Ενώ έρχεται
ακόμα ένας χειμώνας βαρύς και δύσκολος, ενώ αρκετοί αρχίζουν να βαριούνται ή να
χάνουν την ψυχραιμία τους, ένα πράγμα παραμένει σίγουρο και σταθερό. Η
συνεχιζόμενη αβεβαιότητα και αστάθεια, η κινούμενη άμμος κάτω από τα πόδια μας,
η απελπιστική έλλειψη ελπίδας, να τελειώσει πια αυτός ο εφιάλτης. Λέγανε πολλοί
απο παλιά πως λίγο πριν ξημερώσει, το σκοτάδι γίνεται πιο πηχτό, αδιαπέραστο
για να 'ρθει μετά η ροδοπέταλη αυγή, το ξημέρωμα, η αυγή και όχι η ''χρυσή
αυγή''…
Λες και
συνωμότησε το ρολόι της ιστορίας και μας στήνει παγίδες, μας κάνει πλάκα, λες
και τέλειωσε η ιστορία, λες κι έχει καθυστέρηση το ξημέρωμα για ''τεχνικούς
καθαρά'' λόγους.. λες και τέλειωσαν οι
μπαταρίες λιθίου του ηλιθίου τούτου κόσμου.
Ένας κακώς
εννοούμενος σουρρεαλισμός και μια απίστευτη επιπολαιότητα σαρώνει την έρημη και
ρημαγμένη χώρα απ' άκρο εις άκρον, ρημάζοντας ότι όμορφο μπόρεσε να στηθεί εδώ
και πενήντα χρόνια. Όλα θα 'ταν αλλιώς αν ο καθένας έκανε ευσυνείδητα τη
δουλειά του, αλλά μοιάζει τόσο μακρινό αυτό…Κι αν λέγαμε μια καλή κουβέντα σε
κάθε θετική πρωτοβουλία, αλλά μοιάζει κι αυτό τόσο μακρινό, όλοι λένε ''ναι μεν
αλλά'' κι αρχίζουν να γκρινιάζουν…
-Η
κυβέρνηση δυσκολεύεται να κυβερνήσει, παίρνει μια πρωτοβουλία και δεν τη
συνεχίζει, χάνει τον μικρότερο εταίρο της, διστάζει…
-Η
αντιπολίτευση δεν έχει προτάσεις, διστάζει να κυβερνήσει, κάθεται στην άκρη και
περιμένει μόνο λάθη της κυβέρνησης για να κάνει κριτική…
-Η ''χρυσή
αυγή'' παραπαίει ανάμεσα σε ναζιστικό μόρφωμα και εγκληματική οργάνωση, δεν
ξέρει γερμανικά.. συνεχίζει όμως να αυξάνει τα ποσοστά της…
-Το γηραιό
κομμουνιστικό κόμμα παραμένει αξιοπρεπές και συνεπές στις ιδέες του, αλλά χωρις
πρόταση διεξόδου…
-Οι
''ανελ'' ταλαντεύονται ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά…
-Οι ''οικολόγοι''
κάνουν πως δεν γνωρίζουν τον Ντανιέλ Κον – μπεντίτ…
-Η
''Δημαρ'' φαίνεται να μην κατανοεί, γιατι μπήκε και γιατί βγήκε απο τη
συγκυβέρνηση…
-Διάφοροι
ετοιμάζονται κεντροδεξιά, κεντροαριστερά…
Αν αυτό δεν
είναι το πιο αλλοπρόσαλλο κι ακατανόητο πολιτικό σκηνικό της οικουμένης, τότε..
συγγνώμη, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα… Δεν ξέρω, δεν απαντώ…
Είπα σήμερα
να μην χρησιμοποιήσω δύσκολες παραπομπές κι υπονοούμενα, ούτε ''γάτες του Άι
Νικόλα'', ούτε ''ωδή στη χαρά'' του Μπετόβεν, ούτε Ντουνταμέλ ορχήστρα και
άλλα… Μου μπήκε μια ιδέα, ακατανόητη ίσως κι αλλοπρόσαλλη, πως κανεις πια δεν
διαβάζει, κανείς δεν καταλαβαίνει, κανείς δεν ακούει σ' αυτή τη χώρα πια…
Λέτε να είναι έτσι; Κι αν είναι έτσι, είναι αυτό μέσα στα πλαίσια της
συνταγματικής νομιμότητας;
Πάντως
θέλουμε μόνο 80 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα και 200 μέχρι το Πάσχα, εκτός αν
έχουμε συντακτική εθνοσυνέλευση…
