώρα μέσα και έξω από τις σχολικές αίθουσες ενδεδυμένος πολλές διαφορετικές μορφές, προφανείς μα και υπόγειες. Για την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της που διαβρώνουν την ελληνική οικογένεια. Για την κατάθλιψη και τα απύθμενα βάθη στα οποία μπορεί να πέσει κάποιος.
Το βιβλίο διεισδύει με μεγάλη επιτυχία στη σημερινή ζωή των εφήβων. Περιγράφει με έντεχνο τρόπο τη χρήση του Facebook και τη θέση που αυτό καταλαμβάνει στην καθημερινότητά τους. Πετυχαίνει να περιγράψει τις σκέψεις και τις δεύτερες σκέψεις των εφήβων, τους φόβους και τις κρυμμένες ανασφάλειες που ξεπηδούν μέσω της συμπεριφοράς τους.
Η πλοκή του βιβλίου είναι μεστή και η γλώσσα του απλή. Επικοινωνεί πολύ άμεσα όλα όσα θέλει να πει. Πετυχαίνει να εισαγάγει τον αναγνώστη στον κόσμο του. Και σέβεται πραγματικά τον έφηβο. Κατά τη διάρκεια της ροής της ιστορίας και ανάμεσα στα κεφάλαια, στήνεται και ένα παραμύθι που εξελίσσεται στην αυτόνομη χώρα του Χαρτιού των γραφείων της Εφορίας και ήρωες του είναι τα αναλώσιμα υλικά. Πράγμα που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως το τέλος.
Το βιβλίο του Θοδωρή Κούκια είναι ένα βιβλίο-καταγραφή της εποχής του. Αξίζει να διαβαστεί από εφήβους μα και από γονείς. Αλλά και από όποιον θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον σημερινό κόσμο των εφήβων και τα ποικίλα και ακανθώδη κοινωνικά ζητήματα που ανακύπτουν.
Συγγραφέας: Θοδωρής Κούκιας
Τίτλος: Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων
Εκδόσεις: Κέδρος
Σελίδες:270
