δελτία τύπου παντός καιρού
…κι ήταν
όλα σιωπηλά, γιατί τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά… Πρωί-πρωί,
εκεί που το τρίτο πρόγραμμα ξαναρχίζει στη νέα μέρα, ήρθαν τα λόγια του
Διονυσίου Σολωμού να ακουστούν -200 χρόνια μετά- από το ραδιόφωνο, με ένα φως
πλάγιο της νέας χιλιετίας και της κρίσης της Ευρώπης και όλου του πλανήτη… Είναι
νωρίς, πολύ νωρίς ακόμα και είναι ζήτημα, πόσοι δεν κοιμούνται, πόσοι
καταλαβαίνουν τις λέξεις, τα νοήματα, πόσοι συνδέουν αυτό που ακούν με κάποιο
σημερινό ανάλογο, για την έρημη, διαλυμένη και βραχυκυκλωμένη χώρα, όπου ζούμε,
μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ…ελευθερία και γλώσσα.
Οι
περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν, συνεχίζουν τους αδιέξοδους δρόμους, το χωρίς
αύριο ξόδεμα, το κάψιμο του λίπους, την αναζήτηση καταμέτρησης των
επιόρκων που όπως και να μετρηθούν, έχουν πάντα στο τσεπάκι τους
την προσφυγή στον Άρειο πάγο.
Είναι
Άνοιξη οι μέρες μεγάλωσαν πια, το χορτάρι φουντώνει από μόνο του, η θάλασσα
ζεσταίνεται, ετοιμαζόμαστε για μια δυνατή εβδομάδα των παθών, ελπίζοντας αι
γενεαί πάσαι σε μιαν ανάσταση, ανεξαρτήτως θρησκευτικών προτιμήσεων.
Οι
περισσότεροι που συναντώ και μιλώ είναι γονατισμένοι, χτυπημένοι, δαρμένοι, με
μάτια που ταξιδεύουν, χωρίς όρεξη για κάτι. Φράσεις όπως ο κόμπος
έφτασε στο χτένι, πιάσαμε πάτο, χρειάζονται γόρδιες
λύσεις, η φούσκα θα σπάσει ακούγονται κλισέ μέσα σε μιαν
εκκωφαντική απάθεια και σιωπή.
Άλλοι πάλι
λένε πως ούτε φούσκα υπάρχει, ούτε χτένι, ούτε πάτος, μονάχα ένα τεράστιο σπυρί
γεμάτο πύον, υπερώριμο που δεν σπάει γιατί δεν υπάρχει πια το αντίπαλο δέος που
ήταν το άλλο στρατόπεδο.
Υπομονή
χρειάζεται, να σταθούμε όρθιοι μέσα σ' αυτή την καταιγίδα που κρατάει χρόνια
τώρα, να σταθούμε όρθιοι, λυγίζοντας λίγο, όσο να μη σπάσουμε, όρθιοι όμως
περιμένοντας την τροπή των καιρών, ταπί και ψύχραιμοι.
Να
τελειώσει επιτέλους εκείνος ο εμφύλιος που μας κατατρέχει 65 χρόνια τώρα, αφού
κερδίσαμε εκείνον τον πόλεμο. Ήμασταν με τους νικητές, αν θυμάστε. Να τελειώσει
επιτέλους εκείνος ο εμφύλιος, αυτό προέχει, να ενωθούμε όλοι πάνω στη μόνη
βιώσιμη κατεύθυνση, της επιβίωσης, της ζωής.
Δεν έχει θέση η γη
παρά για τη ζωή,
όπως έλεγε εκείνο το τραγούδι του Μπέρναρντ Μπίαν, ένας όμηρος.
