Το φθινόπωρο φαίνεται πως περίμενε την αρχή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου για να κάνει την αργοπορημένη του εμφάνιση, οδηγώντας τους/τις θεατές σε ζεστές αίθουσες που φαντάζουν ακόμη πιο γοητευτικές κόντρα στην κακοκαιρία. Εχθές, 31 Οκτωβρίου, ήταν η τελετή έναρξης και ήδη πολλοί ετοιμάζονται για το κινηματογραφικό δεκαήμερο, εξετάζοντας το πρόγραμμα προς αναζήτηση αξιοπρόσεχτων ταινιών. Οι ουρές που κιόλας σχηματίζονται μπροστά στα ταμεία των εισιτηρίων είναι ενδεικτικές της «φεστιβαλικής μηχανής» που έχει ανάψει.
Παρουσιαστές της τελετής ήταν δύο κόμικ χαρακτήρες, ο Σωτήρης και η Ντάρια, οι οποίοι προέρχονται από το εορταστικό κόμικ βιβλίο που δημιουργήθηκε για τα 60 χρόνια του φεστιβάλ. Το κοινό και τις ταινίες που θα προβληθούν χαιρέτισαν ο διευθυντής του φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας και ο γενικός γραμματέας σύγχρονου πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης. Ένα μικρό απόσπασμα της βραδιάς αφιερώθηκε σε νέους και νέες Έλληνες/ίδες δημιουργούς του κινηματογράφου, όπως η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη και ο Βασίλης Κεκάτος, οι οποίοι/ες έχουν βραβευτεί για τις μικρού μήκους ταινίες τους σε υψηλού κύρους festivals του εξωτερικού και ονειρεύονται να συνεχίσουν τη σταδιοδρομία τους εντός Ελλάδος. Την έναρξη της διοργάνωσης σηματοδότησε μέσω βίντεο η Λένα Σαββίδη, ετών 92, ιστορικό μέλος της πρώτης κριτικής επιτροπής του 1960.
Τα φώτα χαμήλωσαν και ξεκίνησε η προβολή του Marriage Story, σε σενάριο και σκηνοθεσία Noah Baumbach. O Baumbach επιστρέφει και πάλι στο υβριδικό είδος του δράματος και της κωμωδίας που κυριαρχεί στο σύνολο του έργου του, παρ' όλα αυτά παραμένει ικανός να αφηγηθεί με φρεσκάδα και ωριμότητα την ιστορία του. Στη θέση του πρωταγωνιστή βρίσκουμε τη διαλυμένη οικογένεια των Nicole (Scarlett Johansson), Charlie (Adam Driver) και του μικρού τους γιου Henry (Azhy Robertson). Η Nicole είναι ηθοποιός και μέχρι πρότινος συνιστούσε μέρος θιάσου, όπου σκηνοθέτης θεατρικών παραστάσεων ήταν ο σύζυγός της.
Αφετηρία της σύγκρουσης της αφήγησης είναι ο χωρισμός των δύο. Η Nicole ταξιδεύει στο Los Angeles προκειμένου να γυρίσει μία τηλεοπτική σειρά και παίρνει μαζί της τον Henry. Ο Charlie παραμένει στη Νέα Υόρκη και δυσκολεύεται να κατανοήσει τη Nicole και την εξέλιξη της φύσης της σχέσης τους. Τα λάθη του παρελθόντος και η διαχείρισή τους αναδρομικά, σε συνδυασμό με την δικηγορική πίεση που δέχονται, οδηγούν τους πρωταγωνιστές σε άγνωστες και τρομαχτικές διαστάσεις των εαυτών τους.
Η ταινία θυμίζει Woody Allen και συγχρόνως δεν έχει ίχνος δικό του, λαμβάνει υπόψη της το παρελθόν που χαρακτηρίζει το είδος της αλλά προχωρά ανανεωτικά προς νέες κατευθύνσεις. Κατά έναν παράδοξο τρόπο, διατηρεί τον ρυθμό της διακόπτοντάς τον διαρκώς. Μερικές από τις σκηνές της μένουν κάπως εσκεμμένα ανολοκλήρωτες. Εκεί βρίσκει η ταινία συχνά την κωμική της ατμόσφαιρα, της οποίας βάση αποτελούν οι χαρακτήρες της. Γοητευτικοί και κωμικά εκνευριστικοί, οι περισσότεροι είναι κλεισμένοι μέσα στο μυαλό τους και αγνοούν σε υπερβολικό βαθμό τις φωνές έξω από αυτούς. Στο στοιχείο τους αυτό οφείλεται και η πετυχημένη δραματική διάσταση της ταινίας.
Ο Baumbach αφηγείται μία αρκετά ρεαλιστική ιστορία, η οποία δημιουργεί ένταση όχι μέσω του περιεχομένου της, αλλά μέσω του τρόπου που το παρουσιάζει. Οι διάλογοι είναι αβίαστοι, θυμίζουν πραγματικότητα. Κρύβουν καλά την ταυτότητά τους ως γραπτό κείμενο, η αορατότητά τους φανερώνει το ταλέντο του σεναριογράφου. Στην κορυφή της ταινίας, κοντά στο σενάριο συναντάμε και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών/τριών, οι οποίοι/ες ενσαρκώνουν τη ροή της αφήγησης από το δράμα προς την κωμωδία και το αντίστροφο. Στις περισσότερες περιπτώσεις δράματος-κωμωδίας, τα είδη αυτά υπάρχουν αυτόνομα το ένα από το άλλο, στο Marriage Story, ωστόσο, συνυπάρχουν, αποκαλύπτοντας ένα ενοποιημένο όραμα. Η ικανότητα των Johansson και Driver να ελίσσονται και να μεταμορφώνονται διαρκώς είναι αυτή που επιτρέπει τη μεταφορά της ιστορίας από το χαρτί στη μεγάλη οθόνη. Η σκηνή κατά την οποία η Nicole ανακοινώνει επισήμως τη διάθεσή της να χωρίσει και νομικά, όπως επίσης και η σκηνή στο μπαρ, όταν ο Charlie τραγουδά μεθυσμένος, αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της μοναδικής υβριδικής ατμόσφαιρας.
Το Marriage Story είναι με βεβαιότητα μία από τις καλύτερες γλυκόπικρες ταινίες του 2019 και μία εξαιρετική επιλογή εκκίνησης του 60ου φεστιβάλ, το οποίο ανοίγει όλες του τις πόρτες από 1η Νοεμβρίου.
