δελτία τύπου παντός καιρού
Εικοστή
πέμπτη Μαρτίου στο μικρό σπίτι στο νησί, το ίδιο νησί, όπου πέρσι
επισκευάζονταν ο θόλος της Παναγιάς της Ανα-γεννήτρας.
Στο ίδιο
νησάκι όπου πριν μερικά χρόνια ακούγαμε από το τρίτο πρόγραμμα απίστευτες
μουσικές, η παγκοσμιότητα της τζαζ, οι έλληνες δεν πίνουν τσάι, μεγάλες κυρίες και
άλλα, κάποτε και με προσωπικές αφιερώσεις.
Και φέτος
λοιπόν τηρήθηκε η παράδοση, μπακαλιάρος με αληθινή σκορδαλιά και ταραμοσαλάτα
και τσίπουρο και κρασί και καλή παρέα.
Ευτυχώς η
απεργία των Μ.Μ.Ε στο ραδιόφωνο μας άφησε ήσυχους, μαζί με ωραία τραγούδια σε
κασέτες να σκεφτούμε τις πραγματικές ειδήσεις, χωρίς ανόητες ειδήσεις, τύπου το
μεγάλο ΟΧΙ, ο πατριωτισμός των αδελφών Κυπρίων, η
ηρωική απάντηση στη Μέρκελ, την Ευρώπη, τον Σόιμπλε…
Μας άφησε
να σχολιάσουμε επιτέλους αυτά που φαίνονται ακατανόητα ή και αναμενόμενα λόγω
πλήρους τέλους εποχής.
Μήπως για
να συνδεθούμε και με τον τίτλο του προηγούμενου σημειώματος- Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΩΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ -συνεχίζουν ως μόνες χώρες πλήρη μέλη του υπαρκτού σουρεαλισμού
–που ως γνωστόν έχει καταρρεύσει προ πολλού- η Ελλάδα και η Κύπρος?
Μήπως δεν
γίνεται να είμαστε ταυτόχρονα πάνω και στον ένα αγωγό πετρελαίου και στον άλλο,
χωρίς να ασχολούμαστε μόνο με τα εντόπια πετρέλαια του Αιγαίου και του Ιονίου?
Μήπως δεν
καταλάβαμε ότι μετά την καθολική άρνηση της Κυπριακής Βουλής στις αναπόφευκτες
και ομόφωνες αποφάσεις της Ευρώπης ο μόνος δρόμος είναι ο σουρεαλιστικός και
ξέρω ότι έτσι αδικώ τον σουρεαλισμό ως κίνημα στην τέχνη.
Μήπως δεν
γίνεται να έχουμε 3000 προσγειώσεις το χρόνο με πανάκριβα λίαρ τζετ Ρώσων
μεγιστάνων στην Κύπρο -δηλαδή δέκα κάθε μέρα ενώ αρνούνται πεισματικά να
εκπονήσουν ένα πλάνο ανασυγκρότησης της πτωχευμένης κυπριακής οικονομίας?
Τι σημαίνει
η συνάντηση μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ΤΣΙΠΡΑ-ΚΑΜΜΕΝΟΥ και οι πανηγυρισμοί των
λίγων ωρών για ηρωικά ΟΧΙ και περήφανες απαντήσεις. Και εν πάσει περιπτώσει
τώρα που θα αρχίσουν πάλι τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, θα ακούσουμε ένα
συγγνώμη, κάναμε λάθος από κάποιους, όταν οι όροι που υπέγραψε η Κύπρος, είναι
χειρότεροι από όσα αρχικά πρότεινε η Ευρώπη?
Αυτά και
άλλα παρόμοια ερωτήματα σκεφτόμουν στο νησί χωρίς ειδήσεις και ευχαριστώ για
μια εκπομπή του τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη, που μας θύμισε με σημαντικές παλιές
μουσικές του Χατζηδάκι, του Σαββόπουλου, του Κηλαηδόνη, την ύπαρξη του Τέντ
Λάρις, Ελληνοαμερικάνου με πραγματικό όνομα Θεόδωρος Πιστολαρίδης – Κολοκοτρώνης,
απόγονου του γέρο-Κολοκοτρώνη, που γύρισε στην Ελλάδα και προσπάθησε να καταλάβει από γιάπις σε ακτιβιστή της
ειρήνης. Υπάρχουν και τέτοιου είδους ειδήσεις λοιπόν.
Την άλλη
μέρα το πρωί ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, φορτωμένος, η θάλασσα γκρίζα και
κακιά, χωρίς ψάρια και ψάρεμα, το φεγγάρι θ' αρχίσει μετά την πανσέληνο να
σκουταδιάζει ως την επόμενη ψαριά του Απρίλο-Μάη, ο ήλιος έβγαινε
για λίγο από τα σύννεφα, να φωτίσει το ζωηρό πράσινο χορτάρι πάνω στο χώμα, μέσα
στο δωμάτιο ακόμα έκαιγαν στο τζάκι τα τελευταία φετινά ξύλα…και το ραδιόφωνο
–σα να μην τρέχει τίποτα-είχε εμβατήρια και αναμετάδοση της παρέλασης. ΩΔΗ ΣΤΟΝ
ΤΕΝΤ ΛΑΡΙΣ, λοιπόν, ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη και όχι στα εμβατήρια των δήθεν
ειδήσεων.
Η ΟΘΟΝΗ
ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ…ΣΑΛΕΥΕΙ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ…
