Ευτυχώς
που υπάρχουν και οι ''θεσμικοί γελωτοποιοί''
στον τόπο μας και φροντίζουν αυτές τις
δύσκολες μέρες να σκάει ένα χαμόγελο,
ένας κλαυσίγελως, ένα τρανταχτό γέλιο
μέχρι δακρύων στην ταλαίπωρη και
χειμαζόμενη χώρα μας. Ένα γέλιο τεράστιο
θα τους σαρώσει πολύ σύντομα, όπως τότε
που οι μαθητές στο Καλλιμάρμαρο στάδιο
χειροκροτούσαν ασταμάτητα τον ακατάληπτο
και σχιζοφρενή δικτάτορα που μιλούσε
για γύψο και για ''ασθενείς’’ και σ' όλη
την Ελλάδα μας έκλειναν το μάτι με
ευγένεια, με ήθος και χαρίζοντας πλούσιο
γέλιο και κουράγιο σε όλους μας,
χειροκροτούσαν, δεν αποδοκίμαζαν… Τότε
ξεκίνησε το γκρέμισμα της χούντας… στο
Καλλιμάρμαρο…
Σαράντα
χρόνια μετά, ζούμε ανεπανάληπτες σκηνές
απείρου κάλλους στα πανεπιστήμια της
χρεωκοπημένης πατρίδας… Να μη χαθεί
το εξάμηνο, να ανοίξουν τα πανεπιστήμια…
να σταθεί στα πόδια της η παιδεία… και
άλλες ιστορίες γκραν γκινιόλ μέσα από
τα κανάλια και τους δαιμόνιους ρεπόρτερ…
κουβέντες ανάμεσα στους τρεις… -όπουλους
Υπουργούς Παιδείας, πρυτάνεις και άλλες
δημοκρατικές δυνάμεις. Καλά κανείς τους
δεν κατάλαβε τόσα χρόνια τώρα ότι
χάνονται διαρκώς όλα τα εξάμηνα, ότι
είναι θεόκλειστα τα πανεπιστήμιά μας,
ότι με μόνιμες μολότωφ και τζάμπα
ίντερνετ και φτηνές ουσίες και όπλα
φτηνά, χωρίς ΦΠΑ μάλιστα, χάρη στο
πανεπιστημιακό άσυλο, με ελεύθερες όλες
τις συμμορίες, να χτίζουν πανεπιστημιακούς
μέσα στη σύγκλητο, να φέρνουν καραβιές
ταλαίπωρων μεταναστών για δωρεάν
εγκατάσταση στη Νομική, με πρωινό και
περίθαλψη, να καίνε σε εβδομαδιαία βάση
τα Εξάρχεια, να δέρνουν ανηλεώς φύλακες,
επιμελείς υπαλλήλους και δασκάλους;
Ακόμα και με κατάληψη στο όνομα της
αξιοπρεπέστατης κυρίας Κούνεβα, χωρίς
μάλιστα τη συναίνεσή της… τι να
πρωτοθυμηθώ, τι να ξεχάσω…
Δε
θέλω λάικ και ξελάικ, και μετα φραπέ και
αι- φον και διακοπές στη Μύκονο η ΔΑΠ,
στην Αράχωβα η ΠΑΣΠ… Δε θέλω άι-παντ,
θέλω μόνο να πω… άι– σιχτίρ…
Γιατί
τα κανάλια κάνουν την πάπια, δεν τολμούν
να στείλουν μια κάμερα επιτόπου, να
κάνει ρεπορτάζ και όλοι μιλούν για το
πως θα κερδηθεί το εξάμηνο… με μαθήματα
στη Μύκονο τον δεκαπενταύγουστο και
στην Αράχωβα τα Χριστούγεννα με ολονύκτιο
σκι…
Σε
ποια χώρα ζουν όλοι αυτοί; Όταν τα
καλύτερα παιδιά της χώρας βρίσκονται
σε άλλα πανεπιστήμια, έχουν φύγει εδώ
και χρόνια για να σωθούν, δε διάβασαν
ποτέ ούτε Στέλιο Ράμφο, ούτε Γληνό, ούτε
Καστοριάδη, ούτε… ας μην πω άλλα… έτσι
κι αλλιώς δεν ξέρουν κανέναν… μόνο να
ανεβαίνουν στα κάγκελα της Αγίας
Παρασκευής, φωνάζοντας ΒΟΗΘΕΙΑ στο
αδιάφορο πλήθος με κακή άρθρωση και
λάθος σκηνικό, ή να ''ανεβάζουν'', τρόπος
του λέγειν, τον Ιουλιανό τον Παραβάτη
στο Παρίσι, με κόκκινα σεντόνια και
άθλια ντεκόρ…
Δεν
φταίνε αυτοί… οι χιλιάδες που χαζολογάνε
στα άι- φον τους, πίνοντας άθλιο φραπέ,
κάνοντας λάικ, οι εκατοντάδες διδάσκοντες
που ψηφίσαν και ανέχονται τέτοιου είδους
πρυτάνεις… Τοιούτος έπρεπεν υμίν
αρχιερεύς… και Ιουλιανός και παραβάτης…
δύο σε ένα…
Γι'
αυτό και οφείλω σεβασμό και φόρο τιμης
στον Φώτη Γεωργελέ, που με το λαμπερό,
απόλυτα ρεαλιστικό του εντιτόριαλ στην
Athens Voice μιλάει για τα σημερινά πανεπιστήμια
στη σημερινή Ελλάδα…
Με
μια τεράστια επιχείρηση ανθρώπινη,
χωρίς βία, πανευρωπαϊκή, με διεθνή
ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ, και όλες
τις νόμιμες διαδικασίες αυτά τα
πανεπιστήμια πρέπει να κλείσουν. Να
κλείσουν οριστικά. Διότι εδώ και χρόνια
δεν είναι Πανεπιστήμια! Και να ανοίξουν
ξανά από μηδενική βάση με αξιοκρατικά
κριτήρια και διεθνείς διαγωνισμούς.
Ακόμα
κι αν χαθεί αυτό το εξάμηνο…
