δελτία τύπου παντός καιρού
και η εβδομάδα των παθών…
ξημερώνει μια απίθανη εβδομάδα, εβδομάδα των παθών, με μια τεράστια αμηχανία, με αναμονές και μια εκκωφαντική ησυχία γεμάτη ένταση…
Γιατί να ευχηθεί κανείς να βγει ο Ομπάμα, γιατί να πάει στις κάθε είδους διαδηλώσεις, γιατί να ευχηθεί να έρθουν τα 31,5 δις και να πάνε που, γιατί να συνεχίσει η ‘’τρικομματική’’ κυβέρνηση, γιατί να είμαστε στην Ευρώπη, αν είμαστε ακόμα…πολλές απορίες συσσωρευμένες σε λίγες μέρες…μέχρι την επέτειο του πολυτεχνείου του 73…προλαβαίνουμε άραγε, τι λέτε…δέκα μέρες μείνανε ακόμα…
Και γιατί να πάει κανείς στο ‘’ακάθαρτο’’ πανεπιστήμιο που είναι κλειστό επί της ουσίας εδώ και χρόνια, τι σημασία έχει αν είναι ‘’ακάθαρτο’, κάθαρση χρειάζεται, όχι απλά καθαριότητα…
Και γιατί να πάει κανείς στη δουλειά του που δεν έχει κίνηση, που δεν έχει φάρμακα, που δεν έχει ρεύμα…αν έχει δουλειά…άνεργος, είτε επίσημα, είτε όχι…
Και γιατί να ετοιμάσει κανείς κάτι στο χώρο του πολιτισμού, αφού οι αίθουσες και οι οργανισμοί έχουν προβλήματα ύπαρξης, ο κόσμος δεν έχει συχνά ούτε το ελάχιστο εισιτήριο, ούτε όρεξη να βγει έξω.
Φαίνεται να έχουν πρόβλημα λειτουργίας όλα τα όμορφα πράγματα αυτού του κόσμου, ενώ οι μόνοι που δεν έχουν πρόβλημα είναι οι τυφλοί που βλέπουν, οι εκλιπόντες συνταξιούχοι, οι φοροφυγάδες, όσοι έβγαλαν τα εκατομμύρια τους έξω, όσοι βρίσκονται στο στικάκι που δημοσίευσε ο ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ και αθωώθηκε από το δικαστήριο, οι επίορκοι του δημοσίου, οι λουφαδόροι και οι χιλιάδες υπάλληλοι οργανισμών που δεν λειτουργούν, όσοι ροκανίζουν τις χιλιάδες μίζες.
Θα μπορούσαν όλα αυτά πολύ γρήγορα να λυθούν, με μια αποτελεσματική ΕΦΟΡΙΑ, με ένα υπουργείο ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ένα παιδείας και υγείας, ένα επισιτισμού και ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. Μια τεράστια αμηχανία, απραξία, απουσία νοήματος φαίνεται να απλώνεται σαν κηλίδα στην πόλη μας, στα σπίτια, τα ιδρύματα και τους δρόμους και οι τεράστιες ουρές των ακίνητων ταξί υπογραμμίζουν την εικόνα. Το ίδιο και το δημόσιο ραδιόφωνο που απεργεί.
Ακόμα κι εγώ που γράφω αυτό εδώ το κείμενο δεν ξέρω αν έχει νόημα, ποιό και τι, το γράφω χωρίς να ξέρω αν το διαβάζει κανείς από τους τουλάχιστον 25.000 αναγνώστες του ΕΞΩΣΤΗ…τι νόημα έχουν τα κείμενα πια στην κατάσταση που ζούμε…
