Και τουρκ χαβά γιολαρί και μουσική σε βινύλια της
Καζάν ντι μπί,τρώγοντας σιροπιαστά στον πάτο του καζανιού. Και στον πάτο του
καζανιού, όπου βρισκόμαστε όλη αυτήν την περίοδο, μικρές απόπειρες ανάτασης και
ανάσας… επί “πτερύγων ανέμων”…ξαναμοντάροντας πτερά, πτερύγια και προπέλες.
Δίπλα μας συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα σε μια πόλη
δεκαοχτώ εκατομμυρίων κατοίκων, 300 χιλιόμετρα ανατολικά…μην μπείτε στο
γκούγκλ ερθ για να το καταλάβετε,ακούστε καλύτερα το ομώνυμο τραγούδι της θρυλικής
Έρθα Κίτ…Αυτοί είναι οι ζωντανοί θρύλοι του αιώνα μας και όχι το Ζάλογγο, ο “συνωστισμός”
στη Σμύρνη και το “κρυφό σχολειό”, είτε υπήρξε, είτε όχι. Σημασία έχει ότι
μιλάμε ακόμα τη γλώσσα εκείνη στα παράλια του Ομήρου, τη γλώσσα που μας έδωσαν
και έτυχε να είναι η ελληνική, όπως το πουκάμισο το βίρτσιουαλ της ωραίας
Ελένης. Πού να σου εξηγώ. Αφού όλη μέρα με λάικ και ξε-λάικ ασχολείσαι, με
σπαστά και βαρβαρικά γκρίκλιςςς…Μπρόκεν γκρηκ, όπως λέμε μπρόκεν ντρήμς, με
Τζέημς Ντιν και Μάρλον Μπράντο σε στιγμές απίστευτης ομορφιάς, όπως μας θύμισε
ο ΕΞΩΣΤΗΣ τελευταία…
Δίπλα μας συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα, τριακόσια
χιλιόμετρα νότια, στην Αθήνα, και υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στα δύο γεγονότα, ΠΟΛΗ
ΚΑΙ ΑΘΗΝΑ, στη συμπεριφορά του κόσμου που γράφει το τραγούδι του τίτλου μας
σήμερα και στη συμπεριφορά των αστυνομικών. Λένε ότι έξι αυτοκτόνησαν, για
λόγους ευθιξίας…λένε ότι ζήτησαν συγγνώμη κάποιοι για τις υπερβολές της
αστυνομίας. Και μιλάμε για μια χώρα που μπήκε στους Τζι-είκοσι και πάει για
τους Τζι–δέκα σε δέκα χρόνια, ενώ εμείς… Ποιοί εμείς και ποιοί ξε-εμείς θα
μου πείτε, εδώ ταιριάζει, αν θέλετε να κάνετε λάικ νοερά…
Δεν θα επεκταθώ στο τι συμβαίνει τριακόσια χιλιόμετρα
βόρεια, στο Βελιγράδι, και τι δυτικά, τριακόσια χιλιόμετρα από εμάς, στη Ρώμη.
Εμείς σταθερά στη μέση των χιλιομέτρων, στη
χαμηλοτάβανη πόλη, βουλιαγμένη στις λίμνες, τυφλή για τη θάλασσα και τη
Χαλκιδική…με ημίμετρα, με έρημο λιμάνι, με ημιθανή πόλη που βαριέται πάνω στη
θάλασσα του Αιγαίου και της Μεσογείου, με όλους τους πρώην της στις φυλακές,
δημάρχους, θεσσαλονικάρχες, Πασοκάρχες και νουδουάρχες- νομάρχες και τα
μπαράκια του κέντρου ασφυκτικά γεμάτα με άσχετους κι αγράμματους επαρχιώτες και
τα παιδιά των λαμογιών, με τα καγιέν που πουλιούνται 3.900 και κανείς δεν
αγοράζει πια……
Επειδή αισθάνομαι μια ελαφρά ζάλη και αηδία και τάση προς
έμετον…με νι κύριε διορθωτά παρακαλώ, λέω να σταματήσω εδώ προς το παρόν και
παρακαλώ όλους τους πιστούς και άπιστους αναγνώστες της στήλης να
επικοινωνήσουν μαζί μας με μέιλ προσωπικό, το [email protected], ή
να αφήσουν μήνυμα στο 2310-224763 με το ερώτημα…έχει νόημα να συνεχίσουμε, ακούει
κανείς, ή έχουμε φωνή “βοῶντος ἐν τῇἐρήμω”
?
Το ξέρω ότι οι καλύτεροι δεν θα απαντήσουν, γιατί
έφυγαν ήδη από την πόλη και οι άλλοι, που αναφέρω παραπάνω, δεν θα απαντήσουν, γιατί
δεν ξέρουν να διαβάζουν…Αλλά όλοι οι υπόλοιποι?
Στο επόμενο όλες οι αντιδράσεις, ζωντανά και επιτόπου,
από όσους έχουν ακόμα το πλεονέκτημα της ανάγνωσης και της γραφής…
Θα είναι και το
τελευταίο αυτής της χρονιάς στον ΕΞΩΣΤΗ…
