Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, λίγο προτού εκπνεύσει ο χρόνος αποφασίσαμε ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις να κάνουμε μια ανασκόπηση στη χρονιά που μας πέρασε. Κι επειδή η στήλη ασχολείται με το θέατρο η ανασκόπηση μας θα είναι θεατρική και θα βαδίζει μήνα προς μήνα.
Ο Γενάρης μπήκε με μεγάλες παραγωγές στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και με θιάσους από την Αθήνα. Από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά σχήματα, αλλά ταυτόχρονα κι ένα από αυτά που έφεραν και στην πόλη μας τη γενικότερη τάση του μιούζικαλ – υπερπαραγωγής ήταν το Θα περάσει κι αυτό. Και όντως πέρασε και το ξεχάσαμε, αλλά μας έμεινε η ευφορία. Ίσως η πιο επιτυχημένη παράσταση στα καθ'ημάς για τον Ιανουάριο, να ήταν το Crave από την ομάδα Oberon Art στο θέατρο Αυλαία που ήταν καθημερινά sold out και μάλιστα ενώ είχε ήδη παιχτεί κι έναν χρόνο πριν, ενώ για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιάστηκε μόνο του και αυτοτελές το πιο σύντομο θεατρικό έργο που έχει γραφτεί. Η Ανάσα του Σάμουελ Μπέκετ από τους Svoradov Theatre στον χώρο του BlackBox.
Φλεβάρης ο θεατρικός, θα μπορούσε να επονομαστεί ο μήνας, καθώς ήταν ο μήνας που παρακολουθήσαμε ξανά μετά από χρόνια παράσταση του Μιχαήλ Μαρμαρινού στη Θεσσαλονίκη. Η παράσταση ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ (I have your data) , σε κείμενο του Γιώργου Βέλτσου, ήταν δικαίως talk of the town. Πολλά κέντρα βάρους, πολλαπλές οπτικές εστίες και είδωλα, μια παράσταση που σου έξυνε τον εγκέφαλο και που άνοιγε μια πόρτα που το ΚΘΒΕ είχε ξεχάσει. Παράσταση – απόδειξη ότι η συγκίνηση περνάει μέσα από τον νου.
Τον ίδιο μήνα, μία ευχάριστη και μία μάλλον δυσάρεστη έκπληξη μας περίμεναν θεατρικά. Η πρώτη ήταν η παράσταση Ο Επαγγελματίας από την ομάδα Enigma Theatre Group στο θέατρο Σοφούλη, ενώ πολύ περισσότερα περιμέναμε στην δεύτερη περίπτωση, στον Ορέστη του Ευριπίδη που παρουσίασε η Εταιρία Θεάτρου Χώρος στο θέατρο Αυλαία. Ατυχές, κατά τη γνώμη μας, το τέλος της παράστασης. Αργόρυθμος και ο Δον Ζουάν του ΚΘΒΕ.
Τον Μάρτιο την παράσταση έκλεψε η Ομάδα Ιδέα με την παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 στον χώρο του BlackBox την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες μάλλον θεατές καθώς έπαιρνε απανωτές παραστάσεις κι ήταν πολύ δύσκολο να βρεις θέση. Δικαίως, γιατί εκτός του ότι δεν υπάρχει ιστορία ποιο θλιβερή από αυτήν του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας , ταυτόχρονα ανδείχθηκαν και τα κωμικά στοιχεία, ενώ δόθηκε άλλη έννοια στην μεταμορφωτική δύναμη του έρωτα με τους ηθοποιούς να υποδύονται όλους τους ρόλους.
Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, ένας Απρίλης όμως ίσως ΄φέρει την θεατρική άνοιξη. Γιατί είναι η εποχή που ξεκινά το θεατρικό φεστιβάλ του δήμου στο θέατρο Άνετον, όπου παρακολουθήσαμε την παράσταση Εξορία , την πρωτόλεια παράσταση της ομάδας ΟΥΚ ΝΟΥΚ, της οποίας δεν μπορούμε να αρνηθούμε το ενδιαφέρον. Ποιητικό Λίκνο – άλλη πρωτόλεια παράσταση ενηλίκων – από την νεοσυσταθείσα ομάδα Theatre Reactor. Μεγάλη επιτυχία ο Πουπουλένιος στο θέατρο Αριστοτέλειο και ο Σωσίας στο θέατρο Αυλαία. Γεμάτα μεν, με πολλά ερωτηματικά δε. Καλύτερη παράσταση του μήνα το Αβελάρδος και Ελοϊζα του Γιάννη Καλαβριανού. Εξαιρετικό και ουσιαστικό.
Δύσκολος μήνας για το θέατρο ο Μάϊος. Παρακολουθήσαμε τους Ήρωες της Ελένης Γκασούκα και Τα δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ στο θέατρο Φαργκάνη. Ακόμη πιο δύσκολο όμως το καλοκαίρι. Ανάμεσα στην Απολογία του Σωκράτηκαι στην Ιφιγένεια στην χώρα των Ταύρων του ΚΘΒΕ, στην Ηλέκτρα του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Ευαγγελάτου, στον Προμηθέα Δεσμώτη του Φιλίππογλου και στις Εκκλησιάζουσες του Εθνικού σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, το μη χείρον βέλτιστον, δηλαδή Φιλίππογλου. Συζητήθηκαν στην πόλή όμως και Το νησί των σκλάβων της Ελένης Ευθυμίου αλλά και ο Ιούλιος Καίσαρ σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις.
Τι έφερε το φθινόπωρο στην πόλη; Σιωπηλό Δεν με χωρά ο τόπος από την ομάδα Πλεύσις, κλασικίζοντα Θείο Βάνια σε σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ στο θέατρο Αριστοτέλειον για δεύτερη χρονιά, sold out παραστάσεις της Ψύχωσης (η Sara Kane πουλάει, ναι) , δυναμική και ιδιόρρυθμη παρουσία της ομάδας Σημείο Μηδέν με την παράσταση Εμείς, ένα εκπληκτικό Καρακορούμ ,σε επανάληψη, από την ομάδα Oberon στο θέατρο Τ . Όχι μόνο αυτά. Παραστάσεις για όλα τα γούστα: Καμύ και Η Παρεξήγηση από την ομάδα Ρίσκο και το θέατρο Αβέρτο, Σταματία το γένος Αργυροπούλου , με μεγάλη επιτυχία για δεύτερη φορά στην πόλη μας, ΘΘ: Εργασία Βάκχες ξανά από τον Ανδρέα Κωνσταντίνου με παρατάσεις και sold out, αλλά και Κάτω Παρθενώνα από το ΚΘΒΕ, μια ενδιαφέρουσα παράσταση που δυστυχώς δεν έτυχε της αποδοχής που της άξιζε.
Περισσότερο κέρδισε τον κόσμο Του Κουτρούλη ο γάμος του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλατζόπουλου, με απανωτές παρατάσεις και γεμάτα θέατρα. Στις παραστάσεις θεάτρου για παιδιά ξεχωρίσαμε την παράσταση Αισώπου Κόμιξ 2 από την Εταιρεία Θεάτρου Μικρός Βορράς, ενώ και η Ωραία Κοιμωμένη 2 από τους Hippo Theatre Group συνέχισε με επιτυχία.
Ήδη, οδεύοντας προς το τέλος του Δεκεμβρίου μεγάλη αίσθηση έχει προκαλέσει η ερμηνεία της Έφης Σταμούλη στην παράσταση του μικρού θεάτρου της Μονής Λαζαριστών Σωτηρία με λένε σε σκηνοθεσία της Χριστίνας Χατζηβασιλείου, ενώ κάποιες από τις παραστάσεις που παίζονται στην πόλη μας είναι οι Βρικόλακες στο θέατρο Τ, σε σκηνοθεσία της Γλυκερίας Καλαϊτζή, Το παγκάκι σε σκηνοθεσία Δήμητρας Λαρεντζάκη στο Studio Vis Motrix, το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας από την ομάδα θεάτρου Θέση, οι Άδειες Λιμουζίνες: Ο υπουργός πενθεί σε σκηνοθεσία Γιώργου Σφυρίδη στο BlackBox, ενώ πρεμιέρα τα Χριστουγέννα έκανε η νέα παράσταση του θεάτρου Εταιρότητα με τίτλο 12 Αναμετρήσεις με μια ιδιοφυϊα του Howard Barker στο θέατρο Αυλαία. Φυσικά, αυτές είναι μόνο κάποιες από τις παραστάσεις του Δεκεμβρίου στην πόλη μας.
Τι άλλο να πούμε; Για τον αργόσυρτο Γλάρο του ΚΘΒΕ; Για τις πρώτες δύο βρεφικές παραστάσεις που λαμβάνουν χώρα στη Θεσσαλονίκη; Για την αλλαγή του καλλιτεχνικού διευθυντή του Κρατικού; Για το Θέατρο του Άλλοτε που ακούραστα ανεβάζει παραστάσεις καθ' όλη σχεδόν τη διάρκεια του χρόνου; Για τον θεατρικό χώρο του Vis Motrix που κάνει αξιέπαινη προσπάθεια να προσελκύσει το θεατρόφιλο κοινό; Για το θέατρο Εταιρότητα που αποκτά μεγαλύτερη εξωστρέφεια με συνεργασίες και με άλλα θέατρα και με παραστάσεις όπως Το πάρκο & Μόσχα – Πετουσκί
Για την 24ωρη περφόρμανς του Jan Fabre Mount Olympus: To glorify the Cult of Tragedy στα πλαίσια των Δημητρίων; Για το Ορυχείο Ίψεν: Ένας εχθρός του λαού, των Χάρη Πεχλιβανίδη και Κορίνα Βασιλειάδου, που επαναπροσέγγισε και επαναδιατύπωσε το θέμα των μεταλλείων της Χαλκιδικής; Ή τέλος για τις απανωτές παρατάσεις και την ανέλπιστη επιτυχία που γνώρισε η παράσταση Η φαλακρή τραγουδίστρια της ομάδας Θέατρο ΔΕΝ;
Πώς να χωρέσει ένας χρόνος θέατρο όταν σε μόλις 27 μέρες (τις πρώτες 27 του τρέχοντος μήνα) παρουσιάζονται στη Θεσσαλονίκη 77 διαφορετικές παραστάσεις (χωρίς μάλιστα να υπολογίσουμε σ' αυτές και αυτές του ΚΘΒΕ) που μας ζητούν να τις εμπιστευτούμε. Φαίνεται, πως ο κόσμος της Θεσσαλονίκης στ' αλήθεια διψάει για θέατρο…