Συναντάς ανθρώπους που σε εμπνέουν. Που η ύπαρξη τους ζητάει
να αναθεωρήσεις τα προσωπικά σου όρια. Που σε σπρώχνουν μπροστά, συνεχώς
μπροστά και σου δείχνουν ότι τα πάντα είναι πιθανά. Που γνωρίζουν και
πραγματοποιούν επιθυμίες σου, που εσύ δεν έχεις συλλάβει ακόμα. Τους θαυμάζεις.
Ας φανταστούμε τώρα πως ένας τέτοιος άνθρωπος εμφανίζεται, μόνο που είναι
ολόιδιος με εσένα. Βλέπεις ένα αντίγραφο σου να πραγματοποιεί όλα αυτά που εσύ
δεν μπορείς. Θαυμασμός έπειτα ζήλια. Τελικά ποιος είναι το αντίγραφο;
“Ο Σωσίας” είναι μια ταινία ξεκάθαρα πολύπλευρη εγκεφαλικώς.
Και ξεκάθαρα καλλιτεχνική. Η ταινία πετυχαίνει στην δημιουργία μιας υπέροχης
μυθιστορηματικής ατμόσφαιρας, εικόνες που θυμίζουν ξεθωριασμένες κίτρινες
σελίδες. Μια τρομακτική και σκοτεινή, alternative πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα δίνει
μια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, έντονα εσωτερική, δυνατή όπως στον γραπτό λόγο.
Τοποθετεί τον θεατή στο μυαλό του πρωταγωνιστή δίνοντάς του την δική του
οπτική. Δημιουργεί μια Καφκική αισθητική τόσο όσο προς τους χαρακτήρες όσο και
προς το περιβάλλον τους. Παράλογη, απρόσωπη, σκοτεινή και άκρως ενδιαφέρουσα.
Στο πρώτο επίπεδο ο πρωταγωνιστής βλέπει έναν όμοιό του να
πραγματοποιεί αυτά που ποτέ δεν μπόρεσε ο ίδιος. Τελικώς το αντίγραφο
επιβάλλεται και απειλεί να κλέψει την ύπαρξη του. Αποτελούμαστε από πολλά
ετερόκλητα κομμάτια. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Μέχρι που θα φτάσει λοιπόν
και τι είναι αυτό που τελικά θα επικρατήσει; Το αρχικό κομμάτι ή το νέο; Και τι
θα υπάρχει από το παλιό; Πόσους εαυτούς μας θα σκοτώσουμε μέχρι να μείνουμε
ικανοποιημένοι; Αυτή η εσωτερική σύγκρουση αποτελεί το δεύτερο επίπεδο.
Και αναρωτιέμαι. Ποια είναι τελικά τα κομμάτια που αποτελούν
αυτό που σήμερα ονομάζω Εγώ; Πόσο ευμετάβλητα είναι; Πόσο μπορώ να επηρεάσω αυτό
που θα είμαι αύριο; Αρπάζοντας μια φράση από την ταινία, ίσως κάποιες φορές να
χρειαστεί να κόψεις πολύ βαθιά για να ξαναβρείς αυτά που έχουν από καιρό χαθεί.
Για να ξαναορίσεις την
ύπαρξή σου.
'The Double”
Director: Richard Ayoade,
2013
