δελτία τύπου παντός καιρού
Όπου και να σηκώσει κανείς μια πέτρα βγαίνει στην επιφάνεια
ένα πρόβλημα, και στη συνέχεια…βγαίνουν σα λερναία ύδρα κάτω από το χαλί,
άλλα δέκα προβλήματα…η σιχαμάρα των τοπικών κοινωνιών σε όλη τη χώρα,
σε όλο της το μεγαλείο, τα άλυτα προβλήματα, ο ρατσισμός η διαπλοκή, η
φοροδιαφυγή, η ανομία, η ξεφτίλα
συγκεκριμένα. Προβλήματα δεκαετιών άλυτα και όλοι οι παράγοντες-πάντα κατόπιν
εορτής- τρέχουν να τοποθετηθούν θετικά ή αρνητικά, χωρίς να λύνουν το
πρόβλημα…
Δεν έχει η περιοχή εκεί Σδόε, εφορία, αστυνομία, πολεοδομία,
εφημερίδες, κανάλια,
δημοσιογράφους, βουλευτές…είκοσι χρόνια τώρα…μήπως είναι
όλοι τους επίορκοι…είκοσι χρόνια τώρα όλοι ξέρουν και δεν μιλούν…
Ύστερα το πρόβλημα ξεχνιέται, φεύγει από τα πρωτοσέλιδα και
η ζωή συνεχίζεται…με φράουλες και αίμα. Το πολύ- πολύ ο υπουργός να
επισκεφθεί τα θύματα στο νοσοκομείο, να υποσχεθεί μερικές νόμιμες άδειες
παραμονής. Και η ζωή μετά συνεχίζεται σα να μη τρέχει τίποτα, τα ίδια αίσχη , απλά
λίγο πιο καλυμμένα. Η κοινωνία συνεχίζει να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και
επιδόματα σε χιλιάδες υπαλλήλους που δεν κάνουν τη δουλειά τους, να συντηρεί
από το υστέρημα της, υπηρεσίες που δεν λειτουργούν…μέχρι τελικής πτώσεως.
Γιατί χρειαζόμαστε στην περιοχή με τις ματωμένες φράουλες
εφορίες, επιθεώρηση εργασίας, υγειονομικό, δημάρχους, νομάρχες, εφημερίδες, κανάλια
τοπικά και βουλευτές, πολεοδομίες, υπαλλήλους και διευθυντές που αποδεδειγμένα
δεν έκαναν τόσα χρόνια τίποτα για κάτι που
γνώριζαν καλά και συγκάλυπταν?
Η κοινή γνώμη,η τοπική κοινωνία τι έκανε τόσα χρόνια που
γνώριζε και σιωπούσε,μόνο ψήφιζε?
Το ίδιο σενάριο το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται παντού, όπου
κάποιο υπαρκτό πρόβλημα από σύμπτωση βγαίνει στην επικαιρότητα…
Τι έγινε στα Ζωνιανά της Κρήτης, τι έγινε με το πρόβλημα των
ταξί, τι έγινε με το κάπνισμα στα εστιατόρια, τι έγινε με το
χτίσιμο καθηγητών από ομάδα φοιτητών, τι έγινε στις
Σκουριές με το χρυσό, με τη λίστα Λαγκάρντ, με τους επίορκους
καταδικασμένους στις φυλακές…και με τόσα άλλα…Ας θυμηθούμε…
Όλες οι τοπικές κοινωνίες, κάθονται στον καναπέ και παίρνουν
τη μιά ή την άλλη θέση στο κάθε ζήτημα, τηλεοπτικά μόνο, και συμφωνούν ή
διαφωνούν τηλεοπτικά, έρχονται και οι εκπρόσωποι των κομμάτων…
Αρκεί να μην λύνεται ποτέ κάτι, εκεί συμφωνούν όλοι εκ των
προτέρων, έτσι έχουν εκπαιδευτεί, λες και όλα γίνονται για την
τηλεόραση…αρκεί να μην λύνεται τίποτα…
Την
ίδια στιγμή,στο κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας, στην άλλη άκρη του
κόσμου -μια διαφορετική είδηση στο διαδίκτυο- ψηφίζουν με πολιτισμένο λόγο, με
χαμόγελα, με θετικό πνεύμα το νόμο για γάμους ομόφυλων πολιτών σε μια χώρα
μακρινή σε μας, και στον εξώστη του κοινοβουλίου τους, εν είδει χορωδίας,
πολίτες τραγουδούν ένα παλιό τραγούδι των Μαορί αφιερωμένο στην αγάπη…Στην
αγάπη όλων των ανθρώπων και στο δικαίωμά τους στη ζωή.
Χαμόγελα, χαρά, συναίνεση, πολιτισμός, ούτε δακρυγόνα, ούτε
πυροβολισμοί, ούτε ασχημίες…μόνο ομορφιά και ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Οι Μαορί της νέας Ζηλανδίας και όχι οι ευρωπαίοι μπράβοι της
Μανωλάδας δείχνουν το δρόμο…
